Het Inzicht - Leven om te leren of leren om te leven

wootzu (42)in #ego • 7 years ago

Leven om te leren of leren om te leven

Alle vormen van onderwijs trainen ons om de bewustzijnsstroom door concentratie te vernauwen. Het leert ons om slechts kleine onderdelen te zien van wat anderszins een levende heelheid in perfectie is. Het is deze levende heelheid die een biologische oneindigheid als eenheid is. In al zijn dynamische eenheid is het een harmonieuze symbiose die je noch voorwaarden noch obstakels in de weg legt dit te zien, te zijn, en erin mee te bewegen.
Alle vormen van onderwijs leren ons over onderdelen van de eenheid waarvoor maatschappelijk nut bestaat en machtsverschillen ontstaan, maar waardoor ons de eenheid ervan ontgaat. Het doet denken dat hetgeen we leren het enige is wat belangrijk is, omdat we anders niet kunnen overleven in de wereld die we zelf bouwen en we geen “leven” zullen hebben... terwijl de waarheid is: we leven nu juist niet.
We zijn nog onbewust en projectief. We hebben onszelf nog niet gevonden en we zijn niet te vinden in al we denken en doen. We zijn nog niet hier. We zijn nog niet. Het maatschappelijk leven is daarom een farce en het kan niet blijven bestaan zoals het doet wanneer de mensheid ontwaken gaat. Het is waarom de machtigen legers en politiemachten hebben om die macht uiteindelijk te proberen te behouden. Iets wat gaat gebeuren zonder strijd, maar als geheel voor veel problemen gaat zorgen. (Zie Deel 2 – “Wolken rond de piramide”.)
De maatschappij is alleen geïnteresseerd in z'n eigen doeleinden. De maatschappij is een abstracte systematiek, vormgegeven door minds die er zelf weer door vormgegeven worden uit reflectie. Het geheel is circulair door projectie en reflectie van de onbewuste mind: het houdt zichzelf in stand en bouwt slechts uit in complexiteit doordat we onszelf als groepen allemaal op dezelfde wijze vormgegeven laten worden, en we dan een wereld vormgeven waardoor we uit reflectie denken dat het zo moet, maar we dit doen met constant uitgebreider wordende systematek. Circulair en inherent aan zichzelf geven we vervolgens datgene vorm wat we van onszelf “hebben laten” maken, omdat we dat overal op projecteren en het van anderen reflecteren.
Zo krijgen we aangeleerd dat we vanalles moeten in ons maatschappelijk leven, en constateren we vervolgens door onze projectieve toestand dat dat zo is. We kijken met projecterende ogen: ogen die geleerd hebben dat we iets moeten. Daarom creëren we vervolgens een wereld die vanalles van ons moet; het is reflectief. We maken het zelf zoals we zijn geworden en worden zelf zoals we het maken… doordat we het vervolgens systematiseren.
Het begint allemaal bij concentratie en verkeerde of halve kennis. Het begint allemaal bij de formering van persoonlijkheid en de cultivering van ego terwijl we leren onszelf te negeren. We krijgen uitsluitend kennis over de buitenwereld geleerd, in combinatie met concentratie en rationaliteit. Maar concentratie vernauwt je bewustzijnsstroom en rationaliteit is géén waarheid ook al formuleert het redeneringen die “waar” zijn. We krijgen geen echte Kennis bijgebracht, geen Kennis over ons innerlijk en de belangrijke stuwende en creërende dynamiek van het Universum ontgaat ons daarom volledig. We gaan daar veelal later in ons leven zelf naar opzoek; wanneer we al ver van huis zijn en het valse zelf sterk in ons verankerd is doordat het groot en complex is… -Een zienswijze waardoor je het inhoudelijk zal willen oplossen voordat je het denkt te kunnen laten vallen.

De Kennis van de innerlijke wereld is door de geschiedenis van de mensheid op gruwelijke wijze van de wereld geroofd of vernietigd. En de bevolkingen die ernaar leefden zijn praktisch allemaal uitgemoord. De zelfkennis die wel de wereld in kwam is vervolgens opzettelijk vervormd, verbasterd of onjuist vertaald om de mensheid zoekende te houden, maar ook doordat vertalers niet zelfverwezenlijkt waren en daarom het ego zijn weg in de woorden kon vinden. De opzettelijke kant ervan is een poging om de mensheid ervan te weerhouden te begrijpen waarom de maatschappelijke wereld zo kan worden opgezet als die is; opdat we er niet achter kunnen komen hoe macht zich verzamelt in hen die het nu hebben en we er niet achter kunnen komen wie we zelf zijn en hoe dit alles functioneert en hoe we ermee om moeten gaan. (Zie Deel 2 – “Een collectief gescheiden eenheden”.)
Het dient allemaal opnieuw de wereld in te komen en zo compleet en eerlijk mogelijk verwoord te worden, zodat het begrip verspreidt kan gaan worden dat we daadwerkelijk de wereld zelf in handen hebben; opdat we een wereld zonder oorlog kunnen bewerkstelligen waarin iedereen met iedereen deelt, zoals de wereld met ons deelt; zodat de machtigen geen doel meer hebben voor hun wapens en er nooit meer een kogel afgevuurd hoeft te worden of nog een “oorlog voor vrede” gevoerd hoeft te gaan worden.
Het is inherent door onze moedwillig onbewust gehouden toestand dat hetgeen gaande is in de wereld het resultaat is. We worden nou eenmaal allemaal mentaal blanco en onbewust projectief geboren. We hebben geen programmering in ons bij geboorte. We zijn blanco en vol aandachtigheid, maar vervolgens krijgen we allemaal een verdeling in onze geest aangebracht doordat we alles leren benoemen en er symbolische waarden aan leren kleven die eenieder in de wereld tegenover elkaar kan zetten door slechts de daarvoor passende redeneringen te uiten. Het is inherent aan de wijze waarop de methode van onze programmering functioneert dat het behaalde “doel” uiteindelijk de stelling bewijst... Bijvoorbeeld. Concentreer je overal! Concentreer je op je lessen op school en concentreer je op je huiswerk, concentreer je op je werk en concentreer je in het verkeer en overal waar je gaat, concentreer je bij je sport, concentreer je op de tv... en blijf dit doen, dagelijks bij alles wat je doet... en uiteindelijk zullen de grote structuren je ontgaan en zal je je eigen leven mislopen. Maar als iemand dan zegt dat je iets fout doet, dan zal je direct gepikeerd zijn en het zal niet veel nodig hebben om uit de hand te lopen. Het heeft er voor gezorgd dat dit exact zo is geworden. (Zie Deel 2 – “Vernauwd door geconditioneerde concentratie”.)

Door de serieuze aspecten van de rationele benadering van het menselijk functioneren, samen met de bewustzijnsvernauwende conditionering etc. zijn miljoenen eenvoudige dingen moeizaam geworden. Relaties zullen stroef zijn en zonder affectie. Relaties falen erdoor maar vervullen niet. Er zal altijd een gemis zijn wat gecompenseerd wil worden. Werk zal meer ritueel zijn en een dwangmatige concentratie benodigd hebben om te kunnen doen. Er zal geen zinvolheid te bemerken zijn in de wereld om ons heen, slechts nuttigheid en functionaliteit. We kunnen ons geestdodende werk zelfs doen zonder erbij aanwezig te zijn, want het is slechts veel herhaling van hetzelfde, volgens protocol, draaiboek, handleiding, voorschrift, code etc. En het is met opzet zo zodat robots alles kunnen overnemen. Daarom moest alles logisch zijn. En het bestaat allemaal als reflectie van onze eigen mentale atmosfeer. We kennen onszelf geen plek toe in de aandachtssferen van de eigen mind en als reflectie daarvan bouwen we een wereld waarin we niet gekend zijn. We concentreren ons op alles wat we doen en als reflectie daarvan maken we een wereld die zich concentreert op ons.
We hebben daarom geleerd gewiekster te zijn met wat we doen om vooruit te komen in de wereld: we hebben geleerd manipulatiever, doortrapter en slinkser te zijn. We zijn meer geslepen geworden met ons werk om promotie te maken of het vol te kunnen houden. We zijn meer concurrerend geworden in ons handelen om anderen af te troeven. We tonen overal een gemaakte sympathie die de gewenste correctheid overbrengt, om maar niet te hoeven tonen dat we totaal niet weten wat we aan het doen zijn. We zijn minder begaan geworden met onze medemensen, omdat we de verschillen van alles krijgen aangeleerd. We doorlopen hele hiërarchische structuren om ergens aan de top te komen, maar er aan het einde van al die dingen erachter te komen dat het niets voor ons heeft gedaan. We zijn allemaal exact dezelfde gebleven. We zitten slechts vaster in het web van het symbolische zelf.
De top van de hiërarchieën ontbreekt zelfs, want er is geen eindpunt aan complexiteit. Het is een vlakte waarin we opereren, en er is geen eindstreep daar. Er is slechts de illusie van een eindstreep doordat onze vermogens niet verder kunnen kijken, omdat we kaders in onze geest hanteren en we een ernstig vernauwde mind hebben. De complexiteit van de maatschappelijke wereldproblematiek is slechts een symptoom van de symbolische structuren rond een rationele kern die het ego centraal zet.
De toppen van de hiërarchieën ontbreken doordat alle hiërarchieën voortkomen uit dezelfde organisaties die de piramidesystemen van bovenaf opbouwen, maar die ons de kennis van de werkwijze ervan onthouden, om zodoende alle macht en controle in de wereld te kunnen verzamelen voor een kleine regerende elite. (Zie Deel 2 – “Legaal gedomineerd”.)
Omdat er geen ander systeem is dan het hiërarchisch systeem, zijn we er onwillekeurig werkzaam in. Het hanteren van hiërarchische systematiek werkt de instandhouding van het egoïsche zelf in de hand. We zijn daardoor nog niet eens uit de startblokken gekomen met onze eigen levens. We leven nog steeds vanuit de persoonlijkheidsstructuren en we hebben ons wezen nog niet gevonden. We hanteren egoïsche principes om “verder te komen” en “te groeien in ons leven”. We denken dat maatschappelijke groei of carrière maken die groei is, maar ons bewustzijn hebben we nog niet gevonden. Sterker nog, bewustzijn wordt nog steeds ontkend in alle vormen van georganiseerde bedrijfsstructuren, overheden, medische wereld, psychologie, en zelfs religie!! Bewustzijn heeft nog geen vinger in de levens van de mens en daarom is er geen reflectie daarvan in de maatschappelijke wereld om ons heen. Het egoïsche kun je overal gereflecteerd zien, maar het hart niet zo, en bewustzijn al helemaal niet.
Groei in de hiërarchie van maatschappelijk leven is geen menselijke groei. Het is geen wezenlijke groei in voldoening of vervulling. Je begon als onbewust medewerker onderin een bedrijfshiërarchie en je eindigt als onbewuste directeur bovenin de bedrijfshiërarchie. Dat is alles. Je staat op exact hetzelfde punt met jezelf waar je lang geleden begonnen bent. Er is een blijven opknokken en afknappen in een eindeloze strijd, want er is geen wezenlijke voldoening mogelijk met iets van buitenaf als het niet leeft. Het heeft geen zin, letterlijk, figuurlijk en wezenlijk.
Voldoening en groei komen door groeiend inzicht in jezelf en elkaar: het komt door mens en natuur. Geld, macht en controle hebben er geen invloed op. Functies en titels hebben er geen hand in. Het zijn allemaal surrogaten die egobehoeften denken te kunnen stillen, maar het ego intact houden. Het valse zelf geeft valse voldoening. Het ego lijkt soms tijdelijk gestild maar je blijft wezenlijk onvervuld, waardoor het ego telkens weer opvlamt. Het valse zelf krijgt zijn honger niet gestild door macht over anderen of door middelen en mogelijkheden. Het wil het daarom geconsolideerd hebben in de vorm van bezit, zodat het altijd z'n honger kan stillen wanneer het maar wilt; zodat het erop kan vertrouwen dat de egoïstische behoeften kunnen worden voldaan. Het is waaruit maatschappelijk leven voor de mens is ontstaan.
Maar slechts wanneer we de strijd met de uiterlijke dingen laten gaan, zal de innerlijke wereld in beeld komen. We zullen anders zelfs onze geliefden in de waan laten en ze bespelen om te krijgen wat we willen. Het kan zo nooit vervullen, want alles wat we ermee “winnen” is buiten onszelf: fysiek extern. Hoe kan het je vervullen? Het principe dient begrepen te worden, zodat de tendens afgebogen en teruggebracht kan worden naar het natuurlijke.

Telkens wanneer de mind zich ontspant, zullen grote structuren gemakkelijker herkend worden. Maar telkens wanneer je concentratie toepast om iets te begrijpen, vernauw je juist de mogelijkheden van de mind die begrip en inzicht helpen ontstaan. Door jezelf te ontspannen en in die toestand je aandacht bij je lichaam te houden, kun je jezelf gaan reflecteren en kun je je persoonlijkheidsstructuren gaan “herkennen”, waarmee je ze gaat doorzien en inzicht in jezelf verkrijgt… er ontstaat ruimte door, waardoor vervolgens grotere structuren in de opbouw van de maatschappij ook zichtbaar voor je zijn. Zo groot als je bent, zo groot zie je.

Zoveel ruimte als je in je hebt, zoveel kun je bevatten. Als de hoeveelheid ruimte voor je bewustzijn groter wordt, ga je meer herkennen van alles waar je naar kijkt. Zo groot als je mind is, zoveel herken je van dat waar je naar kijkt. Exact zo.
Maar als je de grote structuren gaat herkennen, wordt je niet per definitie vrolijk, want ze zijn alle afkomstig van het valse zelf. Ze zijn alle doortrapt en verraderlijk. Ze zullen je bitter stemmen. Het is gemakkelijk om dan te denken dat er toch niets aan te veranderen is. Ik heb het vaak gehoord, maar het is die gedachte die het vervolgens ook zo houdt, want je zal er dan niet verder naar kijken. Je zal alle problemen bagatelliseren en ze willen negeren of er tegen vechten. We doen het allemaal zelf. We herhalen eenvoudigweg wat we zelf ook geleerd hebben. We zien onze eigen kinderen in eerste instantie ook als onwetend, waardoor we ze gaan leren wat we zelf ook geleerd hebben. We geven het zelf door.

Doordat we denken dat kinderen nog niets weten sturen we ze naar school, waar we denken dat ze iets zinnigs gaan leren... en net zoals we zelf moesten opletten in de klas en niet praten, moeten zij ook niet afgeleid zijn maar zich concentreren… zodat de bedrijfsethos zo in ze gegoten kan worden, terwijl ze geen vaardigheden of vakkundigheden leren maar ze hun tijd verspillen aan een industriesystematiek.
We lachen erom en denken dat het goed is, want we projecteren ook overal graag het positieve op, maar het zijn subtiele maatregelen die op kinderen worden toegepast waar zelfs de docenten niet van begrijpen waarom het niet goed is om kinderen zich uitsluitend te laten concentreren. Onderwijzers doen dit niet met opzet, ze zijn zelf net zo onbewust als de leerlingen. Het is het systeem dat ons geleerd wordt en ze zijn er handigheid in gaan ontwikkelen om kinderen aandachtig en geconcentreerd te laten zijn. Ze zijn er geslepen en gewiekst in geworden, dat is alles. Ze vonden zichzelf slim toen ze er methoden voor bedachten of aangereikt kregen, maar ze gaan niet bij zichzelf te rade hoe ze er nou werkelijk over denken, als het voor henzelf zo zou zijn. Ze zijn niet eerlijk met zichzelf en nemen de kinderen af wat ze zichzelf ook ontzeggen. (Zie Deel 2 – (Educatie zonder leereffect”.)

We conditioneren en manipuleren om conformiteit af te dwingen. We nemen maatregelen om de stem van de mens al vroeg af te kunnen nemen in het voordeel van iets waar we de ware toedracht niet van kennen. Iets wat zogenaamd te groot is voor ons om te overzien. Het is juist omdát we aangeleerd krijgen onze bewustzijnsstroom te vernauwen, dat we het niet kunnen zien. Daarom! Dat, en het gemis aan zelfkennis in al ons onderwijs.
Het kennisvormingsproces wat gehanteerd wordt in onze maatschappij is ontdaan van alle zinvolle persoonlijke Kennis. Zoals het gaat blijft de vraag van het begin tot het einde van ons leven dezelfde: Leven we nou om te leren of gaan we leren om te leven? ...Want hetgeen we geleerd hebben helpt ons niet om met elkaar te leven, daar is zelfkennis voor nodig. We leren dus niet om te leven, we leren niet om te leven met elkaar, en we leren niet wat leven is. Onderwijs geeft geen antwoorden op dit soort vragen en religie heeft de antwoorden ook niet. Anders was de wereld niet zo geworden als die nu is. Vol met oorlog en strijd en met een gedwongen leer- en werktraject waar nooit de zinvolheid van dit alles ter discussie gesteld mag worden.

Er zijn echter in alle tijden mensen op de aarde geweest die zichzelf hebben verwezenlijkt en die hun zelfkennis gebruikten om de eerlijke wereld te helpen beginnen. Je kent er mogelijke een paar van bij naam, zoals Jezus en Boeddha, maar er zijn er vele anderen geweest, zoals Lao Tsu, Krishnamurti, Hafez en Zarathoestra. Praktisch alle Kennis van zelfverwezenlijkte mensen is in het verleden gekaapt door hen die begrepen waar het ook voor gebruikt kan worden, of hebben er religieuze instituten omheen gebouwd die niemand kunnen of willen helpen maar die miljarden mensen voor de gek houden. Je kan de vervormde woorden van “hen die wisten” niet zomaar gebruiken in de huidige tijden! ...De woorden zijn te ver verbasterd, maar je kan de waarheid er veelal nog wel in zien. De stromingen die eruit voortgekomen zijn, zijn daarentegen alle van het ego. De Kennis die uit de giganten van de menselijkheid stroomde was immens, maar de ego's die er vervolgens mee aan de haal gingen helaas net zo.