Ο κόσμος πάντα θα χει κάτι να πει

Read this article in English here: http://mariabrenta.blogspot.gr/2017/07/blog-post_27.html

Τον τελευταίο καιρό υπάρχει ένα θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα. Αυτό το θέμα είναι η κριτική που δέχεται καθημερινά ο καθένας από εμάς. Είτε είσαι μικρός είτε μεγάλος δεν γίνεται να αποφύγεις το σχολιασμό. Η κριτική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας μας. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι ο τρόπος να βγάλεις από το μυαλό σου όλες τις κριτικές που δέχεσαι καθημερινά.

Από την ηλικία των 10, όταν το παιδί εντάσσεται στην εφηβική περίοδο της ζωής του καταλαβαίνει ότι εκεί έξω υπάρχει κόσμος που μιλάει γι αυτόν. Άλλοτε με καλή κι άλλοτε με κακή πρόθεση. Συνειδητοποιεί ότι δε σκέφτονται όλοι το ίδιο. Αντιλαμβάνεται την διαφορά μεταξύ του καλού και του κακού λόγου και εντελώς αισθητά τείνει να καταστρέψει οποιαδήποτε "φήμη" κυκλοφορεί γι αυτόν.

Τι συμβαίνει όμως όταν ο έφηβος συνειδητοποιεί ότι οι κριτικές αυξάνονται ολοένα και περισσότερο; Τότε έρχεται η στιγμή που αποκτάς τη λεγόμενη φοβία της κριτικής. Οποιοδήποτε σχόλιο, καλό ή κακό, λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν από μέρους σου γιατί πολύ απλά επιθυμείς να είσαι συμπαθής. Ποιος δε θέλει άλλωστε να είναι συμπαθής στους άλλους;

Το πρώτο πράγμα που θα σε συμβουλεύσει κάποιος φίλος σου για να αποκτήσεις την ευτυχία που επιθυμείς είναι να επιλέξεις τα άτομα που θέλεις να σε συντροφεύουν στη ζωή σου. Ναι! Αυτός είναι ένας τρόπος να αποφύγεις την κακή κριτική. Αλλά αυτό που καταφέρνεις στην ουσία είναι να "αγκαλιάζεις" το "εγώ" σου, να δημιουργείς όρια και να βγάζεις έξω από αυτά όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό δεν είναι καλό. Μπορεί εν μέρει να έχεις καταφέρει να αποφύγεις την κακή κριτική όμως αυτόματα τη δημιουργείς κιόλας. Κάποια στιγμή θα βρεθείς και πάλι αντιμέτωπος με κόσμο που θα σε σχολιάσει και δε θα διστάσει να σου την πει κιόλας μπροστά στα μούτρα σου. Τότε θα πρέπει να βρεις τη δύναμη να αντισταθείς στην ιδέα της επίθεσης, είτε αυτή είναι λεκτική είτε σωματική. Προς Θεού όμως, είναι καλύτερα να απορρίψουμε τη δεύτερη περίπτωση. Ας μη ξεχνάμε ότι η βία δεν έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα.

Αναμφισβήτητα η κριτική είναι μια καλή αφορμή να σκεφτείς ποιος θέλεις να είσαι, τι επιλογές θέλεις να κάνεις και ποιο χαρακτήρα θα κρατήσεις τελικά. Είναι ένας καλός τρόπος να συνειδητοποιήσεις ότι ο κόσμος πάντα θα έχει κάτι να πει. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει προφανής λύση στο να σταματήσεις την κριτική. Παρά μόνο θέληση να αποδεχθείς τo διαφορετικό, το παράξενο, το κακοπροαίρετο, το καλοπροαίρετο.. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι θα πρέπει να δεχτούμε το γεγονός ότι ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός. Έχει διαφορετικό τρόπο σκέψης, έχει δεχτεί άλλη ανατροφή από τους γονείς του, έχει άλλες αντιλήψεις, ιδέες και επιλογές με αποτέλεσμα ο δικός σου "κόσμος" να φαντάζει παράξενος στα μάτια τα δικά του. Σεβάσου λοιπόν την άποψή του, άκου αυτό που έχει να σου πει και αναρωτήσου αν έχει δίκιο ή όχι. Τότε θα έχεις καταφέρει να αντιμετωπίσεις έξυπνα τον εχθρό σου αλλά και να βελτιώσεις τη συμπεριφορά σου.

Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω ότι δεν είναι κακό να υπάρχει η κριτική στη ζωή μας. Σκεφτείτε ότι αν δεν υπήρχε αυτή τότε δε θα μαθαίναμε τι είναι κακία για να την αποφύγουμε και να γίνουμε καλοί άνθρωποι στην κοινωνία. Αν δεν υπήρχε ο σχολιασμός στους διαδρόμους ενός σχολείου δε θα υπήρχαν οι δάσκαλοι για να μας μάθουν πως θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον. Αν δεν υπήρχε αυτή η επίκριση δε θα υπήρχαν πολλά πράγματα στις μέρες μας. Για τον λόγο αυτό αποδεχτείτε το διαφορετικό και μάθετε ότι τίποτα στη ζωή δεν σας καθορίζει. Αν γνωρίζετε ποιος είστε και τι θέλετε σε αυτόν τον κόσμο τότε δεν θα βρεθεί κανείς και τίποτα να σας εμποδίσει να κάνετε αυτό που πραγματικά θέλετε.

Είμαι η Μαρία, είμαι έφηβη και λατρεύω αυτό τον κόσμο! Γεννημένη την Άνοιξη, ζω για τα καλοκαίρια και αναπνέω με τους χειμώνες. Δίνω πολύ, αγαπάω πολύ και ονειρεύομαι. Καταφύγιο μου η γραφή και το διάβασμα. Το μότο μου: «Παύεις να υπάρχεις όταν παύεις να ονειρεύεσαι»

Μαρία Μπρέντα
Blogger | mariabrenta.blogspot.gr