"Beladan uzak dur" #BuBenimÖyküm

"Benim evden kaçmamın sebebi, benim doğumumdan 27 gün sonra babam vefat etmiş ve ben daha üç aylıkken annem beni babaanneme ve dedeme bırakıp babasının evine gitmiş.

Amcalarım beni sabahları ilkokula, öğleden sonra sakız satmaya veya boyacılık yapmaya gönderiyordu ve akşam eve bazen parayla gelmediğim zamanlar dayak yiyor atıyor; o da yetmiyormuş gibi bir de bütün akrabalarıma kötülüyorlardı.

Zaten abim dayanamayıp evden kaçmıştı ve ben de az da olsa ondan etkilenip kaçmaya karar verdim. İstanbul'a geldiğim vakit kardeşimi bulurum, çalışırız diye düşündüm, meğer abim benden önce batmışta benim haberim yokmuş.

Haliyle ben de sokakta kalmaya başladım ve yapmak istediğim şeylerin birçoğunu yapamadım belki ama beni en çok mutlu eden olay sokakta geldi başıma.

İzmir'e gitmeye karar verdim. İzmir'e gittiğim vakit ne bir tanıdık ne bir arkadaşım vardı. Bir kalabalık gördüm ve oraya doğru yürümeye başladım. Birilerine sordum ve oranın bir sirk olduğunu öğrendim,oradaki herkes kuyruğa girmiş bilet alıyordu.

Sıra bana geldiğinde ön taraftan bir bilet istedim adam da bana 'Sana o paraya bilet veremem' dedi. Birden arkamdan biri 'Bir dakika' dedi ve iki tane bilet alıp önden olanı bana verdi.

Meğersem o adam 6 senedir ceza evindeymiş ve o gün cezası bitmiş. Benim gibi kalabalığı görüp gelmiş. Bana hep derdi ki, "Bela olma, beladan uzak dur". İşte o zaman anladım o adam bir ders almış."