တစ္ေန႔တစ္ေန႔ခဏေလးႏွင့္ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ။
အခ်ိန္ဟာ တစ္ကယ္တမ္းေတာ့ သိပ္မ႐ွိလွပါေခ်။
လူေတြမသိၾကလို႔....
အင္း.လူေတြမသိၾကတာမဟုတ္ပါဘူး ငါကိုယ္တိုင္ကိုကမသိတာ။ အခ်ိန္တဲ့... လူေတြသတ္မွက္ထားတဲ့အခ်ိန္က မေရာက္ေသးလို႔ေစာင့္ေနရတယ္။
လူေတြမသတ္မွက္ထားတဲ့အခ်ိန္က ကုန္ဆံုးလြယ္တယ္ တားဆီးလို႔မရႏိုင္ဘူး။လူ႔ဘဝရဲ႕ သက္တမ္းဆိုတာလည္း တစ္ကယ္တမ္းေတာ့ တိုတိုေလးပါ။

ေတြးမိၾကရဲ႕လား မိဘေတြမ႐ွိေတာ့ရင္ ငါတို႔ဘာျဖစ္သြားမလည္းဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့.....။
ကိုယ့္ဘဝအတြက္ ခိုင္မာတဲ့ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္မ႐ွိရင္ တစ္ခ်ိန္မွာပင္ပန္းဆင္းရဲၾကရလိမ့္မယ္။
အလုပ္လက္မဲ့သမားျခင္းအတူတူ ပညာတစ္ခုတက္ေျမာက္ထားသူက ပိုၿပီးအဆင္ေျပမယ္။
သူတက္ကြၽမ္းထားတဲ့ပညာနဲ႔ အလုပ္တစ္ခုကို႐ွာႏိုင္တယ္။ မိဘေပးႏိုင္တဲ့အေမြဟာ ေရႊေငြပစၥည္းဥစၥာေတြမဟုတ္ဘူး ပညာဆိုတဲ့သစ္ပင္တစ္ပင္ကိုသာေပးျခင္းျဖစ္တယ္။ အသီးအပြင့္တို႔ ပြင့္လာ သီးလာေအာင္လုပ္ဖို႔က မိမိရဲ႕တာဝန္သာျဖစ္တယ္။

တန္းတူသြားေနသူအခ်င္းခ်င္းေတာင္ သူမ်ားကေအာင္ျမင္သြားတယ္ ကိုယ္ကက်န္ေနခဲ့တယ္။
သူ႔ကိုအားက်လိုက္တာဆိုၿပီးမေတြးနဲ႔ ကိုယ္အသံုးမက်တာကိုအရင္ျပန္ေတြး။
သူလည္း လကၹက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တာပဲ ကိုယ္လည္းလကၹက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တာပဲ။
သူလည္းဂိမ္းေဆာ့ ကိုယ္လည္းဂိမ္းေဆာ့တာပဲ။
အဲ့လိုလုပ္တာခ်င္းအတူတူ သူကဘာလို႔တိုးတက္သြားလည္း ေအာင္ျမင္သြားခဲ့သလည္း။
အေျဖက႐ွင္းပါတယ္ သူက သူလုပ္ခ်င္တာလည္းလုပ္တယ္ သူမလုပ္ခ်င္တာလည္းလုပ္တယ္။

သူဟာ လကၹက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တယ္ ဂိမ္းေဆာ့တယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕စာက်က္ခ်ိန္ ႀကိဳးစားခ်ိန္ေတြကိုေတာ့ လံုးဝအလြတ္မေပးခဲ့ဘူး။
သူ႔ရဲ႕စိတ္မွာ ေတြးထားတာတစ္ခုပဲ႐ွိေနလိမ့္မယ္..
အဲ့ဒါဘာလည္းဆိုရင္..
ငါဟာ ဂိမ္းေဆာ့ခ်င္တယ္.. ဟုတ္ၿပီ ငါ့ကိုယ္ငါ ခ်ဳပ္ထိန္းထားျခင္းမျဖစ္ေစဘူး ငါေဆာ့ခ်င္တဲ့ဂိမ္းအတြက္ အခ်ိန္တစ္နာရီအတိ ေပးမယ္ ၿပီးရင္ ငါစာက်င္မယ္။
တစ္ကယ္လည္း ဂိမ္းေဆာ့ၿပီးခ်ိန္မွာ သူစာက်က္တယ္ႀကိဳးစားတယ္။ လူအမ်ားအျမင္မွာေတာ့ဂိမ္းေဆာ့တဲ့ေကာင္ေလးေပါ့။ ေနာက္ကြယ္မွာ သူႀကိဳးစားတာ ဘယ္သူမွမသိဘူးေလ။
ဒါကႀကိဳးစားေနသူတစ္ဦးဘက္ကို အျမင္အနည္းငယ္နဲ႔ပဲၾကည့္ၾကည့္ေသးတာပါ။

မႀကိဳးစားသူကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သူဘာေၾကာင့္က်န္ေနခဲ့ရသလည္းတိုတာကိုေတြးၾကည့္နိုင္တယ္။
သူဟာလည္းဂိမ္းေဆာ့တယ္ ဆိုင္ထိုင္တယ္။
သို႔ေပမယ့္ သူဟာ စာအုပ္နားေရာက္ရင္ စာမက်က္ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး ပံုမွန္ေလးပဲလုပ္ေနလိမ့္မယ္။
ဒီလိုလုပ္ေနလို႔ သူမေအာင္ျမင္ဘူးဆိုတာေတာ့ သူသိခ်င္လည္းသိမယ္ မသိပဲလည္းျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။

လူတစ္ေယာက္ကို အေပၚယံအျမင္နဲ႔ပဲၾကည့္လို႔မရဘူး။ သူ႔ရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈဆိုတာ႐ွိေနႏိုင္သလို မႀကိဳးစားပဲလည္း႐ွိေနႏိုင္တယ္။
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ရာမွာႀကိဳးစားျခင္းမႀကိဳးစားျခင္းက သူတို႔ရဲ႕ ေအာင္စာရင္းထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာသိလိမ့္မယ္။

ကံတရားေၾကာင့္မေအာင္တာဆိုၿပီးလာမေျပာနဲ႔လက္မခံပါဘူး။ ႀကိဳးစားသူတစ္ဦးအတြက္ ကံတရားဆိုတာ အမွက္အနည္းအမ်ားမွာသာ႐ွိခ်င္႐ွိပါလိမ့္မယ္။ က်ဆံုးျခင္းဆိုတာေတာ့မ႐ွိႏိုင္ပါဘူး။
မႀကိဳးစားလို႔သာ က်႐ွံုးရတာပါ။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာကို ပိုလိုခ်င္သူက ေအာင္ျမင္မႈကိုပိုၿပီးရ႐ွိမွာပါပဲ။
ႁခြင္းခ်က္ေတြအေနနဲ႔ေတာ့ ႐ွိေနပါလိမ့္မယ္။
စာေမးပြဲေျဖခါနီး ေနမေကာင္းျဖစ္တာတို႔ အလုပ္မအားတာတို႔ေပါ့။

ေနမေကာင္းတာကိုအသာထားပါအံုး။
အလုပ္မအားတာဆိုတာကေတာ့မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
လူမွာအရြယ္သံုးပါး႐ွိတယ္...
ပညာ႐ွာရမည့္အရြယ္
ဥစၥာ႐ွာရမည့္အရြယ္
ၾကင္ယာ႐ွာရမည့္အရြယ္

ပညာ႐ွာခ်ိန္မွာ မ႐ွာရင္ ဥစၥာ႐ွာခ်ိန္မွာဒုကၡေရာက္ရမယ္ အခ်ိန္ေတြမေလာက္မငွထပ္ျဖစ္ရလိမ့္မယ္။
ဥစၥာမ႐ွာႏိုင္ရင္ ၾကင္ယာ႐ွာခ်ိန္မွာ ပစ္ပယ္ျခင္းကိုမလြဲမေသြခံရလိမ့္မယ္........

အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ဘဝကိုတည္ေဆာက္မယ္လို႔ေျပာတဲ့သူေတြကို မ႐ူးၾကပါနဲ႔လို႔ပဲေျပာခ်င္တယ္။
ပညာ၊ဥစၥာမ႐ွိရင္ အရမ္းကိုပင္ပန္းဆင္းရဲၾကရလိမ့္မယ္။ ဦးသုေမာင္သီခ်င္းေတာင္႐ွိေသးမဟုတ္လား..
🎶.ေယာကၡမအိမ္တက္ သမက္မွာမ်က္ႏွာငယ္ မ်က္ႏွာငယ္🎶...ဆိုတာေလ...

🎶 ေငြမ႐ွိေတာ့ လူရာမဝင္ မေခၚခ်င္မေျပာခ်င္..🎶
ဆိုတဲ့ အဆိုေတာ္ ပိုင္သက္ေက်ာ္ရဲ႕သီခ်င္းေလးကလည္း
ဥပမာသင္ခန္းစာတစ္ခုပမာပါပဲ....

လူ႔ဘဝမွာ ကိုယ္ဝါသနာပါရာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကိုေစာစီးစြာနဲ႔ေတြ႔ေအာင္႐ွာေဖြဖို႔လိုပါတယ္။
ေနာက္က်မွေတြ႔႐ွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ အလုပ္ေတြမ်ားလာၿပီး အခ်ိန္မေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ ခရီးမတြင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ဖတ္႐ႈေပးသူ Steemitက ဆရာသမားမ်ားနဲ႔ညီကိုေမာင္ႏွမအေပါင္း က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။လိုရာဆႏၵမ်ားလည္းျပည့္ၾကပါေစဗ်ာ။
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

@komoezaw

MSC-030

Credit;google images