Painted with acrylic on a cardboard.

My beginnings.

I based it on a photo taken one summer evening on a bench in front of the church. One of many in this picturesque area glory. On the estate just off the city center, however, enough from the exhaust fumes. It was a long time ago. A few years ago.

"Goodbye"

About how people come and go.

This is my ... former friend. We spent a lot of time together on parties and hot long conversations, a little bit on travelling.
About how we are dreamers but in fact slaves. Self-reflection appeared as follows: we came to the world too delicate, oversensitive and nervous. Naive at the same time.

It was warm and dark, intimately even, the conversation was free. We were both who we were. Probably lonely and probably a little overwhelmed. On the Left side of the world. It's at home. For the lightness of the state, we had healthy herbs. Burden eased. It's gone for a moment. ;>

So there were some crazy trips and nights in our cooperation, lost roads, and phone crumpled.
It ended suddenly and quickly. Turning around the heel. SNAP.
He is too nervous, shaky and at the same time blocked from sincerity.
I'm too critical and also annoyed, cynical and bitter like grapefruit.

Ohhh, yeah, goodbye Dear Friend

I approach it as follows: I go and through my life, the stories of other inhabitants of the Earth are intertwined. I drift in the ocean of possibilities, I arrive in different corners, and then richer but also more wounded I sail on. Sail is not burned yet. I leave beautiful mermaids and coconuts dripping green fields behind me, just like the slimy creatures of the deepest and coldest Abyss.

Planeta Rium
All rights reserved

Collecting for the studies. Painting..
WorldPeace!

POLSKI

Malowane akrylem na kartonie.

Początki kompletne.

Opierałam się na zdjęciu wykonanym pewnego letniego wieczoru na ławce przed Kościołem. Jednym z wielu w tej malowniczej wierzowców okolicy. Na osiedlu tuż przy centrum miasta jednak wystarczająco od spalin oddalonym. To było dawno. Kilka lat temu.

O tym jak ludzie przychodzą i odchodzą.

To jest mój... były znajomy. Spędzaliśmy razem sporo czasu nakręceni imprezami i gorącymi długimi rozmowami. O tym jakimi jesteśmy marzycielami, ale w gruncie rzeczy niewolnikami.
Autorefleksja pojawiła się następująca: przyszliśmy na świat zbyt delikatni, przewrażliwieni i nerwowi jacyś. Naiwni jednocześnie.

Było ciepło i ciemno, intymnie wręcz, rozmowa toczyła się swobodnie. Oboje byliśmy tym kim byliśmy. Chyba samotni i chyba trochę przygnieceni. Po lewej stronie świata zadomowieni. Na lekkość stanu, nieznośnią zaparzyliśmy ziółka. Przeszło na chwilę. ;>

Tak więc parę było szalonych wypadów i nocy w naszym współdziałaniu, dróg pogubionych, telefonów rozgniecionych.
Skończyło się nagle i szybko. Odwróceniem się na pięcie. PSTRYK.
On zbyt nerwowy, roztrzęsiony i jednocześnie zblokowany przed szczerością.
Ja zbyt krytyczna i również poirytowana, cyniczna i gorzka jak grejpfrut.

Ochhh, tak, żegnaj Drogi Towarzyszu

Podchodzę do tego następująco: idę a przez moje życie wplatają się historie innych mieszkańców Ziemi. Dryfuję po oceanie możliwości, w różne zakątki przybywam, a potem bogatsza ale też bardziej poraniona żegluję dalej. Żagiel jeszcze nie wypalony. Zostawiam piękne syreny i kokosy ociekające sokiem krain zielonych za sobą, podobnie jak oślizgłe kreatury najgłębszych i najzimniejszych Otchłani.

by Ja
All rights reserved

Zbieram na studia. Malarstwo
WorldPeace