I am Myanmar or Pyu?

ကၽြြန္ေတာ္ကျမန္မာလား၊ပ်ဴလား

ျမန္မာအစ တေကာင္းကဟု ဆိုေလသျဖင့္ တေကာင္းမင္းဆက္မ်ားအေၾကာင္းေလ့လာေသာ္ တေကာင္းသည္ ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔ အစပထမျဖစ္ေနျပန္ရာ ကၽြြန္ေတာ္ကျမန္မာလား၊ပ်ဴလားဆိုသည္ကို အတိအက်သိခ်င္လာပါသည္။ တေကာင္း အဘိရာဇာမင္းဟု ၾကားဖူးေသာ္လည္း သူ၏ဖခင္သည္ ကပိလဝတ္ျပည္ရွိ နရိႏၵရာဇာ မင္းျဖစ္မွန္းမသိခဲ့ပါ။ စာတြင္ သလႅာဝတီမည္ေသာ ခ်င္းတြင္းျမစ္၊ ဧရာတီျမစ္ ႏွစ္တန္ကို ကူး၍ ရဌပူရဟူေသာအမည္၊ သံသယသင္းတြဲဟူ ေသာအမည္၊ တေကာင္းဟူေသာအမည္ သံုးပါးသမုတ္၍ တေကာင္းအဘိရာဇာမင္းက ျမိဳ႔တည္ေထာင္ေလသည္ ဟုဆိုပါသည္။

ထိုတေကာင္း အဘိရာဇာမင္းမွ သားေတာ္ ကံရာဇာၾကီး၊ ကံရာဇာငယ္ဟူေသာ သားေတာ္ႏွစ္ပါးဖြားေျမာက္၏ အရြယ္ေရာက္ေသာ္ သားအၾကီးအားအိမ္ေရွ႔အရာေပး၍ သားအငယ္ကို စစ္သူၾကီးအရာေပးေလသည္။ မ်ားမၾကာမီ တေကာင္း အဘိရာဇာမင္းနတ္ရြာစံေသာ္ ထံုးစံအရ အိမ္ေရွ႔စံကံရာဇာၾကီးမွ ထီးနန္းစိုးစံရန္ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္သူၾကီးျဖစ္သူ ညီေတာ္ကံရာဇာငယ္ကို ထီးနန္းအပ္ျပီးလွ်င္ ကံရာဇာၾကီးသည္ တိုင္းျပည္မွထြက္၍ နာဂရာဇ္ေတာင္ကို ေက်ာ္ျပီးလွ်င္ ရာမာဝတီျပည္ ေမခဝတီျပည္ ဒြါရာဝတီျပည္၊ဓညဝတီျပည္ဟု ေလးဌာနျပဳ၍ ေလးျမိဳ႔တည္ျပန္ေလ၏။ထိုကတဲက စစ္တပ္ကို အာဏာလြဲသည့္အက်င့္ ရွိခဲ့ပံုရေပသည္။ မတူျခားနားသည္ကေတာ့ ျမိဳ႔သစ္တည္၍ မင္းျပဳႏိုင္ျခင္းျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။

တေကာင္းျပည္တြင္ ကံရာဇာငယ္မင္း မင္းျပဳျပီးေနာက္ မင္းေပါင္း (၇၅)ေယာက္ မင္းျပဳ၍ ေနာက္ဆံုး သတိုးေရႊမင္း မင္းျပဳ၍ ထိုမင္းလက္ထက္တြင္ မျဖစ္စဖူး၊မၾကားစဖူး အေတာင္ ရွစ္ဆယ္ ၾကီးျမင့္ေသာ ဝက္ၾကီးသည္ ထၾကြေသာင္းက်န္း၍ ႏြား၊ ျမင္း၊ ဆိတ္၊ ၾကက္၊ ငွက္ တို႔ကို လွည့္လည္စားေသာက္ကုန္၏။ လူတို႔၏ လယ္ယာ ကန္ေခ်ာင္း၊ ဥယ်ာဥ္တို႔ကိုလည္း ဖ်က္ဆီး ကုန္၏။ လူတို႔ကိုလည္း ကိုက္စားႏွိပ္စက္ကုန္၏ ဟုဆိုေလသည္။ ဤဝက္ၾကီးအေၾကာင္းကို ငယ္စဥ္က ပင္ၾကားဖူးေသာ္လည္း ေခတ္မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္၍ ယံုရန္အလြန္ခက္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ အဆိုပါဝက္ၾကီးႏွင့္ပတ္သက္၍ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ရာဇဝင္မ်ားႏွင့္ သမိုင္းအေထာက္အထားမ်ားမွာလည္း ျငင္းဆိုရန္ခက္ခဲလွေပ၏။ ဝက္ၾကီး ကန္ျပီးေျပးခဲ့၍ ဝက္ထီးကန္ရြာ ျဖစ္ခဲ့ျခင္း၊ ဝက္ၾကီးကို လွံျဖင့္ထိုးခဲ့၍ဝက္ထိုးကၽြန္း၊ ဝက္ၾကီးေသေသာ္ ဝက္ပုတ္ရြာျဖစ္ခဲ့မ်ားမွာ ယေန႔တိုင္ တည္ရွိေနသည့္ အေထာက္အထားမ်ားျဖစ္ေနပါသည္။

ထိုအခ်ိန္က သတိုးေရႊမင္း၏သားေတာ္ အိမ္ေရွ႔မင္းသားသည္ ဘုန္းလက္ရံုးႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ဝက္ၾကီးကိုႏွိမ္ နင္းရန္ တာဝန္ေပးအပ္ျခင္းခံရသည္။ အိမ္ေရွ႔မင္းသားလည္း “ဝက္ကို မသတ္ရသ၍ မျပန္ျပီ” ဟု ၾကမ္းပလ်က္ ဝက္ၾကီးရွိရာသို႔ လိုက္ေလလွ်င္ ဝက္ၾကီးကလည္း သူ႔ကိုသတ္ႏိုင္မဲ့သူေပၚေလျပီဟု သိေလသည့္အလား အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္သို႔ေျပးေလေတာ့သည္။

ဝက္ၾကီးသည္ သီရိေခတၱရာမတိုင္း ျပည္တည္ရွိရာအရပ္သို႔ မေရာက္မဇီ မထိုးမသတ္ရဘဲ အေမာဆို႔၍ ေသေလသည္ဟု သိရပါသည္။အိမ္ေရွ႔မင္းသားသည္ ထိုဝက္ၾကီးရွိရာေတာထဲ၌ လူေျခရာတို႔ကို ေတြ႔ရွိသျဖင့္ ေျခရာအတိုင္းလိုက္ေလရာ သီရိေခတၱရေသ့ေက်ာင္းသို႔ေရာက္ေလသည္။
ထိုအခါ အိမ္ေရွ႔မင္းက မိမိမွာ အိမ္ေရွ႔မင္းသားျဖစ္ပါေၾကာင္း ဝက္ကိုလိုက္လံသတ္ျဖတ္ေနျခင္းအေၾကာင္းတို႔ကို ေလွ်ာက္လတ္ေသာ္ သီရိေခတၱရေသ့က အိမ္ေရွ႔မင္းအား “ဒါနံ သီလံ ပရိစၥာဂံ အစရွိေသာ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္၊ မင္းက်င့္တရားစသည့္ အက်ိဳးအျပစ္မ်ားစြာကို ေဟာေတာ္မူလွ်င္ အိမ္ေရွ႔မင္းလည္း ဆံက်စ္ဦးစြန္းႏွင့္တကြ ေလွ်ာ္ေတ ကို ဝတ္ဆင္၍ ရေသ့ျပဳေလသည္။

ထိုတေကာင္းမင္းသား ရေသ့သည္ သမင္မွေမြးသည့္ သမီးေဗဒါရီကို ေက်ြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေၾကာင္း ရေသ့သမီး ေဗဒါရီတြင္ တင္ျပခဲ့ျပီးျဖစ္ပါသည္။ေဗဒါရီေရခပ္ဆင္းစဥ္ ေရဗူးကို သံလ်က္ျဖင့္ ခ်ဲ့ေပးခဲ့သည့္ စူလသမၻဝ၊ မဟာသမၻဝ အေၾကာင္း ဆက္ပါမည္။
တေကာင္းျပည္တြင္း သတိုးေရႊမင္း လြန္ေလေသာ္ ဘဒၵါႏုဝတီ မင္းသမီး မင္းျပဳေနသည္၊ ထိုမင္းသမီးသည္ နဂါးအျမီးတိုႏွင့္ ယခင္ကတဲကခ်စ္ၾကိဳက္ေနရာ ေယာက်ာ္းသားမင္းမ်ား မင္းေျမွာက္တိုင္း နဂါးအျမီးတိုက သတ္ပစ္သျဖင့္ တေကာင္းျပည္တြင္ မင္းေယာက္်ားကို မင္မတင္ေျမွာက္ႏိုင္ပဲသာရွိေလသည္။

ထိုအခါ တေကာင္းျပည္၌လည္း မင္းလုပ္လို သူမရွိေတာ့ပဲရွိေလသည္။ ကာလအနည္းငယ္ၾကာေသာ္ တကၠသိုလ္တိုင္း တကၠသိုလ္ဆရာထံမွသင္ၾကားခဲ့ေသာ “သြား ပါမ်ား ခရီးေရာက္၊ ခရီးေရာက္ေသာ္ဘုန္းကံၾကီး၊ ေမးပါမ်ားေသာ္စကားရ စကားရေသာ္ ခ်မ္းသာ၏။ မအိပ္မေနအသက္ရွည္ အသက္ရွည္ကမင္းျဖစ္” ဟူသည့္ စကားသံုးခြန္းက္ို လက္စြဲျပဳလ်က္ မိဘတိုင္းျပည္သို႔ျပန္လာေသာ ဇနသိဒၵိလုလင္ (ေမာင္ေပါက္ၾကိဳင္း) သည္ ေရွးကံေဆာ္သျဖင့္ နတ္မ်ားလွည္ဖ်ား၍ မိဘတိုင္းျပည္သို႔မေရာက္ပဲ တေကာင္းျပည္သို႔ေရာက္ သြားေလသည္။

ထိုျပည္သို႔ေရာက္ေလလွ်င္ ဤျပည္၌ မင္းလုပ္လိုသူရွိလွ်င္ ထီးနန္းအပ္ရန္ေမာင္းေက်ာ္သည္ကို ထို ဇနသိဒၵိလုလင္ (ေမာင္ေပါက္ၾကိဳင္း)ျမင္လတ္ေသာ္ အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးျပီးလွ်င္ “ငါမင္းလုပ္မည္”ဟုေျပာေလေသာ္ ထိုဇနသိဒၵိလုလင္ (ေမာင္ေပါက္ၾကိဳင္း)ကိုနန္းေတာ္သို႔ ရထားျဖင့္ ေဆာင္ယူ၍ မင္းသမီးႏွင့္ လက္ထပ္ေစေလသည္။ ထိုဇနသိဒၵိလုလင္သည္ ပညာၾကီးမားေသာသူျဖစ္၍ အေၾကာင္းမ်ိဳးစံုကို ႏိႈင္းခ်ိန္ျပီးလွ်င္ ညဥ့္အခါ မိဖုရား အိပ္ယာတြင္ ငွက္ေပ်ာတံုးကို ကမၺလာျခံဳ၍ ထားျပီးလွ်င္ မိမိမွာ လက္သံုးေတာ္သန္လ်က္ျဖင့္ တေနရာတြင္ ပုန္း၍ေစာင့္ေနေလ၏။
ထိုအခါ နဂါးျမီးတိုေရာက္လာ၍ မိဖုရားသည္ လူေယာက္်ားႏွင့္ေမြ႔ေလ်ာ္သည္ထင္၍ ေပါက္သတ္လိုက္ရာ ငွက္ေျပာတံုး၌အစြယ္ညိေနစဥ္ ဇနသိဒိၵမင္းသည္ သန္လ်က္ျဖင့္ သံုးပိုင္းပိုင္းျဖတ္သျဖင့္ နဂါးျမီးတိုေသေလသည္။ ဇနသိဒိၵမင္းသည္ နဂါးႏိုင္မင္းဟု တြင္ေလသည္။

ဇနသိဒိၵမင္းသည္ နဂါးႏိုင္မင္းသည္ ဘဒၵါႏုဝတီ မင္းသမီးႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ေသာ္လည္း နဂါးနဲ႔ယူခဲ့ဖူးသည္ေၾကာင့္ နဂါးေငြ႔သင့္ကာ ေမြးဖြားလာေသာသားႏွစ္ေယာက္သည္ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းအလင္းမရပဲရွိေလေတာ့သည္။ ထိုကေလး ႏွစ္ေယာက္ ကား စူလသမၻဝ၊ မဟာသမၻဝ မင္းသားႏွစ္ပါးပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ မ်က္မျမင္မင္းသားမ်ားျဖစ္၍ တိုင္းျပည္ မင္းသားအရာမ်ားႏွင့္ မသင့္ေလ်ာ္မထိုက္တန္ဟု ယူဆသျဖင့္ စူလသမၻဝ၊ မဟာသမၻဝ မင္းသားႏွစ္ပါးအား ဇနသိဒိၵမင္းက တိုင္းျပည္မွ စားေရရိတ္ကာအျပည္အစံုထည့္ေပးလ်က္ႏွင္ထုတ္ခဲ့ပါသည္။

ကံအားေလ်ာ္စြာ ေဗဒါရီႏွင့္ ဦးရီးေတာ္သူ ရေသ့ၾကီးတို႔အားေတြ႔ဆံုခဲ့ရျပီး ေနာင္အခါ ပ်ဴမင္း၏သမီးေတာ္ မင္းသမီးမာလာစႏီၵႏွင့္ ေဗဒါရီမင္းသမီးတို႔အား ေတာင္နန္း ေျမာက္နန္းထား၍ သာသနာေတာ္သကၠရာဇ္ (၆၀ )တြင္ နန္းတက္ေလသည္။

ထိုမဟာသမၻဝမင္းေျခာက္ႏွစ္နန္းစံျပီးေသာ္ နတ္ရြာစံေလ၏။ ထိုအခါ စူလာသမၻဝမင္း ဆက္လက္၍နန္းတက္ျပီး ေတာင္နန္းစံ မင္းသမီးမာလာစႏီၵႏွင့္ ေျမာက္နန္းစံေဗဒါရီမင္းသမီးတို႔ကိုပင္ မိဖုရားအရာေျမာက္ျပီး မင္းသမီးမာလာစႏီၵမွ သီရီစႏၵာမင္းသမီး ၊ေဗဒါရီမင္းသမီးမွ သားေတာ္ဒြတၱေဘာင္ ကိုဖြားျမင္ေလသည္။

စူလာသမၻဝမင္း နန္းစံ (၃၆)ႏွစ္ ရွိလတ္ ေသာ္ နတ္ရြာစံေလသည္။သားေတာ္ဒြတၱေဘာင္မင္းၾကီးသည္ သကၠရာဇ္ (၁၀၁)ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေတာ္မူေလသည္။ သေရေခတၱရာမင္းဆက္တို႔သည္ ေအဒီ (၄)ရာစုမွ ေအဒီ (၁၁)ရာစုအထိတည္ရွိခဲ့ျပီး (၁၁)ရာစုေနာက္ပိုင္းတြင္ သေရေခတၱရာ ျပည္ပ်က္ခဲ့သျဖင့္ ပ်ဴေတြဘယ္ေရာက္သြားသလဲဟူသည့္အေမးပုစာၦသည္ယေနံတိုင္တိက်ေသာ အေျဖ မရွိႏိုင္ေသးပါ။ ဆရာၾကီးေဒါက္တာသန္းထြန္းကမူ ပ်ဴေတြဘယ္ေရာက္သြားသလဲ ပ်ဴေတြဒီမွာပဲဟု ဆိုသြားခဲ့သျဖင့္ ကၽြြန္ေတာ္ကျမန္မာလား၊ပ်ဴလားဆိုသည္မွာ..

ေရးသားသူ-မင္းစိုးႏိုင္
Photo - google