“ ငါးကေလး၏ စတီးမစ္မွတ္တိုင္မ်ား ”

“ ငါးကေလး၏ စတီးမစ္မွတ္တိုင္မ်ား ”

ဒီေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း၀မ္းသာေနတယ္ဗ်ာ။ ၀မ္းသာလြန္းလို႕ ထမင္းစားဖို႕ကို ေတာင္ေမ့ေနတယ္ဗ်။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆုေတာင္းေလးျပည့္လာလို႕ပါ။ စတီးမစ္ ပလက္ေဖာင္းေပၚေရာက္လာပီး ကၽြန္ေတာ္ ပထမဦးဆုံး ေတာင့္တမိတာကေတာ့ အာပီ 60 ျပည့္ဖို႕ပါ။ ဒိေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္လက္တမ္းတတာက အက္စ္ပီ 500 ျပည့္ဖို႕ပါ။ အက္စ္ပီ 500 ႏွင့္အတူ မိေနာင္းဆိုတာ တစ္ၿပိဳင္တည္းလိုလိုျဖစ္သည့္အတြက္ စတီးမစ္ ပလက္ေဖာင္း၏ ေရွးအဦးဆုံး အျဖစ္ခ်င္ဆုံး ဆႏၵမွာကား မိေနာင္းတေယာက္ျဖစ္ေရးပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ စတီးမစ္ယူဆာမ်ားဟာ စတီးမစ္နဲ႕ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ စေတြ႕ၾကပီဆိုတာနဲ႕ စာကို ဘယ္လိုစေရးရမယ္ဆိုတာ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဒီျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ အစက ဘယ္ေလာက္ပဲ စာေရးေကာင္းသူျဖစ္ပါေစ၊ စာေရးတာ ၀ါသနာပါသူ၊ ရူးသြပ္သူျဖစ္ေနပါေစ။ စတီးမစ္ေပၚ စစခ်င္းေလ်ာက္တဲ့ အစဦးဆုံး ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ဟာ ရင္ခုန္ျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ဂုဏ္ယူျခင္း၊ အားရေၾကနပ္ျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနၾကပါတယ္။

Credit Image Source

ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ေဘးက ေထာက္ပံ့အားေပး၊ ေစာင့္ေရွာက္ေပးသူ တစ္ဦးေတာ့ အနည္းဆုံးလိုအပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ MSC မန္ဘာမ်ားသည္ ေရွးဦးမဆြက ထုိဒုကၡမ်ားကို လူတိုင္းလူတိုင္းရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလ်င္ စစခ်င္း ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ တင္ၿပီးသည္ႏွင့္ စတီးမစ္ပလက္ေဖာင္းကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ သြားသူမ်ားပင္ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါကို အရင္ဆုံး MSC အက္မင္မ်ား အားလုံးသိၾကမွာပါ။ သူတို႕အားလုံး ဒီဒုကၡေတြကို လြန္ေျမာက္ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းလာသူမ်ား ျဖစ္ၾကလို႕ပါ။ ထို႕အတူ ၀ါရင့္ စတီးမစ္ယူဆာမ်ားလည္း ထိုအေၾကာင္းကို နားလည္သိျမင္ၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဆိုလ်င္ စစခ်င္း စာတစ္ပုဒ္တင္သည့္ေန႕က အလြန္ပင္ ႏွလုံးတုန္ ရင္ခုန္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ 15 မိနစ္တစ္ခါ Browser ကို refresh ခဏခဏလုပ္ကာ မိမိတင္ထားသည့္ ပိုစ္ေလး ဘယ္သူလာမန္႕မလဲ၊ ဘယ္သူလာဘုတ္မလဲ၊ ထိုသို႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေစာင့္စားေနခဲ့ရပါတယ္။ သို႕ေသာ္ တစ္ေနကုန္၍ တစ္ညတာသာ လြန္ေျမာက္သြားသည္။ ဘုတ္ျခင္း၊ မန္႕ျခင္း အေရအတြက္သည္ လက္ငါးေခ်ာင္းပင္ မျပည့္တတ္ေပ။ ထိုပုိစ္ေလးသည္ 7 ရက္ျပည့္လို႕ Reward ရသည္ကို ျပန္ၾကည့္ပါက ဘဲဥမကြဲေသာ ပိုစ္ေလးမ်ား ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ေလ အဲဒီအခ်ိန္က အလြန္ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါတယ္။

ထိုအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေပ်ာ္ရသည့္အေၾကာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀ါသနာပါရာ စာေပေရးသားျခင္းကို ေကာင္းစြာေရးသားႏိုင္ၾကပီး မီဒီယာေပၚတင္ျပႏိုင္ျခင္းဆိုသည့္ အခြင့္အေရးေလးတစ္ခုတည္းႏွင့္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စာေရးခဲ့ၾကပါတယ္။ သို႕ေသာ္ နားလည္တတ္ကၽြမ္းေသာ နည္းပညာသမားေလးမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ စာေရးေနသည္ႏွင့္မပီး အျခားလုပ္စရာမ်ား ရွိေသးသည္၊ စတီးမစ္သည္ တစ္ေယာက္တည္း ေလ်ာက္ေနလို႕မရ အဖြဲ႕အသင္းအစုႏွင့္ေနမွ တိုးတက္သည္ဆိုသည့္ အျမင္ကို လက္ခံ က်င့္သုံး လာခဲ့ၾကသည္။ အမွန္တစ္ကယ္လည္း စတီးမစ္ပလက္ေဖာင္းသည္ အသင္းအဖြဲ႕ႏွင့္ ရပ္တည္မွသာလ်င္ နည္းလမ္းက်သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါသည္။

Credit Image Source

သို႕ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အဖြဲ႕အသင္းကို ရွာေဖြခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တစ္ၿပိဳင္တည္းလိုလို ေဖ့ဘုတ္အင္ပါယာတြင္လည္း စတီးမစ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဂရုေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ေပၚေပါက္လာခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႕မ်ားစြာကြဲထြက္ကာ အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံးမႈမ်ား ၿပိဳကြဲကုန္ၾကသည္။ ထိုအဆင့္တြင္ စတီးမစ္ ယူဆာ အေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္ပ်က္ကာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားၾကျပန္ပါသည္။

ထိုသို႕ ၀ါးအစည္းေျပေနခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မည္သည့္အဖြဲ႕မွမ၀င္ေတာ့ပဲ ၀ါသနာ တူရာ၊ နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာေနလိုက္သည္။ ထိုလူမ်ားထည္းတြင္ ယခု MSC အက္မင္ျဖစ္လာသူမ်ား ပါ၀င္ေနၾကသည္။ တူတူရာစုၾကသည့္ လူတို႕သဘာ၀အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ စုမိၾကသည္။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္ MSC ျဖစ္လာမည့္ အဖြဲ႕ေလးသို႕ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခြင့္ရရွိကာ အၾကံဥာဏ္မ်ား တင္ျပႏုိင္ခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ေလးသာမက စတီးမစ္အသုံးျပဳေနၾကသူ ျမန္မာယူဆာမ်ား အားလုံး၏ အေၾကာက္ဆုံးႏွင့္ အမုန္းဆုံး ေဘာ့တစ္ေကာင္ရွိသည္။ ထိုေဘာ့မွာ ခ်ိတာေဘာ့ဟု လူသိမ်ားၾကသည္။ ထိုခ်ီတာေဘာ့လာမန္႕လ်င္ အာပီ (RP)နည္းေနေသာ အေကာင့္သစ္ေလးျဖစ္ပါက နလန္မထူေအာင္ကို ျဖစ္သြားတတ္သည္။ ဘုတ္မန္႕မေပးၾကေတာ့၊ ၀ိုင္း၀န္းပစ္ပါယ္ထားၾကကာ အပယ္ခံအေကာင့္ေလး ျဖစ္သြား တတ္ေလေတာ့သည္။ ထိုသို႕ ျဖစ္ေနပါလ်က္ ထိုေခတ္အခါက ေကာ္ပီကူးခ်ျခင္းအလုပ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အားေပးေသာ အဖြဲ႕ငယ္မ်ားေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကကာ ကၽြန္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းမ်ား ျဖစ္လာၾကေလေတာ့သည္။

Credit Image Source

ျမန္မာစတီးမစ္ အသုံးျပဳသူမ်ား သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္လွန္ေရးရလ်င္ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာ ေရးမဆုံးႏုိင္ျဖစ္ေပမည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သမိုင္းေၾကာင္းကို က်ဳံ႕ကာ ကၽြန္ေတာ္၏ ဆိုလိုရင္း အားက်မိေလေသာ အခ်က္တို႕အား ဆက္ပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုသို႕ အခက္အခဲမ်ားစြာကို ေက်ာ္ျဖတ္လာသည့္တစ္ေလ်ာက္၌ (RP)မ်ားေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႕အား အလြန္ပင္ အထင္ႀကီးေလးစား အားက်သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ (SP)မ်ားစြာရွိသူဆိုလ်င္ ေျပာ၍မဆုံးႏုိင္ေအာင္ပင္ အားက်ေနခဲ့ရသည္။ ဤတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မိမိ၏ နက္ရိႈင္းလွေသာ စိတ္အသိထဲတြင္ ပထမဦးဆုံး အလိုခ်င္ဆုံး ဆႏၵကို တည္ေဆာက္ လိုက္သည္။ ငါသည္ ေနာက္ သုံးလေနလ်င္ (RP) 60 ရွိေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရမည္၊ ထို႕ေနာက္တြင္ (SP)500 ရွိေသာ မိေနာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာရမည္ -ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်၊ ရည္မွန္းခ်က္ခ်မွတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။

ယေန႕သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ရည္မွန္းခ်က္သည္ ေအာင္ျမင္စြာ ျပည့္စုံခဲ့ပါၿပီ။ (RP)60 ႏွင့္ (SP)500 ရွိေသာ မိေနာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါပီ။ ကၽြန္ေတာ္၏ ၀မ္းသာပီတိတို႕သည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဘယ္အရာႏွင့္မွ ႏိႈင္းဆရႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႕သည္ ႏွလုံးအိမ္တြင္ ခ်ိဳၿမိန္လွပါသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ သမိုင္းမွတ္တိုင္ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာမ်ားကို ျပန္လွန္ဖတ္ရႈကာ ပီတိအဟုန္ျဖင့္ တစိမ့္စိမ့္ ခံစားကာ စာေပ့အရသာကို ၿမိန္ၿမိန္ႀကီး သုံးေဆာင္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္၏ ေနာက္တစ္ဆင့္ေသာ ပန္းတိုင္သည္ မည္သည့္အရာျဖစ္မည္နည္း ဆိုသည္ကို စာရႈသူတို႕အား ေမးၾကည့္ခ်င္စိတ္တို႕ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ကြီးေရႊ၏ မိေနာင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ဆင့္ ရည္မွန္းခ်က္သည္ မည္သည့္အရာျဖစ္မည္နည္း---။ အေျဖကေတာ့ ရွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ။

Writer >>>@nyinyiwin(Steemit) MSC-006

Writing End Time >>> 12:45 AM (25.5.2018)

#myanmar #community #writing #knowledge #blog