නෙලුම් මල් බලන්න ගිය ගමන

සෙනසුරාදා දවසම බෝඩිමට වෙලා ඉඳලා පිස්සු හැදෙන්න වගේ ළං වුණාම මං කිව්වා මට ඇවිදින්න යන් ඕනෙ කියලා. මං කලිනුත් කියලා ඇති මට තව යාලුවෝ හතර දෙනෙක් මෙහේ ඉන්නවා කියලා. ඉතින් ඔහොම කිව්වම බෑ කිය කිය හරි බැන බැන හරි පස්සෙන් එන යාලුවෝ ටිකක් ඉන්නත් පින් කරලා තියෙන් ඕනෙ. ඉතින් කොහොමහරි බෝඩිමේ ගෙදර නංගිලා දෙන්නත් අපි එනකම් ඔයාලා යන්නකො කියලා කිව්වා. දුරක නෙමෙයි. මේ ළඟක.

බේරෙ වැවේ අත්තක් එක්ක පොඩි ජොගින් පාත් එකක් තියෙනවා මේ ළඟ. එක දවසක් මීට කලින් බෝඩිමේ ආන්ටි එක්ක හවසක අපි ඇවිදින්න ගියා එහේ. ඉතින් මට මතකයි එදා ඕකෙ නෙලුම් මල් මල් පිපිලා තිබුණා වගෙත්. මං මේ කියන්නෙ ඇත්තක්ද බොරුවක්ද කියලා මටම විශ්වාස නැතිවුණත් මං කිව්වා ඒ ඇළේ නෙලුම් මලුත් තිබ්බා කියලා. කොහොමහරි ඔය කතාවත් කියලා පොඩ්ඩක් කෙඳිරිගාල තමයි කට්ටියව එක්කන් ගියේ.

ගොඩාක් රස්නෙ පිරුණ බෝඩ්ම් කාමරේක ඉඳලා කිසිම දෙයක් නැති වුණත් පාරක් දිගේ නිකම් හරි ඇවිදන් යන්න තියෙනවා නම් මට ඇති.ඉතින් හවස පහ හමාරට විතර කිට්ටු වෙන්න ඇති අපි එළියට බහිනකොට. නාරාහේන්පිට අහසින් ඉර බැහැලා යන්න ඔන්න මෙන්න. පුංචි සරුංගල් ලුහු බඳින්නො ඒ වෙනකොට එයාලගෙ සරුංගල් බිමට ගන්නවා. ඈතට පුංචියට පෙනුනට ළඟට ඒවා ගොඩාක් ලොකුයි!

බේරෙ වැවේ අතු ගංඟාව තියෙන හරියට ආවම එකපාරම කොහෙන්දෝ ආව පොඩි යාලුවෙක් අපි එක්ක එකතු වුණා. හරියට අපිව දන්නවා වගේ අපේ පස්සෙන්ම එනකොට පිරෙන්න ආදරේ හිතුණා. අපි එතන ෆොටෝ ටිකක් ගන්නකම් එයා වාඩිවෙලා බලන් ඉඳලා අපිව ආයෙම ගෙනත් දාන්නත් ආවා. අනේ.. එයාලා මොනතරම් ආදරේ පිරුණු සත්තුද? ඒ දයාබර මූණ මතක් වෙන්න මං ෆොටෝ ටිකක් ගත්තා එයාගෙ.

නෙලුම් මල් තිබුණෙ නැති බව ඇත්ත!😅ඒත් එතන හරිම නිදහස්. නිස්කලංකයි! දවසම මං හිටියෙ හරිම තද ඔලුව කැක්කුමකින්. පැනඩෝල් බිව්වට ඒක අඩුවුණේ නෑ. ඒ වෙලාවෙ ඇත්තටම ඒක නැතිවෙලා ගියා. කොහේදෝ ඉඳලා ආව පොඩි යාලුවා එයා මාව සතුටින් පිරෙව්වා. කොහොමහරි අඳුර වැටෙනකොට අපිට පිටත් වෙන්න සිද්ධ වුණා. අපේ පුංචි චාලි එයාව අපිට මුණ ගැහුණ තැනින් නතර වුණා!

පැංචෝ,, ඔයාගෙ ආදරේ පිරුණ මූණ වැරදීමකින් ඩිලීට් වුණොත් මිසක් මගේ ගැලරියෙන් ඩිලීට් වෙන්නෙ නම් නෑ!