ပံုပဲထပ္ၿပီးဆြဲအံုးမယ္ဗ်ာ

I am drawing photo is on android smart phone.
But, not good this photo drawing.
ဒီလိုပံုတစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာ့ proတင္လို႔မရဘူးလို႔
ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိတယ္
အဲ့ဒါေၾကာင့္ proမတင္တာပါ
ဖုန္းနဲ႔ေရးဆြဲထားတဲ့ပံုေလးမို႔အားေပးၾကပါအံုးေနာ့
.
Proတင္ဖို႔အတြက္ၾကေတာ့ ဒီလိုပံုေလးတစ္ပံုရယ္
သူနဲ႔ကိုက္ညီမယ့္ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ရယ္မွ
အဆင္ေျပေလာက္မယ္ထင္တယ္..
..ကြၽန္ေတာ့အျမင္ပါ..
ရမရေတာ့မသိဘူးေနာ္ ဟီး😂😂

ပံုတစ္ပံုျဖစ္ဖို႔က ပန္းခ်ီဆရာ၊ပံုဆြဲဆရာမဟုတ္ရင္ အဆင္မေျပေလာက္ဘူး...
အရမ္းကိုၾကာပါတယ္..ဝါသနာမပါရင္ေတာ့..
ဟူး..ေဝးၿပီ၊ေဆြးၿပီ..ေဘဘီေပါ့😂😂
အဲ..ေနာက္တစ္ခု ကဗ်ာေရးဖို႔...
ကဗ်ာေရးဖို႔ၾကျပန္ေတာ့..ေဆြးတဲ့အခ်ိန္ေရးရင္ အေဆြးကဗ်ာေပါ့...ခံစားခ်က္႐ွိေနတာကိုး...
စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အခ်ိန္ေရးရင္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာကဗ်ာေပါ့..
သို႔ေပမယ့္..ကြၽန္ေတာ္ေရးလိုက္တဲ့ကဗ်ာတိုင္းမွာ ဆရာတင္လိႈင္ဦးကို ပို႔ေပးရင္ editလုပ္ေပးရတာေတြႀကီးပါပဲ ဘာလို႔ဆိုေတာ့
ကဗ်ာက ကဗ်ာနဲ႔မတူပဲ..ဒသနဆန္ဆန္ေလးေတြျဖစ္ျဖစ္သြားလို႔ပါပဲ..အေၾကာင္းရင္းကေတာ့႐ွင္း႐ွင္းေလးပါပဲ.....ေျမျပင္မွာ ပုရြက္ဆိတ္သြားသလို ထင္းထင္းႀကီးေပၚေနေတာ့တာေပါ့...
ေျမျပင္ေပၚ ဆင္သြားတယ္လို႔ေတာ့ေျပာရဲဘူးဗ်
ရြာထဲကလမ္းေတြကေကာင္းေသးတာမဟုတ္ဘူး
ဆင္နင္းရင္ ကြၽံက်ကုန္မွာ..ဟီး😂😂

ထားေတာ့
ကြၽန္ေတာ့ကဗ်ာေတြ ဒသနစာေပဆန္သြားရတဲ့အေၾကာင္းက ကဗ်ာရဲ႕စည္းကမ္းေတြကိုမသိလို႔ပါပဲ။
.
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးခ်င္ရင္
ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္..စည္းကမ္းခ်က္ေတြကိုေတာ့ ခဏေမ့ထားဖို႔လိုလိမ့္မယ္..
ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့..
ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းရာတစ္ခုသည္ လတ္တေလာအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕အသိစိတ္၊ခံစားမႈအာရံုစတာေတြနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ေနမွ ရသတစ္ခုကိုေပၚလြင္ေစလိမ့္မယ္ေလ၊ေရးသားၿပီးသြားတဲ့အခါၾကမွသာ ကဗ်ာရဲ႕စည္းကမ္းေဘာင္ထဲကိုတြန္းထည့္ပစ္လိုက္ေပါ့။
ဘယ္အရာမဆိုစည္းကမ္းဆိုတာကအေရးႀကီးပါတယ္၊
စည္းကမ္း၊စည္းစနစ္ ဘာလို႔အေရးႀကီးသလည္းဆိုရင္
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ငယ္စဥ္ စာတစ္လံုးမွ မတက္ခင္အခ်ိန္မွာ
စာေပေတြကို စၿပီးသင္ဖို႔...ကႀကီး.ဆိုတဲ့ အကၡရာက စၿပီးသင္ရတယ္ေလ၊အဲ့လို ကႀကီးဆိုတာက စၿပီးမသင္ရင္ မေကာင္းတဲ့ဦးေဏွာက္ေတြ ခုေလာက္ဆို ေဂါက္ေနေလာက္ၿပီဗ်..
ဥပမာေပါ့..ကႀကီးကစမသင္ပဲ၊..တဝမ္းပူ ဆိုတဲ့ေနရာက စၿပီးသင္လိုက္မယ္ဆိုပါစို႔၊
တဝမ္းပူၿပီး ဘာလာလည္းေမးရမလိုျဖစ္ေနမွာ၊
တဝမ္းပူျပီး နဝမ္းပူ ဆိုၿပီးဆက္သင္ရင္ေသေရာေလ၊
(န ဝမ္းပူဘူး၊နိ ဝမ္းပူတာဆိုၿပီး ေရးမိရင္ ျမန္မာစာေပပ်က္စီးႏိုင္)

ကေလးဘဝက စသင္တာရယ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး
ဘယ္အရာမဆို အေျခခံအေရးႀကီးပါတယ္..
အေျခခံေတြကိုသင္ယူဖို႔ စည္းစနစ္ေတြ၊စည္းကမ္းေတြလိုပါတယ္၊
လိုက္နာရမယ္၊က်င့္သံုးရမယ္၊ေလ့က်င့္ရမယ္၊
ေလ့က်င့္မႈမ႐ွိတဲ့အရာဆိုတာလည္း ကြၽမ္းက်င္မႈဆိုတာျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး၊
ေမွာက္လွ်က္သြားေနတဲ့ကေလးဟာ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လာတယ္၊လမ္းေလ်ွာက္ခ်င္စိတ္ သူ႔မွာျဖစ္ေနလို႔လည္း သူလမ္းေလ်ွာက္ႏိုင္လာတယ္၊
ေနာက္ထပ္ စကားေျပာခ်င္တဲ့စိတ္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အတြက္ စကားကိုမရမကေျပာလာတယ္ သူေျပာတက္လာတယ္....
အဲဒီကေလးဟာ သူ႔စိတ္ထဲက ျဖစ္ခ်င္လာတဲ့အရာကို
ငယ္ရြယ္စဥ္ အသိဥာဏ္မရင့္သန္ေပမယ့္.မသိစိတ္ရဲ႕ႏိႈးေဆာ္မႈေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ထဲကအရာေတြႏိုးထလာတယ္ လူႀကီးေတြလို မစဥ္းစားမေတြးေခၚေနဘူး
ျဖစ္လာမယ္မျဖစ္ဘူးဆိုတာေတြ သူမသိဘူး
သူ႔ကသူကို စနစ္တက်နဲ႔ ဖြံၿဖိဳးလာတယ္
တိုးတက္လာေနတယ္..
သို႔ေပမယ့္ေပါ့ အဲ့ဒီ ကေလးအရြယ္မွာတင္ပဲ တၿခိဳ႕လူႀကီးေတြေၾကာင့္ ကေလးဟာ စနစ္တက်ကိုပ်က္စီးလာရတယ္။
ကေလးကို ဆဲနည္းေတြသင္ေပးတဲ့ အ႐ိုင္းစိတ္ေတြျဖစ္ေစတယ္...
ကေလးရဲ႕အသိဥာဏ္ဖြင့္ၿဖိဳးလာခ်ိန္မွာေတာ့ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမႏိုင္နဲ႔ ဘိန္းဆိုင္ဆီကိုေရာက္ေတာ့တယ္။

အင္းကြၽန္ေတာ္ေရးတာ ဟိုဘက္လမ္းက ေဒၚေအးပုအေၾကာင္းေရးရင္း ဒီဘက္လမ္းက ေဒၚစိန္ေသာင္းအေၾကာင္းေရးမိေနပါေပါ့ဗ်ာ😂😂
.
ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက
ကြၽန္ေတာ္ေရးမယ့္္ကဗ်ာအေၾကာင္းပါ
.
ကြၽန္ေတာ္ေရးတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြမွာ
ကဗ်ာစည္းကမ္းနဲ႔မညီပဲ ဒသနဆန္ဆန္ျဖစ္သြားခဲ့ရင္
အားလံုးေသာ ခ်စ္ညီကိုေမာင္ႏွမဆရာသမားမ်ားက နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႔
ကြၽန္ေတာ္ဒီကေန ခြင့္ေတာင္းပန္ၾကားအပ္ပါတယ္ဗ်ာ
ဒီက..ေနခြင့္ေတာင္းတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္😂😂

အဲ ဘယ္လိုေျပာရတာလည္းမသိဘူး

ဒီေနရာကေနၿပီး အသိေပးပါတယ္လို႔ေျပာခ်င္တာပါဗ်ိဳး😂😂😂😂😂

@komoezaw
MSC-030