Writing

ပီကာဆုိ ႏွင့္ သူခိုး

တစ္ခါက အညတရ ပန္းခ်ီဆရာ လူငယ္တစ္ဦးသည္ အိမ္ငယ္ေလး တစ္အိမ္တြင္ေနျပီး ပံုတူ ပန္းခ်ီကားမ်ား ေရးဆဲြျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္းခဲ့သည္။ တစ္ေန႔သ၌ အထက္တန္းလႊာ သူေဌးကေတာ္တစ္ဦးသည္ ထိုအိမ္ေရွ႔က အျဖတ္ ပန္းခ်ီဆရာ၏ သပ္ရပ္ေသာ လက္ရာကို ေတြ႔မိျပီး သေဘာက်ေသာေၾကာင့္ မိမိပံုတူကို ပန္းခ်ီ ဆဲြခိုင္းေစခဲ့သည္။ ဆဲြခမွာ တစ္ေသာင္းျဖစ္သည္။

တစ္ပတ္ၾကာေသာ္ သူေဌးကေတာ္မွာ ခ်ိန္းထားသည့္အတိုင္း ပန္းခ်ီ ေရြးယူရန္ လာေရာက္ခဲ့သည္။ ပန္းခ်ီ မေရြးခင္ စိတ္ထဲတြင္ ဤသို႔ စဥ္းစားမိသည္။“ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲက လူဟာ ငါပဲ။ တကယ္လို႔ ဒီပံုတူကို ငါမ၀ယ္ဘဲ ေနရင္ ေနာင္လည္း၀ယ္မဲ့ လူရွိမွာ မဟုတ္ဘူး” ထိုသို႔ စဥ္းစားမိျပီး နာမည္ၾကီးေသာ ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္သည့္အတြက္ နဂို သတ္မွတ္ထားေသာ ဆဲြခထက္ ေလ်ာ့ေပးရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္သည္။

ေငြတစ္ေသာင္း အကုန္ခံျပီး ပန္းခ်ီကို မေရြးႏိုင္၊ ထက္၀က္ေစ်းသာ ေပးမည္ဟု လူရြယ္အား ေစ်းစစ္ေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးေသာ ပန္းခ်ီဆရာမွာ ထိုစကားကို ၾကားေသာအခါ အံၾသသြားမိသည္။ သတ္မွတ္ထားသည့္ ေစ်းအတိုင္း ေပးသင့္ေၾကာင္း ဂတိတည္ေသာသူ ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း သေဌးကေတာ္အား ရွင္းျပခဲ့သည္။“တ၀က္ေစ်းသာ ေပးႏိုင္တယ္။ သေဘာမတူရင္ ပန္းခ်ီကားကို မ၀ယ္ဘူး။ ေရာင္းမလား မေရာင္းဘူးလား ဒါပဲေျပာ” “မေရာင္းႏိုင္ဘူး။

ဒီပန္းခ်ီကားကို ကြ်န္ေတာ္မေရာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႔ အထင္အျမင္ ေသးမႈကိုလည္း မခံဘူး။ ဒီေန႔မွာ ခင္ဗ်ားဟာ ဂတိမတည္ေသာသူျဖစ္တယ္။ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ဒီပန္းခ်ီကားကို ခင္ဗ်ား အဆႏွစ္ဆယ္ ေပးျပီး ျပန္၀ယ္ရလိမ့္မယ္”သူေဌးကေတာ္က အေလ်ာ့ေပးမည္ မဟုတ္မွန္း ရိပ္မိေသာေၾကာင္း ပန္းခ်ီဆရာက ခပ္ျပတ္ျပတ္ ျပန္ေျပာလိုက္ သည္။“ဟား..ဟား…ရယ္ရတယ္။ အဆႏွစ္ဆယ္တဲ့.. ဒီပန္းခ်ီကားကို အဆႏွစ္ဆယ္ ေပးျပီး ၀ယ္ရေလာက္ေအာင္ ငါ မတံုးအေသးဘူး”

“ေကာင္းျပီေလ…ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့”

သို႔ႏွင့္ အခ်ိန္မ်ား တျဖည္းျဖည္း ကုန္ဆံုးခဲ့သည္။ ပန္းခ်ီဆရာလည္း ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာျပီး ဆရာ သမားေကာင္းမ်ားႏွင့္ ပန္းခ်ီပညာကို အပတ္တကုတ္ ဆက္လက္ သင္ယူခဲ့သည္။ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း ပန္းခ်ီေလာကတြင္ ထိုးေဖာက္ထူးခြ်န္ေသာ ကမၻာေက်ာ္ ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူေဌးကေတာ္မွာ ယခင္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဖူးေသာ ကိစၥကို ေမ့ပင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနေလာက္ျပီ။ သို႔ႏွင့္ တစ္ေန႔တြင္ သူေဌးကေတာ္၏ မိတ္ေဆြမ်ားက သူ႔အား သတင္းတစ္ခုေျပာျပခဲ့သည္။

“ အံၾသစရာတစ္ခု ေျပာရဦးမယ္။ တစ္ေန႔က ငါတို႔ နာမည္ေက်ာ္ ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ဦးရဲ႔ ပန္းခ်ီျပပဲြကို သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီ ပန္းခ်ီျပပဲြမွာ ေစ်းၾကီးတဲ့ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ေတြ႔ခဲ့တယ္။ ပံုထဲက ရုပ္ပံုဟာ ခင္ဗ်ားနဲ႔ တပံုစံထဲပဲ။ ေစ်းက ၂သိန္းတဲ့။ ပိုထူးဆန္းျပီး ရယ္စရာ ေကာင္းတာက ပန္းခ်ီကားရဲ႔ နာမည္က “သူခိုး” တဲ့…..”

သူေဌးကေတာ္မွာ မူးေမ့မတတ္ ခံစားမိသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္က အျဖစ္အပ်က္ကို သူ ျမင္ေယာင္လာမိ သည္။ သူ၏ အက်င့္သိကၡာကို အဆံုးအျဖတ္ေပးေသာ ပန္းခ်ီကားျဖစ္ခဲ့သည္။ သူသည္ ထို ပန္းခ်ီျပပဲြသို႔ ခ်က္ခ်င္း သြားျပီး ပန္းခ်ီဆရာအား ေတာင္းပန္ကာ ပန္းခ်ီကားကို ၂သိန္း အကုန္ခံျပီး ၀ယ္ယူခဲ့သည္။ပန္းခ်ီဆရာ၏ အရွံုး မေပးလိုေသာ စိတ္၊ မဆုတ္မနစ္ ၾကိဳးစားေသာ ဇဲြႏွင့္ သူေဌးကေတာ္အား ေခါင္းျငိမ့္ေအာင္ ၾကိဳးစားႏိုင္ခဲ့သည္။

ထိုလူငယ္ ပန္းခ်ီဆရာမွာ ေနာင္ခါတြင္ ကမၻာေက်ာ္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ ပန္းခ်ီဆရာ Picasso ပင္ျဖစ္သည္။ ေလာကတြင္ ကိုယ္အား အထင္မျမင္ ေသးသူ၊ အလဲထိုးႏိုင္သူ မရွိ။ ကိုယ့္အား အထင္အျမင္ ေသးေအာင္ အလဲထိုး ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေသာ သူမွာ ကိုယ္သာ ျဖစ္သည္။