පොදු කවියක්! | 5% to SL Charity

සමහර වෙලාවට මට මොනවහරි ලියන්න ඕනෙ වුණාම, ෆෝන් එකේ නෝට්ස් වලට ගිහින් ලියනවා. ටවුන් ගියාම ගන් ඕනෙ බඩු ලිස්ට්, එක එක වෙලාවට කරන්න මතක් වෙන දේවල්, කවි, සිංදු, සමහර අත්දැකීම් වගේ දේවල් කිසි පිළිවෙලක් නැතිව එහේ තියෙනවා. සමහර දේවල් ආයෙ බලනකොට මට හිතෙනවා මොනවද මං ඒ ලියලා තියෙන්නෙ කියලත්.

පහළින් තියෙන වචන ටික දැක්කම නම් හිතුවෙ මෙහෙම එකක් ලිව්වෙ ඇයි කියලා. පස්සෙ මට මතක් වුණා මගේ යාලුවෙක් මට කිව්ව කතාවක් හින්දා මම මේක ලිව්වා කියලා. හේතුව මොකක් වුණත් මං හිතුවා මේක බෙදාගත්තට කමක් නෑ කියලා.

Source

හඳක් වගේ පායනකොට
සසරක දුක් නිවෙනවා
කතා නොකර හිනැහෙන ඇස්
මොන මොනවද කියනවා

මල් පෙති මත පිණි බිඳු අග
තාමත් නුඹ ඉන්නවා
ඉරත් එක්ක දුර යනකොට
නුඹ ගිය හැටි මැවෙනවා
තවමත් දුක හිතෙනවා

හෙටවත් මේ කොහේම හරි
නුඹ ඉඳීවි හිතෙනවා
ජීවිතයම සුන්දරම යයි
ඒ හෙට මට කියනවා

රිදුණත් නොරිදුණත් හෙටත්
නුඹ ළඟ මම ඉන්නවා!

ඒත් මගේ පෞද්ගලික අදහස නම් යම් දෙයක් අතහැරුණට හෝ මග හැරුණට පස්සෙ කොයිතරම් අමාරු වුණත් එතනින් අයින් වෙන් ඕනෙ. ඇත්තටම හිතලා බැලුවොත් ජීවිතේ ගොඩක් දේවල් සිද්ධ වෙන්නෙ අපේම හොඳට. ඒකනේ මුලින් අඬලා වැළපිලා පස්සෙ එහෙම වුණ එක කොයිතරම් හොඳයිද කියලා හිතෙන්නෙ!❤️