မိုးရာသီဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လြမ္းစရာပါပဲ...

အပိုင္း(၁)

မိုးရြာသီဟာ အလြမ္းေတြနဲ႔ ျပည့္နက္ေနတဲ့ အလြမ္းမိုးရာသီပါ...
အထီးက်န္တဲ့အခါတိုင္း မလာႏိုင္ေသးတဲ့ မိုးကို တမ္းတေစာင့္ေမ်ွာ္ေနျပီေလ။ အခုဆိုရင္ မိုးေရထဲမွာ ထီးမဖြင့္ဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးသြားရဲေနပါျပီ။မိုးေရထဲမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြဟာ ေတြးၾကည့္ရင္ ၾကည္ႏူးစရာေလးပါ။ထီးကေလးကို ဟိုဘက္၊ဒီဘက္လွည့္ပတ္ကစားၿပီး ေျပးလြား လွဳပ္႐ွားေနတဲ့ မိုးေရျပင္မွာ ေျခေထာက္နဲ႔မိုးေရထဲမွာေဆာ့ကစားျပီး ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတာဟာ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ေပါ့။တစ္ခါတစ္ရံ လွည့္စားတတ္တဲ့မိုးဟာ မညွာမတာ စိုစြတ္ေစျပန္ပါတယ္။အထူးသျဖင့္ 'မိုးမရြာဘူး'ဆိုျပီး ထီမယူသြားတတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြေပါ့။အိမ္အျပန္ စိုရြဲလွတဲ့ အဝတ္ေတြ၊ ကုိင္လို႔မရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ၾကည့္ျပီး မိုးရြာသီထဲ ေက်ာင္းတက္ရတာ တစ္ခါတစ္ရံ မုန္းခ်င္လာခဲ့တယ္။ ကေလးဘဝက ဒါေတြဟာ ျဖစ္တတ္တဲ့ သဘာဝဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။
မိုးေရထဲမွာ ေပ်ာ္ခဲ႕ရတာကိုလည္း ထည့္တြက္ရဦးမွာပါ။မိုးေရထဲမွာ အကိုေတြနဲ႔ 'မိုးရြာရင္ မိုးေရခ်ိဳးမယ္ ၊ေမေမလာရင္ ႏို႔စို႔မယ္၊ ေဖေဖ လာရင္ အုန္းသီးခြဲစားမယ္''ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ေအာ္ဆိုရင္း မိုးေရခ်ိဳးခဲ့တာေတြကိုေရာ ဘယ္ေမ့ႏိုင္ပါ့မလဲ။မိုးတိတ္တဲ့ ညေနဆည္းဆာမွာ ေရာင္စံု တိမ္ပန္းပြင့္ေလးေတြဟာ ဘယ္ပန္ခ်ီးေရးလို႔မမီေအာင္ လွေနတာကိုေရာ အျမဲ သတိရေနမိတယ္။အကိုေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မိုးေရထဲမွာ ေဘာလံုးကန္ခဲ့ၾကတာကိုလည္း ခ်န္ထားခဲ့လို႔မျဖစ္ဘူး။ေက်ာင္းဆင္းျပီဆိုရင္ ဝါသနာပါရာ ငါးမ်ွားတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔အကိုသံုးေယာက္ရယ္၊သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္နဲ႔ မိုးတိတ္ခ်ိန္ အတူတူ သြားခဲ့ျကတယ္။ ညေနဆည္းဆာအလွကို အတူတူ သာယာယစ္မူးရင္း ငါးေတြလည္း အမ်ားျကီး႐ွာခဲ့ျကတယ္။ငါးမ်ွားတဲ့အခ်ိန္ အကို အျမဲေျပာတဲ့စကားကို အခုအခ်ိန္ထိ မေမ့ဘူး။။ ''ငါးက ညေနမိုးခ်ဳပ္ၿပီဆိုရင္ အရမ္းမိတယ္''ဆိုလို႔ ညမိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိ ေနခဲ့ၾကတယ္။ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ လယ္ထဲ ဆင္းျပီး လယ္ကစင္းတင္ကူခဲ့တာေတြ၊ပ်ိဳးႏုတ္ခ်ိန္ နဲ႔ လယ္စိုက္ခ်ိန္ေတြမွာဆိုရင္ ပ်ိဳးစည္းခ်ကူခဲ့တာေတြ ၊လယ္ထြန္တဲ့အခ်ိန္ ငါးရွာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ...အို အမွတ္ရစရာေတြက ေျပာလို႔မဝဘူးေပါ့။
မွတ္မွတ္ရရသတိရေနတာ ရိွေသးတယ္ ။အကို သံုးေယာက္နဲ႔ က်ြန္ေတာ္( ညီအကို ေလးေယာက္) ေခ်ာင္းရဲ႕ ဟိုဘက္ကမ္း လယ္ဘက္ကို မိုးဦးက်ခ်ိန္မွာ ငါးသြား႐ွာၾကတယ္ေလ၊မိုးက မစိုရံုတမယ္ တစ္ဖြဲဖြဲ ရြာေနတာ.. မိုးေဆြေနတာေပါ့။ညက ရြာထားတဲ့အရိွန္မေသေသးတာပါ။ေခ်ာင္းေရက ေရေနာက္ေတြနဲ႔ ေရတိုးေနတယ္ေလ။ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္လို႔ ငါး႐ွာၿပီး ျပန္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေခ်ာင္းေရက ေဗာင္းေဗာင္းလံေနေအာင္ ေရႀကီးေနၿပီေလ။ ေခ်ာင္းထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာလို႔ ေရကူးတတ္တဲ့က်ြန္ေတာ္ေတာင္ ေရမကူးရဲေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။ပါလာတဲ့အကိုထဲက အႀကီးဆံုးအကိုက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေစာင့္ေပးျပီး အကို ႏွစ္ေယာက္က ဟိုဘက္ကမ္းကူးၿပီး အေဖ့ကို သြားေခၚေခ်တယ္ေလ။ ေနာက္ပိုင္းမွ အေဖနဲ႔အကို ေရာက္လာျပီးကြၽန္ေတာ့ကို တြဲေခၚသြားမွ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ရေတာ့တာေပါ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က သံုးတန္းပါ။အမွတ္ရစရာေတြကေတာ့ေရတြက္လို႔မရေလာက္ေအာင္ အမ်ားႀကီးပါပဲ။မိုးရာသီဟာ ကြၽန္ေတာ့ကို ဘယ္လို ရက္စက္သြားတယ္၊ဘယ္လို ငိုေႂကြး ေစတယ္ဆိုတာ အပိုင္း (၂)မွာ ေျပာျပသြားဦးမွာပါ။
"ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဇာတိက ေတာေတာင္၊ ေရေျမေခ်ာင္းေျမာင္းသဘာဝဟာ နန္းဆန္လွေအာင္လွပေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အဲ့ဒီ လွပတဲ့ အလွတရားကို အခုခ်ိန္မွာ မခံစားရေတာ့ပါဘူး။"
ေက်ာ္ဇင္သန္႔

@tamuthar