BÖLÜM 1

Öncelikle merhabalar. Aşağıda okuyacağınız hikayenin telif hakları bana aittir. Yazara bizzat ulaşmak istiyorsanız instagram adresi @ebru_48y'dir. İyi okumalar hikayenin devamı gelecektir.

Sabah alarm sesiyle gözlerimi açtım kollarımı başımın altında birleştirip tavanın beyazlığını izlerken o kötü olayın üstünden tam 5 ay geçmişti.Başka şehirde başka evde yeni bi okulla birlikte hayatım değiştircektim yapabilirmiyim bunu da bilmiyorum yatağımdan doğrulup ayağa kaldım.Yeni evimde mutlumuyum hayır çünkü eksik hissediyorum banyoya girip duş aldıktan sonra bu gün yeni başlıycağım okul formasına baktım.Derin bi nefes alıp herşey geçti Tutku artık toplanma zamanı hızla beyaz lakozumu giydim eteğimide giydikten sonra ayna da yüzüme baktığımda gözlerimin altındaki morluklar bana itici gelmese bu gün yeni bir hayata başlama konusunda kendime söz vermiştim hafif bi fondotenle yüzüm canlı hale gelmişti. Çantamı alıp aşağı indiğimde amcam yengem ve kuzenim Barış kahvaltı yapıyorlardı.Yanlarına gittiğimde amcam gülümseyerek "Günaydın prenses" değinde gülümseyerek "Günaydın amca " dedim yengem beni kendi evinde istemediği için kaşları çatık bir şekilde yüzüme bakıyordu kahvaltıya oturup oturmama arasında kalmıştım.

Amcam bana bakarak "Tutku kızım otursana kahvaltını yap yeni okulana geç kalma ilk günden" dediğinde buruk bi gülümsemeyle sandelyeme oturdum.Kahvaltı süremi kısa tutarak ayağa kalktım.Amcam ayağa kalkıp bana sarıldığında gözlerim istemsizce dolmuştu ama artık ağlamayacağıma söz vermiştim dudaklarımı ısırarak kendime hakim olmaya çalıştım. Amcam saçlarımı okşayarak "Tutku kızım seni daha iyi bir okula göndermek istedim ama kabul etmedin yarı devlet yarı kolej sayılabilecek bi okul gittiğin okul üzügünüm daha iyi biryer bulamadım" dediğinde sesindeki titremeden ne kadar üzgün olduğu belliydi kollarımı beline dolayıp göğsünden başımı kaldırıp yüzüne baktım."Amca önemli değil zaten evini bana açmakla en büyük iyiliği yaptın hem ben kolejde okumak istemediğimi söyledim zaten böylesi benim için daha iyi" diyip gülümsediğimde ellerini saçlarımın arasına geçirip okşamaya başladı.Kolarımı belinden çözüp çantamı elime aldım gülümseyerek "İlk günden geç kalmak olmaz demi ama" diyip ayakkabımı giymeye gittim.

Ne kadar geç kalmak istemesem de geç kalıyordum koşa koşa okulun bahçesine girdiğimde ellerimi dizlerimin üstüne koyup nefesimin düzene girmesini beklerken okulun bahçesini incelemeye başladım korkulukların olduğu yerde beyaz güller uzamış ve demir parmaklıkları kaplamış biraz iresinde çok büyük bi çınar ağaçı vardı büyük gövdesinin olduğu yerde bank vardı öğrencilerin otura bilmesi için yem yeşil çimleri vardı.Doğrulup okul binasına baktım sarı renkte boyanmış güzel bi bina derin nefes alıp "Evet Tutku yeni hayatın başlıyor" diyip nefesimi kuvvetli şekilde geri verdim müdürün odasının kapısının önüne geldiğimde kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde genç birini görünce gülümseyerek...

Hikayenin telif hakları bana devredilmiştir.