مولوی - مثنوی معنوی - دفتر اول - بخش ۱۱۰ - قصهٔ خلیفه کی در کرم در زمان خود از حاتم طائی گذشته بود و نظیر خود نداشت
یک خلیفه بود در ایام پیش
کرده حاتم را غلام جود خویش
رایت اکرام و داد افراشته
فقر و حاجت از جهان بر داشته
بحر و در از بخششش صاف آمده
داد او از قاف تا قاف آمده
در جهان خاک ابر و آب بود
مظهر بخشایش وهاب بود
از عطااش بحر و کان در زلزله
سوی جودش قافله بر قافله
قبلهٔ حاجت در و دروازه‌اش
رفته در عالم بجود آوازه‌اش
هم عجم هم روم هم ترک و عرب
مانده از جود و سخااش در عجب
آب حیوان بود و دریای کرم
زنده گشته هم عرب زو هم عجم
Nice post
wow..I really enjoy every word word in your article friends. I do not understand parsia language. I use google translate in reading the article. Really beautiful.
do you write this yourself or from..?? just curious ... !! So are you in for this for the long ride? Hope so !!! I am also kind of new in this so, in short, wish you good luck. Writing is hard but if you enjoy it you’ll be ok. Find topics that you can share and all will be ok.
Check here on of my posts and place any comments you wish.
https://steemit.com/life/@indepthstory/i-hate-math-i-love-math-is-it-me-and-only-me-the-one-with-this-dilemma-the-importance-of-mathematics
If you find it of value and interesting UPVOTE and/or please click on the FOLLOW and let’s exchange comments in the future.
Good luck,
@indepthstory