مولوی - مثنوی معنوی - دفتر اول - بخش ۳۰ | Rumi - Spiritual Couplets - Book 1 - Part 30

How the vizier made the disciples lose hope of his abandoning seclusion.

---

The vizier cried out from within, “O disciples, be this made known to you from me,

That Jesus hath given me a such-like message: ‘Be separated from all friends and kinsfolk.

645-Set thy face to the wall, sit alone, and choose to be secluded even from thine own existence.’

After this there is no permission (for me) to speak; after this I have nothing to do with talk.

Farewell, O friends! I am dead: I have carried my belongings up to the Fourth Heaven,

In order that beneath the fiery sphere I may not burn like firewood in woe and perdition,

(But) henceforth may sit beside Jesus at the top of the Fourth Heaven.”

نومید کردن وزیر مریدان را از رفض خلوت

---

آن وزیر از اندرون آواز داد
کای مریدان از من این معلوم باد

که مرا عیسی چنین پیغام کرد
کز همه یاران و خویشان باش فرد

روی در دیوار کن تنها نشین
وز وجود خویش هم خلوت گزین

بعد ازین دستوری گفتار نیست
بعد ازین با گفت و گویم کار نیست

الوداع ای دوستان من مرده‌ام
رخت بر چارم فلک بر برده‌ام

تا به زیر چرخ ناری چون حطب
من نسوزم در عنا و در عطب

پهلوی عیسی نشینم بعد ازین
بر فراز آسمان چارمین

Poet: Maulana Rumi
Translation: Reynold A. Nicholson
Edited by: @tamim