စိတ္၏ယံုံုၾကည္ရာ

စိတ္သည္ လြန္စြာ အားေကာင္းေသာ စြမ္းအင္တစ္ခုျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ျဖစ္ေစခ်င္သည့္အရာေတြကို ျဖစ္ေပၚေစသည္ကလည္း ထိုစိတ္၏ ေစၫႊန္ရာ ေတာင့္တရာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းျဖစ္သည္။ ေကာင္းရာကိုေတြးေတာေနလွ်င္ ေကာင္းတာျဖစ္သကဲ့သို႔ မိမိ၏စိတ္မွ မေကာင္းမႈ႔ကို ေတြးျမင္ေနမိလွ်င္ မေကာင္းေသာအရာမ်ားျဖစ္လာတတ္ေပသည္။ မသိစိတ္မွျဖစ္ေပၚလာေသာ စိတ္၏စြမ္းအားသည္ လြန္စြာအားေကာင္းလွေပသည္။ သတိထားမိၾကည့္ဖူးပါသလား။
အကယ္၍ သင္တို႔ဟာ ေက်ာင္းသြား၊ အလုပ္သြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေနာက္က်ေနလွ်င္ သင္တို႔၏စိတ္ထဲတြင္ "ငါေတာ့ ရံုး/ ေက်ာင္းေနာက္က်ေနၿပီ မီမွမီပါ့မလား။ မမီရင္ေတာ့......" စသည့္ျဖင့္ ေတြးေတာျဖစ္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ လမ္း၌ မီးပြိဳင့္မၾကာခဏမိျခင္း၊ accident တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္ လမ္း၌ၾကန္႔ၾကာျခင္း၊ အရင္ကရွင္းေနေသာလမ္း၌ပင္ ယာဥ္ေၾကာၾကပ္တည္းျခင္း စသည့္ အေျခအေနမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ၿပီး ရံုး/ ေက်ာင္း အခ်ိန္မမီဘဲျဖစ္သြားေလ့ရွိသည္။ ထိုကဲ့သို႔အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ သင္တို႔အေနျဖင့္ ငါေနာက္က်ေပမယ့္လည္း မီပါတယ္။ အခ်ိန္မီေရာက္ကိုေရာက္တယ္ဟု ေတြးထင္ၿပီး သြားၾကည့္ပါက လမ္းမွာ အရာရာအဆင္ေျပၿပီး အခ်ိန္မီေရာက္ရွိႏိုင္သည္။
ထို႔အျပင္ စိတ္မွာ ေျခာက္ျခားစရာမ်ားကိုေတြးထင္မိပါက မိမိ၏စိတ္ထဲ၌ပင္ ေၾကာက္ရြံေနတတ္သည္။ မိမိၾကားဖူးေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖင့္ ဥပမာေပးေျပာျပလိုပါသည္။
ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕တြင္ေနထိုင္ ဦးေဖတင္ဆိုေသာ လူတစ္ေယာက္တြင္ တစ္ျခားၿမိဳ႕မွ စာေရးဆရာမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ထိုစာေရးဆရာသည္ တစ္ေန႔တြင္ ဦးေဖတင္ဆီ ဖုန္းလွမ္းဆက္ေလသည္။ "သူငယ္ခ်င္းေရ ငါ မင္းတို႔ၿမိဳ႕မွာ ေအးေအးေဆးေဆး စာလာေရးခ်င္လို႔။ ငါ့အတြက္ ေအးေအးလူလူစာေရးလို႔ရမယ့္ အိမ္ေလးရွာေပးပါလားကြာ။ တစ္လေလာက္ေပါ့" ဟုေျပာလာပါသည္။ ဦးေဖတင္မွလည္း "လာသာလာခဲ့ပါကြာ အစစအရာရာ အားလံုး အဆင္ေျပေစရမယ္" ဟုျပန္လည္ေျပာၾကားလိုက္သည္။
မၾကာမီ စာေရးဆရာလည္း ျပင္ဦးလြင္သို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး ဦးေဖတင္မွ စာေရးဆရာ ေနထိုင္ရမယ့္အိမ္သို႔ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးၿပီး ထိုအိမ္၌ပင္ စကားစျမည္ထိုင္ေျပာေနၾကသည္။ ဦးေဖတင္မွ စာေရးဆရာအတြက္ ကုန္ၾကမ္းရလိုရျငား အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကိုေျပာျပမယ္ဆိုၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာျပေလသည္။
တစ္ခါတုန္းက စိမ္းဝါႏုဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူမရဲ႕ မိဘေတြနဲ႔အတူတူ ျပင္ဦးလြင္မွာ ေနထိုင္တယ္။ သူမငယ္စဥ္က မိဘနဲ႔အတူတူႀကီးျပင္းလာခဲ့ၿပီး သူမရွစ္တန္းႏွစ္အေရာက္မွာ သူမရဲ႕မိဘေတြ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ မႏၲေလးကအျပန္ လမ္းမွာ ကားမေတာ္တဆျဖစ္ၿပီး ဆံုးပါးသြားခဲ့တယ္။ သူမမိဘေတြ ဆံုးၿပီးေနာက္မွာ တမႈိင္မႈိင္ တေတြေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ ဦးေလးျဖစ္သူက အတူတူလာေရာက္ေနထိုင္ၿပီး အားေပးႏွစ္သိမ့္ေပးမႈ႔ေၾကာင့္ ျပန္လည္ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးလာၿပီး စိမ္းဝါႏုတစ္ေယာက္လည္း တကၠသိုလ္တက္တဲ့အရြယ္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တကၠသိုလ္တက္ေနစဥ္မွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုၿပီး ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ စိမ္းဝါႏုလည္း သူမရဲ႕ေကာင္ေလးကို သူမဦးေလးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ လူႀကီးစံုရာနဲ႔ လာေတာင္းမယ့္အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စိမ္းဝါႏုတို႔အတြဲလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ အဝတ္အစားေတြ စီစဥ္ေနၾကတာေပါ့။ ေတာင္းရမ္းပြဲမတိုင္ခင္တစ္ရက္မွာ ေကာင္ေလးက သူမရဲ႕မိဘေတြရွိရာ မႏၲေလးသို႔သြားေရာက္ေခၚဆိုခဲ့ၿပီး ျပင္ဦးလြင္သို႔အလာလမ္းမွာ ယာဥ္တိုက္မႈ့ျဖစ္ၿပီး တစ္မိသားစုလံုး ဆံုးပါးသြားခဲ့တယ္။ ဒီသတင္းကိုၾကားရတဲ့ စိမ္းဝါႏုတစ္ေယာက္မွာ ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ စိမ္းဝါႏု တစ္ေယာက္ အခန္းထဲမွာပဲ ဘာမွမစားဘဲ ေနလာခဲ့တယ္။ ဘယ္လိုေခ်ာ့ေမာ့ေကြ်းေကြ်း ဘာမွမစားေတာ့ဘဲ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူေနထိုင္ရာ အခန္းေလးထဲမွာပဲ သူ႔ကိုယ္သူသတ္ေသသြားခဲ့တယ္။
ကဲ အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ ဒါပဲ စာေရးဆရာေရလို႔ ဦးေဖတင္က ေျပာျပလိုက္တယ္။ ေၾသာ္ သနားစရာေကာင္းတဲ့ စိမ္းဝါႏုပါလားလို႔ စာေရးဆရာကေျပာလိုက္တယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဦးေဖတင္က "သူငယ္ခ်င္းေရ စကားေတာ့ေျပာလို႔ေကာင္းပါရဲ႕။ မင္းလည္း ခရီးပမ္းလာတာဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးနားေလ။ ညေနလည္းေစာင္းၿပီဆိုေတာ့ ငါလည္း ျပန္ေတာ့မယ္။ လိုတာရွိရင္လွမ္းေျပာကြာ" လို႔ေျပာၿပီး ျပန္ဖို႔ရာ ကားဆီလွမ္းသြားခဲ့တယ္။ ဦးေဖတင္လည္း ကားေပၚေရာက္ၿပီးမွ တစ္ခုကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္ မွန္ကိုခ်ၿပီး "သူငယ္ခ်င္း စိမ္းဝါႏုေနသြားခဲ့တဲ့အိမ္က ဒီအိမ္ပဲ" ဟုေျပာၿပီး ေမာင္းထြက္သြားတယ္။ စာေရးဆရာလည္း အိမ္ထဲဝင္ၿပီး ပစၥည္းေတြေနရာခ်ကာ လုပ္စရာရွိတာေလးေတြ လုပ္ေနခဲ့တယ္။ ညေရာက္ေတာ့ အိပ္ရာဝင္ခါနီး အိမ္သာဝင္ေတာ့ အျပင္ဖက္ကေန ေျခသံလိုလို စကားေျပာသံလိုလို သူ႔နားထဲၾကားေနခဲ့တယ္။ ႐ုတ္တရက္ ဦးေဖတင္ေျပာသြားခဲ့တဲ့ စိမ္းဝါႏုေနသြားခဲ့တဲ့အိမ္က ဒီအိမ္ပဲ ဆိုတဲ့စကားကိုၾကားၿပီး စိတ္ထဲထိတ္လန္႔သြားခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဖ်က္ခနဲ႔ မီးကပ်က္သြားခဲ့တယ္။ စာေရးဆရာလည္း လန္႔ဖ်က္ၿပီး အိမ္သာထဲမွ အျမန္ထြက္ေတာ့ တံခါးကဖြင့္မရခဲ့ဘူး။ အျပင္ဖက္ကမ်ား ခ်က္ထိုးသြားတာလားဆိုၿပီး ေတြးေၾကာက္လာကာ အားကုန္ထုတ္ၿပီး တံခါးကိုေစာင့္ကန္လိုက္တယ္။ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ဒီလိုနဲ႔ ငါးခ်က္ေျမာက္အေရာက္မွာ တံခါးက ဝုန္းဆိုၿပီးပြင့္သြားခဲ့တယ္။ သူလည္း ဘာမွေတြးမေနနဘဲ အိပ္ခန္းထဲအျမန္ေျပးဝင္သြားလိုက္တယ္။ အျပင္မွာေတာ့ မီးေတြထိန္ထိန္လင္းေနတာပဲ။ မီးေတာ့ျပန္လာၿပီ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ဆိုၿပီး အိပ္ရာထဲဝင္လိုက္ၿပီး ေစာင္ေခါင္းမူးျခံဳၿပီး အိပ္လိုက္တယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေျခသံလိုလို ဘာလိုလိုအသံၾကားလိုက္ရေတာ့ ေစာင္ထဲကေနထြက္ၿပီး တံခါေပါက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တံခါးေပါက္ပြင့္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ငါဝင္လာတုန္းက ပိတ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုၿပီး ေၾကာက္လန္႔က ေစာင္ျခံဳၿပီး ျပန္အိပ္ေနလိုက္တယ္။ သူ႔နားထဲမွာေတာ့ ေျခသံ၊ အသက္ရႈသံေတြပဲ ၾကားေနရတယ္။ ဒါနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္မယ္ဆိုၿပီး အိပ္လိုက္ရာ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ဦးေဖတင္ေရာက္လာၿပီး အဆင္ေျပလားေမးရာ စာေရးဆရာလည္း အဆင္ေတာ့ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ျခားမ်ားရွိအံုးမလားဟု ေမးရာ ဦးေဖတင္က ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ စာေရးဆရာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ သိပ္မႀကိဳက္လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ဦးေဖတင္က ေနာက္တစ္အိမ္ေတာ့ ရွိေသးတယ္။ လိုက္ျပမယ္ဆိုၿပီး လိုက္ျပလိုက္တယ္။ ထိုအိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ စာေရးဆရာလည္း ဒီမွာပဲေနေတာ့မယ္လို႔ေျပာၿပီး ေျပာင္းခဲ့လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ စာေရးဆရာလည္း အဆင္ေျပသြားၿပီ တစ္လေလာက္ေရးမယ္ေတြးထားတဲ့ စာမူဟာ ၁၅ ရက္ေလာက္နဲ႔ ၿပီးသြားခဲ့တယ္။ စာေရးဆရာလည္း သူ႔ၿမိဳ႕သူျပန္ဖို႔ ကားကြင္းကို ဦးေဖတင္လိုက္ပို႔ရင္း စာေရးဆရာကို "သူငယ္ခ်င္း မင္းကိုေျပာစရာတစ္ခုရွိတယ္။ ငါ့ကို စိတ္မဆိုးနဲ႔ကြာ" ဆိုၿပီးဆက္ေျပာလိုက္တယ္။ "တကယ္ေတာ့ မင္းေနာက္ေျပာင္းခဲ့တဲ့ အိမ္ကမွ ငါ့တူမ စိမ္းဝါႏုရဲ႕ အိမ္" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
အဲ့ဒီျဖစ္ရပ္မွာ စာေရးဆရာဟာ ပထမေနခဲ့တဲ့အိမ္က ဘာမွမရွိပါပဲနဲ႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာ စိမ္းဝါႏုသတ္ေသခဲ့တဲ့အိမ္ဆိုၿပီး ေၾကာက္လန္႔စိတ္ကႀကီးစိုးေနတဲ့အတြက္ ထင္ေယာင္ထင္မွားေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေျခသံေတြ စကားေျပာသံေတြ တကယ္မၾကားရေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ၾကားေနခဲ့တယ္။ အိမ္သာတက္စဥ္ မီးပ်က္သြားရာမွာလည္း သူသတိမထားမိခဲ့တာပါ။ အိမ္သာမီးတစ္ခုပဲ ကြ်မ္းၿပီး ပ်က္သြားခဲ့တာပါ။ အိမ္သာတံခါးဖြင့္မရတာကလည္း တံခါးကေလခိုၿပီး က်ပ္ေနခဲ့တာမွာ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ကႀကီးစိုးေနခဲ့ေတာ့ အျပင္ဖက္ကေန ခ်က္ခ်သြားတယ္ထင္ခဲ့ျခင္းပါ။ အိပ္ခန္းတံခါးကို မပိတ္မိခဲ့တာကို ပိတ္ခဲ့မိတယ္လို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ခဲ့တယ္။
စိတ္မွာေၾကာက္ရြံေနမႈေၾကာင့္ အျပင္မွာ မရွိဘဲ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ခဲ့ရတဲ့အထိ စိတ္၏စြမ္းအားကႀကီးမားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔ျဖစ္လိုသမွ် စိတ္ေဆာင္ပါက အရာရာေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္မွာ မုခ်ဧကန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

Writer @wailinn
MSC 144