Kibir !

Kibir, küçücük bir bedenin yüksek dağlar kadar kendini büyük hissetme vakasına verilen isimdir. Halbuki hal böyle midir bilinmez, yada ne kadar doğru bir fikir üzerinde durulması gerekli,

Kibir, insanı yok eden bir kurt gibidir. İçten içten yok eder, eritir, bilmezsin belki de anlamazsın ama zamanla yok olmaya muhtaç bir kar tanesi gibi güneşe yenilirsin.

Ne kadar büyüksün, yada kimden büyüksün kendi fikrin kadar derinsin.. bunu asla bilemezsin, zannettiğin kadar değil, fani olduğun kadar gidebilir ve büyüyebilirsin...

Çok görmemek gerek kendini, kibir dediğin yalnızca bir nefesten ibrettir. Ölüm olduğu sürece, büyüklüğün bir anlam ifade etmediğini bilmek ve anlamak yerinde bir terimdir...

İnsanın kendini büyük görme sanatıdır. Kendini en büyük sıfatların sonrasına koyduğu anlamsız bir durudur. Büyüklenmenin ta kendisi, kocaman hissetmenin en yükseğidir.

Bir çok insanın içinde var olan bir olgu, saltanatın ve sultanların geçmişte yok olduğu fikir yoğunlaşmasıdır.

Ne olduğunu, nereden geldiği bilip sonrasını düşünen için olmayacak, olmaması gereken bir durumdur. Saygının ötesine asla geçmemesi gereken bir zerre miktarıdır.