Ik ben onder de indruk van je verhaal. Veel informatie herken ik en ook ik heb in de loop der tijd steeds meer twijfels gekregen over de rol van Amerika.

Heb net als jij dikwijls gedacht "wat doen die Amerikanen steeds weer in al die oorlogsgebieden". Eerst totale verwoesting en verwarring in die gebieden scheppen en zich dan vervolgens terugtrekken wanneer er nauwelijks wederopbouw heeft plaats gevonden.

Daar wij over Poetin naar mijn mening eenzijdig op de hoogte worden gehouden weet ik ook niet wat er nu echt waar is over zijn functioneren.
Wat je schrijft klopt maar wat zien of horen we niet en wordt verzwegen?
In de relatie tussen Trump en Poetin kan de laatste achterover leunen en wachten op domme impulsieve opmerkingen en acties van Trump die altijd weer uitspraken doet om ze later met een tweet weer onderuit te halen. En steeds grenzen opzoekt om de competitie aan te gaan. Hij haalt het bloed onder je nagels vandaan. Walgelijk vind ik dat.

Ik begrijp je angst voor Amerika maar ik wil hier niet aan.
IK vraag me dan af " Is het vluchten voor de mogelijke gevolgen in de toekomst die ik wel hoor en zie?
Dat kan.
Zou ik in die angst gaan zitten voelt het voor mij als plak in mijn hele systeem. Met als gevolg dat ik niet meer zorgeloos en positief kan denken. En dat gun ik de Amerikanen niet.
Zij moeten zelf opstaan om hun mentaliteit te veranderen, zich achter hun oren krabben waar zij nu ECHT voor staan en de EU moet niet als schoothondjes de macht laten afpakken door o.a. de huidige recalcitrante president van Amerika.

Ik hoop dat jij door het schrijven van dit overzichtelijk verhaal je angst een beetje los kunt laten. Succes @ryannevanos