මාස හතකට පස්සෙ මුණ ගැහුණ ආදරය | 5% to SL Charity

එයාව දැක්කෙ හරියටම මාස හතකට පස්සෙ. අන්තිමටම මං ගියේ ගිය අවුරුද්දෙ ඔක්තෝබර් වල. Exams වල written කොටස ඉවර හින්දා මං හිතුවා එයාව බලලා ආවොත් හොඳයි කියලා.මවුන්ට් ලැවීනියා වල ඉන්න මුහුද! පහුගිය කාලෙ හරිම මහන්සියි. ඒ මුලු කාලෙටම හරියන්න මුණහැගෙන්න හොඳම කෙනා එයා. බස් එකේ යනවට වඩා ලේසී train එකේ යන එක.

ඊට කලින් දවස් දෙක තුනක ඉඳලා තිබුණ chest pain එකට බෙහෙත් ගත්තා උදේම ගිහින්. ඉස්සර තමයි අම්මට ඔය දේවල් කියන්නෙ. දැන් එකට ඉන්න යාලුවෙක්ට හරි එහෙම කියන්නෙ හිතෙන්නෙ කලාතුරකින්. ඒකට හේතුව කියන්න මමවත් දන් නෑ.

ඉතින් කොහොමහරි ඊට පස්සෙ බෙහෙත් බීලා මරදානෙන් train එක ගත්තා ගල්කිස්සට. අද වැස්ස වගේ ගතියක් තිබුණත් මං හිතුවා බෝඩිම අස්සෙ හිරවෙලා ඉන්නවට වඩා යන්නම ඕනෙ කියලා. තව යාලුවෙක් එකතු වුණා මං එක්ක. මුහුද බලාගෙන train එකේ යන එක සුන්දරයි. ලස්සනයි. ඒ අතරෙ ට්‍රේන් එකට ගොඩ වෙන මිනිස්සුන්ගෙ හැසිරීම් දිහා මං හොඳට අධ්‍යනය කරනවා.

ඉතින් කොහොමහරි අපි බීච් එකට යන වෙලාවේ අඳුරු කරල තිබුණත් වැස්සෙ නෑ. ක්ශිතිජයේ අහස කලුම වෙනකම් අපි එතන වාඩි වෙලා කතා කර කර හිටියා. පස්සෙ පොද එනකොට එතනින් නැගිටලා railway station එකට ආවා.නිදහසේ වාඩි වෙලා කතා කර කර ඉන්න එක හැරුණම ෆොටෝ ගන්නවත්, රැල්ල පාගන්නවත් ඕනෙ වුණේ නෑ. උඩින් තියෙන ෆොටෝ එක ගත්තෙ අලු වළාකුලු අතරින් නිල් පාට අහස පෙණුන එක හරිම ලස්සන හින්දා.

එන ගමනෙත් මුහුද දිහා බලාගෙනම ආවා. අද මුහුද ගොඩාක් සැරයි. ඊයෙ රෑ අහම්බෙන් හම්බවුණ සුනාමි වීඩියෝස් ටිකක් බැලුවා. පස්සෙ කාලෙ හදපුවා වුණත් ඇඟ හිරි වැටෙනවා. Train එකේ යන ගමන් මං හිතුවා එදා සුනාමිය එන වෙලාවේ train එකේ හිටිය මිනිස්සුන්ට මොනවද හිතෙන් ඇත්තෙ කියලා.

ඒ වගේ දෙයක් ආයෙ කවදාවත් සිද්ධ නොවී තියෙන් ඕනෙ! මුහුද මේ විදියට ලස්සනට හැමදාම තියෙන් ඕනෙ!❤