ျမင့္မိုရ္ဦးသို႔ လြမ္းခ်င္း
"အား … အမေလး ၊ သြား…… မလာနဲ႕"
တိတ္ဆိတ္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္ ညအေမွာင္ထုထဲမွာ လူမမယ္ကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေၾကာက္လန္႔တၾကား စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္ဟစ္သံေလး လႊမ္းျခံဳသြားသည္။ ထုံးစံအတိုင္း ေမာင္ေနမ်ိဳးေလး ဖ်ားေနေလျပီ၊ လူမွန္းသိတတ္စအရြယ္တည္းက ဖ်ားနာလ်င္ အိ္မ္မက္ဆိုးမ်ား မက္ျပီး လန္႔နိုးတတ္သည္မွာ ေမာင္ေနမ်ိဳးရဲ႕ အက်င့္ျဖစ္သည္။ သည္ေန႔ညေနပိုင္းေလာက္မွ ကိုယ္ပူရွိန္တက္ျပီး ဖ်ားခ်င္သလိုျဖစ္ကာ" အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ " ဟုသာ တဂ်ီဂ်ီ ပူဆာေနေသာ ေမာင္ေနမ်ိဳး ကို အေဒၚျဖစ္သူလည္း ဘာမွမတတ္နိုင္ဘဲ အကိုနဲ႕ အစ္မသာရွိတဲ့ ေမာင္ေနမ်ိဳး ရဲ႕ အိမ္ကို ျပန္ပို႔ေပးခဲ့ရသည္။ မိသားစု၀င္ ၅ ဦးရွိတဲ့ ေမာင္ေနမ်ိဳးရ႕ဲ အိမ္မွာ သည္ကေလးေလးက အငယ္ဆုံးျဖစ္သည္။ အေဖနဲ႔အေမမွာ အေရာင္း၀ယ္ ကိစၥျဖင့္ နယ္တကာလွည့္ကာ သြားလာေရာင္း၀ယ္ေနရ၍ အိမ္တြင္ ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္သာရွိသည္။ အစ္မအႀကီးမွာ မိုးလင္းမွ မိုးခ်ဳပ္ စက္ရံုအလုပ္ဆင္းရျပီး အစ္ကိုျဖစ္သူကေတာ့ အဆုတ္ေရာဂါျဖစ္ျပီး ေဆးကုေနရရွာသည္။
ဒုတိယတန္းျဖစ္တဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းသား အရြယ္ဆိုတာ မိဘရင္ခြင္မွာ ခိုလွုံျပီး ပညာရွာရမည့္ အရြယ္ျဖစ္ေပမယ့္ ထိုအခြင့္ေရးကို ေမာင္ေနမ်ိဳးေလးမွာ မရခဲ့ရွာေပ ။စက္ရုံမွာအလုပ္ဆင္းေနတဲ့ အစ္မႏွင့္ ေရာဂါျဖစ္ေနတဲ့ အစ္ကိုၾကားမွာ ေက်ာင္းတက္ရန္ မျဖစ္ေသာ ေမာင္ေနမ်ိဳးေလးကို အေဒၚျဖစ္သူမွ ေခၚယူကာ ေက်ာင္းထား ေပးရွာသည္။ အေတာ္အသင့္ ျပည့္စုံခ်မ္းသာစြာ ေနနိုင္ေသာ အေဒၚမိသားစုမွာ ေမာင္ေနမ်ိဳးေလးကို ခ်စ္လည္းခ်စ္ရွာပါသည္။ ေက်ာင္းမုန္႔ဖိုးကအစ လိုအပ္တာမွန္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေပးျပီး မ်က္နွာမငယ္ ရေအာင္လဲ ထားရွာပါသည္။ သို႔ေပမဲ့ သိတတ္ေနျပီျဖစ္ေသာ ေမာင္ေနမ်ိဳးေလးရဲ႕ မိဘရင္ခြင္မွာသာ ခိုလုွံျပီး မိသားစုႏွင့္ အတူတကြ ေနခ်င္မိေသာ ဆႏၵေလးကို တားလိုမရနိုင္ေပ။ စီးပြားေရး ေလာကရွိ ျပိဳင္ဘက္မ်ားရ႕ဲ ေစ်းဖ်က္မွု႔ေၾကာင့္ အေရာင္း၀ယ္ေလာကတြင္ အရွဳံးေပၚေနွာင့္ေနွးေနေသာ ေမာင္ေနမ်ိဳးရဲ႕ မိဘမ်ားမွာ နယ္တြင္မိမိတို႔ တင္သြားေသာ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ေငြေပၚေစရန္သာ အခ်ိန္ယူေရာင္းခ်ေနၾကရသည္။ လနွင့္ခ်ီျပီးၾကာေနေသာ မိဘမ်ားကို သတိရလြမ္းဆြတ္ကာ အျမန္ျပန္လာေစျခင္သည္။
"ေဖႀကီးနဲ႔ေမႀကီး ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ" ဟု ေမာင္ေနမ်ိဳးေလး ေမးတိုင္း "သားေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္အမီ ျပန္လာမွာပါ" ဟု အစ္ကိုနဲ႔အစ္မက ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း အခုေတာ့ ေက်ာင္းေတြဖြင့္လို႔ အေဒၚအိမ္မွာေနျပီးပင္ ေက်ာင္းတက္ေနရေလျပီ။ အေဖနဲ႔အေမကေတာ့ ျပန္မလာနိုင္ေသးေပ။ ဒီေန႔ညေန ေမာင္ေနမ်ိဳးေလး ေက်ာင္းဆငး္ခ်ိန္မွာ အိမ္နီးနားခ်င္း ဦးေလးႀကီးမ်ားရဲ႕ မညွာမတာ စေနာက္မွု႔မ်ားေၾကာင့္ ေမာင္ေနမ်ိဳးေလး အေတာ္ပင္ စိတ္ထိခိုက္သြားရရွာသည္။ "မင့္အေဖနဲ႔အေမက နယ္မွာအေၾကြးေတြ ပတ္လည္၀ိုင္းေနၿပီ၊ ေတာ္ေတာ္နွင့္ ျပန္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး” ဟု လူႀကီးမ်ားရဲ႕ အမွတ္မထင္ စေနာက္သံသည္ မိဘေမတၱာ ငတ္မြတ္ေနျပီး အေဖနဲ႔အေမ ျပန္လာမယ့္ရက္ကိုသာ ေန႔စဥ္ေရတြက္ေနရွာတဲ့ နုနယ္လြန္းတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္၏ ရင္ထဲ၌ မည္မ်ွ ထိခိုက္ေၾကမြသြားမည္ဆိုတာ သူတို႔မသိေပ။
ေက်ာင္းကျပန္လာကတည္းက မ်က္နွာမေကာင္းတဲ့ ေမာင္ေနမ်ိဳးေလးမွာ စိတ္ထိခိုက္လြန္းျပီး ဖ်ားပါဖ်ားေလေတာ့သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူအေတာင့္တဆုံးအရာကေတာ့ မိသားစုရဲ႕ ဂရုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္မွုျဖစ္သည္။ မိဘေတြ ျပန္မလာေသးေပမဲ့ အစ္ကိုနဲ႔အစ္မ ရွိတဲ့အိမ္ကိုသာ ျပန္ခ်င္မိသည္။ အေဒၚျဖစ္သူကလည္း တားမရတဲ့အဆုံး အစား၀င္ေအာင္ေက်ြးျပီး ေဆးတိုက္ကာ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးရေလသည္။ ေမာင္ေနမ်ိဳးေလး အိ္မ္ေရာက္ေတာ့ ညေနပိုင္းျဖစ္၍ စက္ရုံမွာအလုပ္ဆင္းေနေသာ အစ္မႀကီးမွာျပန္မေရာက္ေသးေခ်။ က်န္းမာေရး မေကာင္းေသာအစ္ကိုရဲ႕ ေခ်ာ့သိပ္မွုျဖင့္သာ ေမာင္ေနမ်ိဳးေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားရရွာသည္။
စရိုက္စုံလူစုံေနေသာ ရက္ကြက္ေလးျဖစ္၍့ ညမိုးခ်ဳပ္မွ စက္ရုံကျပန္လာရေသာ ေမာင္ေနမ်ိဳးရဲ႕ အစ္မႀကီးကို က်န္းမေရးမေကာင္းရွာတဲ့ အစ္ကိုကပဲေန႔စဥ္ သြားႀကိဳရသည္။ စိတ္ထိခိုက္စြာျဖင့္ တစ္က်ိဳးတည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ ေမာင္ေနမ်ိဳးေလးကို စိတ္မခ်ေပမဲ့လည္း အိမ္ျပင္ဘက္မွ ေသာ့ခတ္ထားခဲ့ျပီး အစ္ကိုျဖစ္သူမွ အစ္မႀကီးကို သြားႀကိဳရသည္။ ေနမေကာင္းခ်ိန္အိပ္တိုင္း အိ္မ္မက္ဆိုးမ်ားျဖင့္ လန္႔နိုးတတ္ေသာ ေမာင္ေနမ်ိဳးေလးမွာ ယခုခါမွာလည္း ေမွာင္မည္းေနေသာ အိမ္ႀကီးထဲမွာ အားငယ္မွု ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မွုတို႔နွင့္အတူ အစ္ကုိနဲ႔အစ္မ အျမန္ျပန္ေရာက္ပါေစဟုသာ တတြတ္တြတ္ေရရြတ္ေနမိေတာ့သည္။ တလိမ့္လိမ့္စီးက်လာေသာ ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ရင္း အေဖနဲ႔အေမကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ အေဖနဲ႔အေမသာရွိရင္ ဒီေလာက္ထိေၾကာက္ရြံ႕ ရမည္မဟုတ္ဟု ကေလးအတြးေလးျဖင့္ေတြးရင္း အျမန္ျပန္လာေစျခင္မိသည္။ ဒီတစ္ခါျပန္လာရင္ အေ၀းႀကီးေတြထပ္မသြားဘဲ သားအနားဘဲ ေနရန္ပူဆာရမည္ဟုေတြးရင္း အျမန္ျပန္အိပ္ေပ်ာ္ရန္သာ ႀကိဳးစားေနမိေတာ့သည္။
Own writer; @thihakoko
Congratulations @thihakoko! You have completed some achievement on Steemit and have been rewarded with new badge(s) :
Click on any badge to view your own Board of Honor on SteemitBoard.
For more information about SteemitBoard, click here
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPCongratulations @thihakoko! You have completed some achievement on Steemit and have been rewarded with new badge(s) :
Click on any badge to view your own Board of Honor on SteemitBoard.
For more information about SteemitBoard, click here
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOP