การเรียนการสอนในระดับประถมศึกษาของฉัน

พูดถึงเรื่องการเรียนในสมัยนั้น
อุปกรณ์ไม่ครบครันในการสอน
แต่ครูเอาใจใส่ไม่ขาดตอน
เรื่องคำกลอนฉันจำได้ไม่เคยลืม

สวัสดีค่ะ วันนี้ฉันฉันก็มีเรื่องมาพูดคุยให้ฟังเช่นเคย ขอย้อนอดีตไปในวัยเรียนระดับประถมนะคะ

การเรียนการสอนในสมัยนั้นยังไม่ทันสมัยค่ะ ไม่มีคอมพิวเตอร์หรือมือถือที่สามารถสื่อสารกันได้รวดเร็วเหมือนปัจจุบันนี้
บ้านฉันอยู่ตรงข้ามกับโรงเรียน การไปการมาจึงสะดวกมาก ถึงแม้ว่าจะไม่มีเครื่องมือในการสอนที่ทันสมัย แต่ครูในสมัยนั้นท่านเอาใจใส่เด็กนักเรียนดีมากค่ะ หลังจากเข้าแถวหน้าเสาธงร้องเพลงชาติ ไหว้พระเรียบร้อยแล้ว แยกแถวเข้าห้องเรียน

อันดับแรกคุณครูจะให้ท่องสูตรคูณจากแม่1-12ก่อนแล้วจึงเริ่มเรียน ทำอย่างนี้ทุกวันจนฉันท่องจำได้มาจนถึงทุกวันนี้ คุณครูบางท่านก็คงจะอยากให้เด็กมีความรู้เกินไป จนถึงขั้นหัวแตกก็มี
แต่ก็มีน้อยมาก ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าสอนเสร็จแล้วมาถามเด็ก เด็กตอบไม่ได้เกิดโมโห ใช้ไม้เรียวตีบ้าง ใช้แปรงลบกระดานตีบ้าง เด็กนักเรียนจึงกลัวและเคารพครูมาก วิชาที่โดนครูตีบ่อยส่วนมากจะเป็นวิชาคณิตศาสตร์ ซึ่งวิชานี้คุณครูที่สอนจะเป็นผู้ชายค่ะ

ทีนี้ก็มาถึงวิชาภาษาไทย คุณครูที่สอนจะเป็นผู้หญิงค่ะ ท่านสอนดีมาก เวลาตอบไม่ได้ ท่านจะใช้มือบิดที่พุง เวลาสอบท่องจำ ต้องท่องให้ได้หมด ถ้าท่องไม่ได้ก็ต้องท่องอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะท่องได้ ตอนนั้นฉันเรียนเรื่อง"เงาะป่า" ซึ่งเป็นเรื่องราวของรักสามเส้า นางเอกก็คือนางลำหับ ส่วนพระเอกก็คือซมพลา

เรื่องมีอยู่ว่าลำหับมีน้องชายชื่อไม้ไผ่ ลำหับมีคู่หมั้นอยู่แล้วชื่อฮเนา แต่ซมพลาแอบรักลำหับอยู่
ส่วนไม้ไผ่อยากได้ซมพลาเป็นพี่เขย ลำหับเองก็ไม่ได้รักฮเนา เพราะแอบชอบซมพลาเหมือนกัน พอถึงวันแต่งงาน ไม้ไผ่จึงช่วยซมพลาวางแผนพาลำหับหนีไป พอไปถึงถ้ำซมพลาไปหาอาหารมาให้ลำหับกินและบอกไม่ให้ลำหับออกจากถ้ำ ส่วนฮเนาเมื่อไม่เห็นลำหับก็ออกตามหา มาเจอซมพลากำลังเก็บผลไม้อยู่ จึงใช้ธนูอาบยาพิษยิงใส่ซมพลาทันที ส่วนลำหับรอซมพลาอยู่นานก็ไม่เห็นกลับ จึงออกตามหา ครั้นเห็นซมพลาตายต่อหน้าต่อตา นางเลยเอามีดของซมพลาแทงตัวตายตามไปด้วย ส่วนฮเนารู้สึกเสียใจที่ฆ่าซมพลาเพราะเข้าใจผิดคิดว่าลำหับถูกฉุดมา และอีกทั้งฮเนาก็รักลำหับมากจึงฆ่าตัวตายตามไปด้วย เป็นไงคะสนุกมั๊ย จากหนังสือเรียนวิชาภาษาไทย เรื่องเงาะป่านี้ฉันจำได้ว่ามีรูปนางลำหับกับน้องชายคือไม้ไผ่ซึ่งมีผมสั้นหยิก อาศัยอยู่ในป่า ซึ่งสองคนนี้กำลังจะไปพบกับซมพลา บทกลอยที่ฉันจำได้มีเนื้อหาดังนี้ค่ะ

เมื่อนั้น นวลนางลำหับพิศมัย
ครั้นรุ่งรางสร่างแสงอโนทัย
ทรามวัยแต่งตัวไม่มัวมอม
สวมมะกล่ำกำไรสายสร้อย
ตุ้มหูพวงห่อยดอกไม้หอม
หวีไม้ไผ่บรรจงเป็นวงค้อม
ล้วนลายย้อมเหน็บประดับรับมวย

สำหรับ"เงาะป่าก็จบลงแล้วค่ะ ยังมีวรรณคดีอีกหลายเรื่องที่สนุกๆเช่นพระอภัยมณี สังข์ทอง รามเกียรติ์และขุนช้างขุนแผน อ่านแล้วชวนติดตาม เอาไว้คราวหน้าฉันจะมาเล่าให้ฟังใหม่
คอยติดตามนะคะ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์และการติดตามค่ะ