ပြင့္ေသာပန္းတိုင္း လန္းေစခ်င္ အပိုင္း (၂)

pyaesone101 (52)in #myanmar • 7 years ago (edited)

ေဒါင္ေဒါင္ေဒါင္ ....
ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထိုးသံႏွင့္အတူ ေက်ာင္းသားမ်ား တစ္ေပ်ာ္တစ္ပါး ဆင္းၾကသည္။ သက္ထားလည္း လြယ္အိတ္ယူကာ ဆရာမ ေဒၚျမဆင့္ အိမ္သို ့ထြက္လာခဲ့သည္။ ဆ႐ာမေဒၚျမဆင့္၏သင္ၾကားပို ့ခ်ခ်က္မ်ားကို အားၾကိဳးမာန္တက္သင္ယူကာ အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လာခဲ့သည္။
သမီးေရ ဒီေန ့ေတာ့ဒီေလာက္ပဲ။၅နာရီေတာင္ထိုးသြားျပီသမီး ရလား ျပန္ရဲရဲ့လား ဆရာမလိုက္ပို ့ရမလား '။
ဆရာမ အေမးကို သက္ထားသြက္လက္စြာ ေခါင္းခါလိုက္သည္။ ရပါတယ္ဆရာမ သမီး ျပန္ရဲပါတယ္ ၆နာရီမွ ေမွာင္မွာ သမီး ျမန္ျမန္စီးရင္ ၄၅မိနစ္ဆို ရြာေရာက္ပါျပီ ဆရာမ ' ။
ေအးေအးသမီး ဒါဆိုလည္း စက္ဘီးဂရုစိုက္စီးအံုးေနာ္ ' ။ ဆရာမ စကားကို သြက္လက္စြာ ေခါင္းျငိမ့္ကာ စက္ဘီး ေပၚတက္ျပီး စီးလာခဲ့သည္။
ဆရာမေဒၚျမဆင့္ကို သက္ထားေလးစားသည္။ သက္ထားက်ဴရွင္ယူဖို ့အဆင္မေျပမွန္းသိ ၍အပင္ပန္းခံကာ အခ်ိန္ပိုယူ သင္ေပးျခင္းပင္။ ဆရာမကို ဒိထက္ပိုျပီး မပင္ပန္းေစခ်င္ေပ။ ဒီလမ္းဒီခရီးသည္ သက္ထားအတြက္ ေရအိုးႏွင့္ ေရမႈတ္ပင္။
စက္ဘီးကို သြက္သြက္စီးလာေသာသက္ထား အေ၀းမွ ရြာဆီသို ့လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေနလံုးက အေနာက္ မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းတြင္ ေမးတင္ေနေပျပီ။ အေမွာင္ရိပ္ႏွင့္ အလင္းအနည္းငယ္အားျပိဳင္ေနသည္။
ေရွ ့မွ လ်ဳိရိုးကို ျဖတ္ျပီး ယာ ခင္း ဆယ္ခင္းေလာက္ ေက်ာ္လွ်င္ေတာ့ ရြာ၀င္ေပျပီ။ အိမ္ျပန္ခ်င္ေစာျဖင့္ လ်ိဳအေကြ ့တြင္ ခက္သြက္သြက္ စီးလိုက္သည္။
၀ုန္း !!
အား. ..!!
သက္ထားလူေကာ စက္ဘီးေကာ ု လ်ိဳတြင္းသို ့ ေနာက္ျပန္က်သြားသည္ ။ သမီးသက္ထား ရလား ။အသံေၾကာင့္ သက္ထား လဲရာမွ ထထိုင္ကာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရြာမွ ဦးၾကီးေအာင္ကို ေတြ ့ရသည္။ တစ္ဖက္မွလာေသာ ဦးၾကီးေအာင္စက္ဘီးႏွင့္ သက္ထား စက္ဘီး ၀င္တိုက္မိျခင္းပင္။
ဦးၾကီးေအာင္ကိုျမင္ေတာ့ သက္ထား အားတက္သြားသည္။ ဦးၾကီး ေအာင္က ရြာတြင္ လူၾကီးလူေကာင္းျဖစ္သည္။ ရပ္ေရးရြာေရး အကုန္လံုးတြင္ ဦးၾကီးေအာင္မပါလွ်င္ မျပီးေခ် ။ လူငယ္ ၊လူၾကီး ၊ ကေလးပါမက်န္ တစ္ရြာလံုးက ဦးၾကီးေအာင္ ကို ေလးစားၾကသည္ ။ သက္ထား ထရပ္လိုက္ေသာအခါ ဦးၾကီးေအာင္ ကေဘးနားေရာက္လာသည္။ သက္ထား လက္ေမာင္း တစ္ဖက္ကို ကူတဲြလိုက္သည္။ ရပါတယ္ ဦးၾကီး '
သက္ထားေျပာရင္း ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာ အခါ ဦးၾကီးေအာင္ ၏မရိုးသားေသာ မ်က္လံုးမ်ား ႏွင့္ဆံုမိသည္။ ကေလး သာျဖစ္ေသးေသာ္လည္း လူေကာင္းလူဆိုးကို သက္ထားခဲြတတ္ေသးသည္။ လက္ကို ဇြတ္ရုန္းေသာ္လည္း သက္ထား ေနာက္က်သြားခဲ့ေပျပီ။ အေနာက္မွ ေနလံုးက ေတာင္ေအာက္သို ့ငံု ့လ်ိဳးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္ ၏ကံၾကမၼာဆိုးကို သူမသိႏိုင္ေတာ့ျပီ။ ဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္မွ ထမင္း၀ိုင္းတြင္ အေဖႏွင့္ အေမ သက္ထားကို ေမွ်ာ္ေနရွာေရာ့မည္ .....။
ေဒၚထားျမင့္တစ္ေယာက္ ထမင္းစားပဲြတြင္ စိတ္ေလးေနမိသည္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူဦးသက္လြင္က ရြာအလွဴရိွ ၍ ျပန္မလာေသး ။ နာရီကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ၆နာရီခဲြေနေပျပီ။ အျပင္ဘက္တြင္ အေမွာင္ထုက ၾကီးစိုး
ေနသည္။ ခ်စ္ရတဲ့သမီးေလးသက္ထား ဒီခ်ိန္ထိ ေနာက္မက်ဘူးေပ။ အခ်ိန္ပိုရိွသည္ဟု သူ ့သူငယ္ခ်င္းမေလးလာေျပာေသာေၾကာင့္ ေအးေအးသာေနခဲ့သည္။ ယခင္က အခ်ိန္ပိုရိွလွ်င္ေတာင္ ဒီေလာက္ထိ ေနာက္မက်ဘူးေပ။
စိတ္ပူပန္စြာျဖင့္ အလွဴအိမ္သို ့ထြက္လာမိသည္။ ဦးသက္လြင္ကို ေျပာရမည္။ အလွဴအိမ္အေရာက္ ေဒၚထားျမင့္ ေျပာစကားေၾကာင့္ ရြာမွ လူၾကီးမ်ား စိတ္ပူသြားၾကသည္။
ေယာက္က်ာ္း ေလးငါးေယာက္ မိန္းမ၃ေယာက္ေလာက္ လူစုကာ ဦးသက္လြင္ ေဒၚထားျမင့္ႏွင့္ အတူ သက္ထားကို ရွာ ရန္ရြာသစ္ဘက္ လမ္းဆီသို ့လိုက္ပါလာၾကသည္။
လ်ိဳရိုးအတြင္းမွ ေတြ ့လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဒၚထားျမင့္မိုက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သက္ထားက ေျမေပၚတြင္ သတိလစ္ေနသည္။ ခႏၵာကိုယ္တြင္ ေသြးမ်ား ျဖင့္ေပလူး ၍
အ၀တ္အစားမ်ားလည္း စုတ္ျပတ္ေနသည္။ ခနအတြင္းပင္ ေဒၚထားျမင့္ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္သြားသည္။ အမေလး အေမ့သမီးေလးရဲ့ 'ေဒၚထားျမင့္ ၏၀မ္းေခါင္းသံျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ငိုလိုက္သံအဆံုး ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးသက္လြင္က ခ်စ္သမီးကို ယူၾကံဳး မရေကာက္ေပြ ့လိုက္သည္။ ခနအတြင္းတြင္ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုသံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ သြားေလသည္။
သက္ထားအားရြာသစ္ေဆးရံုတြင္ တက္ေရာက္ကုသေနရျပီး တရားခံျဖစ္သူ ဦးၾကီးေအာင္အား သူ ့အိမ္မွထြက္ေျပးမည္အလုပ္ ရြာသစ္ရဲစခန္းမွ ဖမ္းမိခဲ့သည္။
တရားရံုးေတာ္တြင္ သက္ထားအမႈအား စစ္ေဆးသည္။ ဦးသက္လြင္မွဦးၾကီးေအာင္အား လူအမ်ား ဆဲြထားေသာ ၾကားမွ ထထိုးကာ လည္ပင္းညွစ္ေသာေၾကာင့္ ဦးသက္လြင္အား ၀ိုင္း ၍ ခ်ဳပ္ထားရသည္။ အေဖလုပ္သူ ဦးသက္လြင္ရင္ထဲတြင္ ရင္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ခံစားေနရသည္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ဦးၾကီးေအာင္ကို သတ္ပစ္ခ်င္သည္။ ငါ့သမီးေလးမွာမွ အျဖစ္ဆိုးၾကံဳရေလျခင္းဟူေသာ ေျဖမဆည္ႏိုင္စိတ္က ရင္ႏွင့္အမွ်ၾကီးစိုးေနသည္။
လူရိုးၾကီးဦးသက္လြင္ခမ်ာ ေန ့စဥ္ႏွင့္အမွ် သမီးေဘးနားသြား၍ အားေပးစကားေျပာလိုက္ အရက္ကို အေဖာ္ျပဳလိုက္ ၊ က်ိတ္၍မ်က္ရည္ က်လိုက္ျဖင့္ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနရေတာ့သည္..........