ခံစားမိသေလာက္

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လံုးလံုးႀကီးလား
ျပားျပားႀကီးလား
ဗိုက္ဆာရင္ေရာ စားလို႕ရလား။
ေသခ်ာတာေတာ့
ကြ်န္ေတာ့ရင္ခြင္ထဲက ညီေလး ႏိုးလာမွာေလာက္ စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းေလာက္ဘူး။

ႏွလံုးသားႀကီး မေပးပါနဲ႕။
ပိုက္ဆံတစ္ရာေလာက္ စြန္႕ႀကဲခဲ႕စမ္းပါ။

ဒီနားမွာ အိပ္ခြင့္ရွိလား ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး
ဒီနားမွာ ေတာင္းခြင့္ရွိလား ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး
ဘယ္သူခ်ေပးလိုက္တဲ႕ ဘဝနဲ႕ ေတာင္းေနရလဲ ကြ်န္ေတာ္ မသိဘူး။
ေခတ္ဆိုးႀကီးမွာ လူလာျဖစ္ရတာ ဆိုတာေတာင္ ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ အသိတရားဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ့္ေဘးက ထီးလို
အရိုးခ်ည္းပဲ။

အိမ္
ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး။
မွတ္မိသေလာက္ကေတာ့
ညႀကီးမင္းႀကီး ဘူဒိုဇာနဲ႕လာထိုး
ျပိဳကြဲသြားတဲ႕ အသိုက္အျမံဳမွာ
အရွက္တရားေတြ ပါသြားခဲ႕ျပီ။

မရွိလို႕ ေတာင္းတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ မခိုးဘူး။
ေဟ့ာဒီညီေလး ဗိုက္ဝဖို႕ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းတာ
ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္အတြက္ ႏိုင္ငံျခားဘဏ္မွာ ေငြအပ္ဖို႕ ေတာင္းတာမဟုတ္ဘူး။

မရွိ ခိုးႏိုး မိုးမႀကည့္ပါနဲ႕ ဦးေလး
လက္ညွိဳးထိုး ေရာင္းစားခံရတဲ႕အထဲမွာ
ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဘဝေတြပါသြားခဲ႕ျပီ။
အားေကာင္းလာတဲ႕ ဆင္းရဲမြဲေတမွဳထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ပညာေရးေတြ ပါသြားခဲ႕ျပီ။
စစ္ဖိနပ္ေတြ ဘာေတြ ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ နင္းေျခခံလိုက္ရတာေတာ့သိတယ္။

ဒီမိုကေရစီ
သူက ကြ်န္ေတာ္ သိပ္စားခ်င္တဲ႕ ေခ်ာ့ကလက္လို ခ်ိဳရဲ႕လား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဒီ႕ထက္ ထမင္းဝရင္ ေက်နပ္ျပီ။

ဒို႕တာဝန္ အေရးသံုးပါး
ႏိုင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္ေလးရပ္
မိဘျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ာ
တိုးတိုးေျပာပါဦးေလး။
ကြ်န္ေတာ့ ညီေလးႏိုးသြားရင္
ဆာေလာင္ေနတဲ႕ သူ႕ဗိုက္ကို
ကြ်န္ေတာ့္ခြက္ထဲက ပိုက္ဆံက လိုက္မမွီေသးဘူး။

မသနားပါနဲ႕ ဦးေလး။
ကြ်န္ေတာ္တို႕က အတိတ္ကံမေကာင္းေပမယ့္ ပစၥဳပၸာန္ကံက လတ္ဆတ္ပါေသးတယ္။

ကြ်န္ေတာ္က ဦးေလးတို႕ကို သနားေနတာ။
ကြ်န္ေတာ္တို႕လို လမ္းေဘးမွာ နတ္သမီးအိမ္မက္ေလးေတြ မက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သလိုမ်ိဳး
ဦးေလးတို႕ ညည အိပ္မရတာ သိေနလို႔

Image from google

Zawphyowai
msc 082