พายุสุดสะเทือนใจ!!
เมื่อคืน แมลงเม่าบินว่อน เป็นสัญญาณว่าฝนจะตก ตอนตี 4:22ในขณะที่คนอื่นๆกำลังหลับสบาย หรือตื่นเพื่อไปทำงาน ผมเองก็กำลังหลับสบาย โทรศัพท์ผมชาร์จไว้นอกมุ้ง พ่อแม่ผมไปขายของที่ตลาดทุกวันไป ตอนตี2 เป็นผมที่นอนอยู่บ้านคนเดียว ขณะที่หลับสบาย เสียงฝน กระทบกับหลังคา ดัง ตู้มต้ามๆๆ เหมือนกับว่าอยู่ท่ามกลางสงครามเลย ผมก็เลยสะดุ้งตื่น ผมลุกขึ้นนั่งบนที่นอน ทันใดนั้น ไฟก็ดับ พรึ่บ!! แล้วโทรศัพท์ผม ถ้าชาร์จไฟหรือถอดออก หน้าจอมันก็เปิดขึ้น ผมก็เลยรู้เวลา ลมก็แรงมาก พัดผ้าม่านมาโดนหน้าผม เสียง ข้าวของล้ม ก็ก้องกังวาล ผมเลยรู้แล้วล่ะว่าเป็นพายุ
ผมตกใจกลัวสุดขีด ใจสั่นระรัวทำอะไรไม่ถูก คิดว่าคงไม่ปลอดภัยแล้วล่ะ เลยตัดสินใจ ลงบรรได วิ่งไปบ้านฮา บ้านฮาอยู่ไม่ห่างจากผม แล้วไฟในบ้านก็เปิดอยู่เพราะอาตื่น จากเสียงโครมคราม ผมวิ่งไปชายคาบ้านฮาโดยไม่คิดอะไรเลย วิ่งไปไม่กี่ก้าว เสื้อและหัวของผมก็เปียกโชก เพราะฝนแรงมาก อารมณ์เหมือนโดนลูกเห็บตกใส่อย่างรุนแรง ผมไปเคาะประตูอา อาเปิดให้ ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าและก็นอนที่นั่น แต่ก็นอนไม่หลับหรอกครับ เสียงฝ้าฝน ลมพายุดังเปรี้ยงๆอยู่ทำผมใจสั่นเอามากๆเลย
พอเช้ามา สายฝนอ่อนลง แต่ยังโปรยปรายอยู่ สายลมพัดพาเอาความหนาวมาอีกครั้ง ผมขึ้นไปดูในบ้าน ว่ามีอะไรเสียหายบ้าง พอขึ้นไปก็เห็นว่าข้าวของก็ไม่ได้พัง แต่มีตรงที่ผมนอน ด้านข้าง เปียกน้ำ และสังกะสีก็เปิดออกเพราะลมพัด โทรศัพท์ผมก็ไม่ได้เสียหายอะไร ตอนที่ผมลงมาก็ไม่ได้เอาโทรศัพท์มาด้วย กลัวฟ้าฝ่าก็เลยไม่ได้เอามาด้วย
ตอนนี้ พายุ สงบลงแล้วครับ ฝนหยุดตก ข้าวของนี่เสียหาย แตกหัก มากมาย ล้มระเนระนาดไปหมด แต่โชคดีที่เหตุการณ์นี้ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ถึงอย่างไรทรัพย์สิน ก็เป็นของนอกกาย รักษาชีวิตเราไว้ดีกว่า เหตุการณ์นี้ จะจดไว้ตลอดชีวิต เป็นประสบการณ์ คิดถึงและยังคงผวาอยู่เลยครับ
ขอบคุณครับที่โหวต&คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ผมครับ
Follow me @wittawatza2543
แรงจิงๆ
ผมคิดว่าจะตายละ