Jak tak po ludzku wyglądała pomoc więźniom KL Auschwitz?
Pani Rozalia Heród wspomina pomoc, którą niosła jej rodzina dla więźnia KL Auschwitz.
Tak się jakoś złożyło, że miałem w życiu okazję zbierać i nagrywać relację świadków historii. Jest tego trochę, archiwum ma swój dość duży zasób. Trzeba przyznać, że przez te wszystkie lata wiele najgorzej oglądać, gdy osoby, które z tobą rozmawiały (głównie osoby po 80-tce). Świadkowie II RP, II wojny światowej czy też nowych komunistycznych porządków odeszli i są już tylko wspomnieniem utrwalonym na taśmie lub pliku HD.
Dużą część zbiorów stanowią relacje świadków dramatu KL Auschwitz, mieszkańców ziemi oświęcimskiej. W ramach Stowarzyszenia Auschwitz Memento miałem przyjemność ich poznać, ale część z nich to byli moi sąsiedzi. I teraz chciałbym wam zaprezentować krótką filmik z panią Rozalią Heród. Mieszkała 2 km od Auschwitz. I w fragmencie poniżej opowiada jak wyglądała pomoc dla uciekinierów z KL Auschwitz. Jak to wyglądało to po prostu po ludzku. Jakie emocje temu towarzyszyły i jakie były reperkusje dla ówczesnych mieszkańców miasta za taką pomoc. Obejrzyjcie, bo takich świadków historii już nie ma :(
My video is at DLive
Znakomity ślad historii. Poproszę o więcej... dużo więcej!
Oj, tego naprawdę mam sporo. Ale wszystko z czasem. Bo jako stowarzyszenie mamy plany, z czasem będziemy je prezentować szerzej rzecz jasna. Dzięki za słowo, samo nagranie ma już 12 lat a resztę kaset z innymi osobami mam w walizce :) Zobaczymy co z tym będziemy robić :)
Każdy taki wywiad z osobami, kóre przeżyły wojnę i całe piekło w Oświęcimiu jest sporym kawałkiem historii, mam nadzieję, że te dzieje nigdy nie zostaną zapomniane. Każdy powinien mieć świadomość tego jak było, żeby nigdy to się nie powtórzyło. Jedyna nadzieja w nas - młodych, żebyśmy pamiętali i mówili głośno o tym co przeżyli nasi dziadkowie.
Materiał jest super i mam nadzieję, że będzie tego więcej.
Powiem ci, że ja i znajomi z którymi nagrywaliśmy te relacje mieliśmy ostatnią szansę spotkać to pokolenie. Przez lata nikt się nimi nie interesował. To przykre. A konsekwencją tego jest dziś to, że historią zajmuje się grupa pieniaczy, nie mająca żadnych sensownych argumentów w dyskusji.
Racja, dlatego trzeba robić swoje i zachować to od zapomnienia. Wrzucaj jak najwięcej. A pieniactwo zostawić grupie nawiedzeńców, którzy bez perspektywy historycznej chcą dzieje pisać i interpretować od nowa!