ရင့္က်က္မႈအတိုင္းအတာ
ငါက်က္ရင့္လာျပီလား၊သို႔မဟုတ္ ငါရင့္က်က္လာျပီ၊ ငါရင့္က်က္ေနျပီ၊ ငါမရင့္က်က္ေသးပါဘူးစသည္ျဖင့္ ေျပာဆိုေလ့ရွိၾကပါသည္။ ဒီေကာင္မရင့္က်က္ေသးဘူး။ ဒီေကာင္ ဘယ္ေတာ့မွရင့္က်က္လာမယ့္ေကာင္မ ဟုတ္ပါ ဘူးစသည္ျဖင့္ သူတစ္ပါးကို မိႈခ်ိဳးျမွစ္ခ်ိဳးလည္းေျပာဖူးတတ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ရင့္က်က္မႈဟူ သည္အဘယ္နည္း ဟု ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ဖူးပါသလား။
အမွန္ေတာ့ ႏို႔စို႔ကေလးတစ္ေယာက္ ႏို႔စို႔ခ်င္၍ငိုသည္ အေမလုပ္သူကႏို႔လာတိုက္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဘယ္လိုမွမအားလပ္ေသးသျဖင့္ ကေလးငိုေနမွန္းသိသည့္တိုင္ ႏိုင္႔တိုက္မေပးႏိုင္သည့္အေျခအေနမ်ိဳး လည္းရွိတတ္သည္။ၾကာလာေတာ့ ငိုတိုင္းလည္းရတာမဟုတ္ဟု ကေလးကနားလည္လာသည္။ ႏို႔ဆာတိုင္း ငိုမေနေတာ့။ ဤသည္ ပင္လွ်င္ ကေလးငယ္၏ ပထမဆံုးရင့္က်က္မႈအစျဖစ္သည္။ ထိုမွ ကေလးကေစာ့ ခ်င္သည္ ေစာ့ခ်င္ တိုင္းမိဘကခြင့္မျပဳ၊ ကေလးကအရုပ္ေတြလိုခ်င္သည္ မိဘကလိုခ်င္တိုင္းဝယ္မေပး။ သည္ေတာ့ ကေလး က တစ္ျဖည္းျဖည္းနားလည္လာသည္။ လိုခ်င္မရသည့္ေလာက အေၾကာင္း။
ေနာက္ေတာ့ မိဘအေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားေလေလ ကေလး၏ရင့္က်က္မႈကျမန္ဆန္ ေလေလျဖစ္လာသည္။ ရင့္က်က္မႈဟူသည္ လူ႔ဘဝကိုေယာနိေသာမနသိကာယအတိုင္း သင့္တင့္ေလွ်ာက္ ပတ္စြာႏွလံုးသြင္းလာႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ မိဘဆင္းရဲတိုင္း ကေလးငယ္က ရင့္က်က္မႈျမန္ဆန္ႏိုင္သလား ဆိုေတာ့ ဒီလိုအတိအက်ေတာ့မေျပာႏိုင္ပါ။ အခ်ိဳ႔ဆင္းရဲေပမယ့္ မရင့္က်က္ႏိုင္ပဲ ၾကီးေပါေသာျဖစ္ေနသူ ေတြရွိသလို၊ အခ်ိဳမိဘကခ်မ္းသာေပမယ့္ ေလာကအေၾကာင္းလူ႔အေၾကာင္းသိလြယ္တတ္လြယ္ ျမင္လြယ္ သူေတြလည္းရွိသည္။ေယ်ဘူယသေဘာမွ်ေတာ့ ေလာကဒဏ္တရားနဲ႔မ်ားမ်ားရင္ဆိုင္ရသူက ရင့္က်က္ျမန္ သည္ ဟုဆိုႏိုင္မည္ထင္ပါသည္။
အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ စာဖတ္အားေကာင္းသူေတြက ရင့္က်က္မႈပိုမိုျမန္ဆန္လာသည္။ထို႔ထက္ပို၍ တရားဘာဝနာပြားမ်ားသူ၊ သမာဓိကိုေကာင္းစြာထူေထာင္ႏိုင္သူတို႔က ပို၍ရင့္က်က္လာသည္။တကယ္ေတာ့ ရင့္က်က္မႈဟူသည္ ေလာကဒဏ္ကို မတုန္မလႈပ္ရင္ဆိုင္လာႏိုင္ျခင္းသည္ရင့္က်က္မႈပင္ျဖစ္သည္။
အခ်ိုဳ႔သူမ်ားမွာ အလုပ္အကိုင္မ်ား၊ အေျပာအဆိုမ်ားမွာရင့္က်က္သလိုျဖစ္ေနေသာ္လည္း မိဘ၊ေဆြမ်ိဳး၊သား သမီး စသည္ တို႔ ဆံုးရံႈးရသည့္အခါ ထူးထူးျခားျခားတုန္လႈပ္သြားတတ္ၾကသည္။အခ်ိဳ႔ ဆရာေတာ္သံဃာ ေတာ္မ်ားပင္လွ်င္ ထိုသို႔ေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ားအတြက္တုန္လႈပ္တတ္ၾကသည္။
ေလာကဒါဏ္ကိုလံုးဝမတုန္လႈပ္ေတာ့ပဲရင့္က်က္ႏိုင္ၾကသူမ်ားမွာ ဘုရားရဟႏၱာမ်ားႏွင့္ ေသာတာပန္၊အနာ ဂါမ္၊သကဒါကမ္စသူတို႔ျဖစ္သည္။ေသာတာပန္အဆင့္ေရာက္လွ်င္ပင္ လူ႔ေလာက၏ အလံုးစံုရင့္က်က္မႈကို ရရွိသြားျပီျဖစ္ပါသည္။ေသာတာပန္အဆင့္တြင္ ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္ေသာ ထိုသူသည္ မိဘေဆြမ်ိဳး၊ သားသမီး ေျမးျမစ္တို႔ဆံုးရႈံးရသည့္တိုင္ မ်က္ရည္မက်ေတာ့ပဲ ျပဳဖြယ္ကိစၥမ်ားကိုသာ ဝတၱရားေက်ေအင္ေဆာင္ရြက္ သြား ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ လူ႔ေလာကၾကီးသည္ ခဏတာသာျဖစ္ျပီး ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းသည္ ထူးျခား ျဖစ္စဥ္မဟုတ္ျဖစ္ပ်က္အစဥ္သာျဖစ္သည္ဟု ေကာင္းစြာနားလည္သေဘာေပါက္သြားႏိုင္သည့္ ေသာတာပန္ အဆင္သည္သာလွ်င္ ရင့္က်က္မႈ၏ အဆံုးျဖစ္ေလသည္။
မင္းစိုးႏိုင္
Thanks for using eSteem!
Your post has been voted as a part of eSteem encouragement program. Keep up the good work! Install Android, iOS Mobile app or Windows, Mac, Linux Surfer app, if you haven't already!
Learn more: https://esteem.app
Join our discord: https://discord.gg/8eHupPq