වාහනවලට නිවාඩුවක්.

රටේ තියෙන තෙල් ප්‍රශ්නය නිසා හැමෝම වගේ මේ දවස් වල ලොකු අපහසුතාවයකට මුහුණ දෙනවා. ඒ හින්දාම රජයෙන් රජය සේවකයන්ට මේ සති දෙක ඔන්ලයින් ක්‍රමයට සේවය කරන්න අවස්ථාව ලබා දීලා. තවත් කොටසකට සතියට දින දෙකක් හෝ තුනක් පමණක් සේවයට වාර්තා කරන්න අවස්ථාව ලබා දීලා තියෙනවා . ඒ අතරේ කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයේ පාසල් වලට නිවාඩු දුන්නේ ළමයින්ට සහ ගුරුවරුන්ට තියන ප්‍රවාහන අපහසුතාවය නිසා. හැබැයි ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල මෙය අපහසුතාවය ඒ විදියටම තියෙනවා කියලා රජයට අමතක වෙලා.

Source
මං සේවය කරන්නේ කරණ්දෙනිය ප්‍රදේශයේ ගම ඇතුලෙ තියෙන දුෂ්කර පාසලක. හරියටම කියනවනම් මම බස් තුනක ගිහින් ත්‍රීවීලරය කින් තවත් කිලෝමීටර් දෙකක් පමණ පාසලට යන්න ඕන. කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයේ පාසල් වලට දීපු නිවාඩුව ගමේ පාසල් වලට නැති නිසා පුරුදු විදිහට පාසලට යන්න මට සිද්ධ වුණා. පාසලේ ඉන්න ගුරුවරුන්ගෙන් දුර ම ඉන්න ගුරුවරිය මම. ඉතින් උදේ පාන්දර 5.45 ට බස් එකට නැගපු මම 7. 25 වෙද්දි මඩකුඹුර හංදියෙන් බැස්සා. ඒත් ප්‍රශ්නෙ තිබුණේ එතන ඉඳලා පාසලට යන විදිය. තෙල් ප්‍රශ්නය නිසා එක ත්‍රීවිලරයක් වත් තිබුණෙ නැහැ. යන්න විදියක් නැතුව ගොඩක් වෙලා හන්දියේ ඉන්නකොට අහම්බෙන් වගේ මට එකම එක ත්‍රීවිලරයක් මුනගැහුන. ඒ ත්‍රීවිල් එකට පින් සිද්ධ වෙන්න කොහොම හරි උදේ 8.45 වෙනකොට මම පාසලට ගියා.ගුරුවරු පාසල් ආවත් ළමයින්ගෙ පැමිණීම නම් ගොඩක් අඩුයි.

ඊළඟ ප්‍රශ්නය වුණේ පාසලේ ඉවර වෙලා කොහොමද ආයෙමත් හන්දියට යන්නෙ කියන එක. උදේ තිබුණු ත්‍රීවිල් එක වත් දවල් වෙද්දී දකින්න තිබුනෙ නෑ. පාසලේ ඉඳලා ගෙදර එන්න විදියක් නැති නිසා අන්තිමට මට සිද්ධ උනේ ගෙදර යන්න ගෙදරින්ම කෙනෙක් ගෙන්න ගන්න එක. බලන් ඉන්නම විදියක් නැති නිසා මම කලනට කෝල් කරලා කිව්ව මාව එක්කගෙන යන්න එන්න කියලා. මොකද පාසලේ ඉඳලා හන්දියට එන්න තියෙන පාර ගොඩක් පාලුයි.ගමේ දන්න කියන කෙනෙක්ට පයින් එන්න පුළුවන්කම තිබුණත් ගමට අලුත් මට ඒක ටිකක් භයංකර අත්දැකීමක් වෙනවා කියල මම දන්නවා. කොහොම හරි විනාඩි 45 කින් ඔහුට ඉස්කෝලේ ගාවට එන්න පුළුවන් උනා.

වෙනදට ටිකක් තදබදයෙන් තියෙන පාරවල් වල තිබුණෙ පාලුවක්. අම්බලන්ගොඩ නගරය නං පෙට්ට්‍රල් ඩීසල් පෝලිම් නිසා ගොඩක් තදබදයෙන් පිරි තිබුණා. ඒ තද බදය මග අරින්නයි තිබුන බඩගින්න නිසා මොනව හරි කන්නයි ඊලගට අපි ගියේ p&s එකට.

ඒ අතර එක් පිරවුම්හලක විශාල ගැටුමකුත් තිබුණා. පැය ගණන් දවස් ගණන් පෝලිම් වල හිටපු මිනිසුන්ගේ තරහ පිට වුණේ ඒ වගේම පෝලිම්වල හිටපු මිනිස්සුන්ගෙන්මයි. ඒ රණ්ඩු නවත්තන්න හමුදාවෙන් පොලිසියෙන් දාන්නත් සිද්ධ වෙලා තිබුණා. කොහොමහරි 1.30 ට ඉස්කෝලෙ ඇරිල මම ගෙදර යනකොට 4 පහුවෙලා තිබුනා.

ඇත්තටම මම රැකියාවට ගියේ ගොඩක් කැමැත්තෙන් ආසාවෙන්.. හැබැයි මේ වගේ සිද්ධිවලට මුහුණ දෙනකොට නම් පොඩි කලකිරීමකුත් නොදැනෙනවා නොවේ. මොකද උදේ රස්සාවට යන්නෙ යන්නේ කොයි වෙලාවේ ආයෙමත් හවසට ගෙදර එන්න ලැබෙයිද කියලා බයකින්. එහෙම එන්න බස් එකක් තිබුනත් ඒවායේ එන්න තියා නගින්නත් බැරි තරමට සෙනග. රටේ පහළ මිනිස්සු කොච්චර මහන්සි උනත් මේ රට ගොඩනගන්න පාලක පන්තියේ, මිනිස්සු ගැන නොහිතන අදම පාලකයෝ ඉන්නකම් මේ රට කවදාක්වත් ගොඩනඟන්න නං බැරි වේවි.