ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီးရခဲ့သည့္သင္ခန္းစာ

သူတစ္ပါးအျခားေသာသူေတြရဲ႕အလုပ္မွာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာလုပ္ေနသည့္အခ်ိန္ေတြတုန္းက ကြၽန္ေတာ္အတြက္အခက္အခဲမရွိခဲ့ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ လစာထုတ္ ရလာသမွ်ကို ဘယ္ေနရာေတြသုံးမယ္ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုၿပီးရွိပါတယ္။ အဲအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္အတြက္ ဘာမွ မပူမပင္မေၾကာင္းမက်ေပါ့။ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ၊ ဘာဝယ္ခ်င္လဲ လုပ္ခ်င္တာျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ မိမိကိုယ္ပိုင္အလုပ္ မိမိကိုယ့္ပိုင္ဆိုင္ေလးနဲ႔ျဖစ္လာေတာ့။ အျခားသူဆီမွာ ဝန္ထမ္းပုံစံမဟုတ္ေတာ့ပဲ ဝတ္စရာအက်ႌေတာင္ ဝယ္မဝတ္ႏိုင္တဲ့ဘဝကိုေရာက္သြားပါေလေရာ။ ဝန္ထမ္းဘဝက ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ဆို ပိုေကာင္းမယ္လို႔ထင္ခဲ့မိေပမဲ့ လက္ေတြ႕ဘဝေတာ့ ကိုယ့္ကိုလစာေပးမဲ့သူမရွိေတာ့တာ အေသအခ်ာပဲေလ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ့္ဆိုင္ရယ္လို႔ျဖစ္လာဖို႔ က်ိဳးစားခဲ့ရတာနဲ႔ မလြယ္လွေတာ့ ရလာသမွ် ထပ္တိုးတက္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း ဝတ္ဖို႔မေျပာနဲ႔ စားဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ဘဝျဖစ္သြားရတယ္ဆိုတာ ႀကဳံဖူးမွသိၾကမွာပါ။ ကိုယ္က အျခားေသာသူေတြကို လစာေပးၿပီးခိုင္းႏိုင္ေပမဲ့ ကိုယ္ကိုလစာမေပးႏိုင္တာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ဖြင့္ၿပီးမွ လခစားေလာက္မရတဲ့ဘဝကို သိရွိႏိုင္ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ ကိုယ္အလုပ္ကိုယ္ဆိုေတာ့ နားလို႔လည္းမရ အားလို႔လည္းမရ ဒီထက္တိုးတက္ေအာင္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ဆိုၿပီး လုပ္တာနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာဝန္ေဆာင္ခေပးတာနဲ႔ စားတာေသာက္နဲ႔ပဲ က်န္တယ္မရွိပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ လခစားဘဝပဲ ျပန္ေတာင္းတမိပါေတာ့တယ္။