မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ေျပာခ်င္တာေျပာၾကည့္မလို႔ပါဗ်ာ။😁😁

စေျပာပါၿပီ 😁
က်ေနာ္တို႔သည္ တစ္ေန႔ေသလြန္ၾကရလိမ့္မည္။
မေသခင္အခ်ိန္ေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဝမ္းနည္းမႈတို႔ကိုရ႐ွိၾကရမည္မွာမလြဲဧကန္၊ ဧကန္မလြဲပါ။
ဟုတ္ၿပီ က်ေနာ္တို႔ တစ္ေန႔တြင္ ေသဆံုးၾကရမည္မွန္သည္။သို႔ေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ေသဆံုးသည္အခါ ဘာေတြယူေဆာင္သြားၾကမည္နည္း။ စြဲလမ္းမႈေတြလား၊ အတၱ မာနေတြလား။ပစၥည္းဥစၥာေတြလား ဟိုဟာဒီဟာလား။ ဘယ္အရာကိုမွယူေဆာင္သြားလို႔မရပါဘူး။ သို႔ေပမယ့္ယူေဆာင္သြားၾကတာေတြေတာ့ ႐ွိပါတယ္။ ဘာေတြလည္းဆိုတာကိုအေသးစိတ္မေျပာျပတက္ေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ေသလြန္ရင္ ယူေဆာင္မသြားခ်င္ေတာင္မရတဲ့အရာေတြက အကုသိုလ္နဲ႔ ကုသိုလ္တို႔ရဲ႕အက်ိဳးဆက္ေတြပါပဲ။ ကုိယ္ျပဳေသာကံပဲ့တင္သံဟာ ယခုဘဝတြင္မက ေနာင္သံသရာအထိ သယ္ေဆာင္သြားၿပီး အက်ိဳးေပးၾကတယ္။ သင္မေကာင္းမႈျပဳမယ္ က်ေနာ္ေကာင္းမႈျပဳမယ္ဆိုရင္ သင္ဆိုးက်ိဳးေတြခံစားရမယ္ က်ေနာ္ေကာင္းက်ိဳးေတြခံစားရမယ္။အဲ့ဒီလိုပဲ ဟိုသံေဝဂရစရာ စာေပေလးကလည္း ႐ွိေနပါေသးတယ္။
"သူေသ ၊ ငါပို႔
ငါပို႔ ၊ သူေသ”....ဆိုတာေလ...😁😁

" အမွန္က
သူေသ၊ ငါပို႔
ငါေသ ၊ သူပို႔” ပါ။

Credit image source

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ဘဝေတြအတြက္ စားဝတ္ေနေရးအတြက္႐ႈန္းကန္ၾကရတယ္ အပိုဝင္ေငြေလးေတြလိုခ်င္ၾကတယ္၊ ေလာဘ႐ွိၾကတယ္ေပါ့။ ဒါဟာ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ႐ွိသင့္တဲ့အရာမို႔ အထူးေျပာေနစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ဘာလို႔ ေလာဘ႐ွိေနသင့္တာလည္းဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ ေသမင္းနဲ႔ရင္မဆုိင္ရခင္အခ်ိန္စပ္ၾကားမွာ အိုျခင္း၊ နာျခင္းဆိုတဲ့အရာေတြနဲ႔ မလြဲမေသြၾကံဳေတြ႔ၾကရမွာပဲမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ငယ္ရြယ္စဥ္အခ်ိန္အခါမွာသာ ဥစၥပစၥည္းေတြကို ႐ွာေဖြႏိုင္ၾကမယ္ စုေဆာင္းႏိုင္ၾကမယ္ေလ။ လူမႈေရးဆိုတာေတြကို မေတြးပဲနဲ႔ အသာခ်န္လွပ္ထားလိုက္ပါအံုး။ ေတြးၾကည့္ရင္ စိတ္ညစ္စရာေတြျဖစ္ႏိုင္တဲ့သူေတြလည္း႐ွိေနႏိုင္တာမို႔ပါ။ အဲ့ဒီအရာေတြကိုမေတြးပဲ မိမိတို႔ရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးကိုပဲေတြးမယ္ဆိုရင္ ႐ွာေဖြထားတာေတြဟာ စားတဲ့ေသာက္တဲ့အထဲလည္းေရာက္ေစၿပီး စုေဆာင္းမႈထဲလည္းေရာက္ေစရပါတယ္။ မစုေဆာင္းထားတာေတြက ကိုယ့္ရဲ႕က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္အခါ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္အခါေတြမွာ အေထာက္အပံ့ေကာင္းေတြကိုရ႐ွိေစႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

ဟုတ္ၿပီ ႐ွာေဖြၾကတယ္ေပါ့။ က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္အထိေတြးေတာၿပီး႐ွာေဖြၾကတယ္ စုေဆာင္းၾကတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ ဒါလည္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိကလိုအပ္ေနတာ သားစဥ္ေျမးဆက္အတြက္မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔က်ေနာ္ျမင္မိတယ္။ က်ေနာ္တို႔႐ွာေဖြတာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ပဲျဖစ္သင့္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒီလိုေျပာလို႔ အတၱဆန္လြန္းတယ္လို႔ေတာ့မျမင္ၾကပါနဲ႔ဗ်ာ။ တစ္ကယ္ဆိုရင္ ေတြးၾကည့္ပါ။ သားစဥ္ေျမးဆက္အတြက္႐ွာေဖြတယ္တဲ့၊ အဲ့ဒီလို႐ွာေဖြရင္း ေသဆံုးသြားခဲ့ရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာေတြရသြားခဲ့မွာလည္း။စဥ္းစားၾကည့္ပါဗ်ာ။ ဥစၥာပစၥည္းဆိုတာ ေနာင္ဘဝအတြက္ ပါသြားခဲ့ျခင္းမ႐ွိဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္က တစ္ျခားဘဝမွာ ငရဲက်ခံဖို႔ ဒီဘဝမွာ ႀကိဳးစားေနၾကမွာလား။ က်ေနာ္တို႔႐ွာေဖြတာကို က်ေနာ္တို႔ရ႐ွိႏိုင္ေအာင္ အလႉအတန္းေလးေတြမ်ားစြာျပဳလုပ္ရင္းယူေဆာင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ အလႉတန္းအႀကီးႀကီးလုပ္ပါလို႔ေျပာလိုျခင္းမဟုတ္ပါဘူး။ လူအခ်င္းခ်င္း ကူညီ႐ိုင္းပင္းရင္းလည္း အလႉအတန္းျပဳလုပ္လို႔ရပါတယ္။ ေကာင္းက်ိဳးေတြရ႐ွိဖို႔ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ျခင္းလို႔ပဲေျပာရမွာေပါ့။ တစ္ကယ္တမ္းက လူ႔ဘဝႀကီးမွာ ကုသိုလ္ထက္ အကုသိုလ္ကိုသာ လူေတြက ပိုစိတ္ဝင္စားၾကတယ္ထင္ပါတယ္။ လူအခ်င္းခ်င္းကူညီ႐ိုင္းပင္းဖို႔ေနေနသာသာ ဘယ္လို လွည့္ပတ္ရမလည္း လိမ္လည္ရမလည္းပဲ စဥ္းစားေနၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးပဲ စဥ္းစားေနတဲ့အခါၾကေတာ့ လိမ္လည္ႏိုင္တဲ့သူေတြက ခ်မ္းသာႏိုင္ၾကေပမယ့္ က်ေနာ္ေျပာတဲ့ အလႉေလးေတြမလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ့တာမို႔ ေသရင္ ခံရေတာ့မွာပါ။ စံရမယ့္သူေတြက ေနာင္လာေနာက္သားေတြေပါ့။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လာသလည္းဆိုရင္ ေလာကႀကီးက ပ်က္စီးလာတယ္ေလ။ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ အမ်ိဳးကဆင္းသက္လာသူတိုင္းမ႐ိုင္းစိုင္းႏိုင္ၾကေပမယ့္ အေနနီးတဲ့အတြက္ တံငါနားနီးတံငါ၊ မုဆိုးနားနီးမုဆိုးကျဖစ္လာရေတာ့မွာပါ။

ပိုက္ဆံ႐ွိတဲ့ လူလည္ၾကီးသားသမီးက ဆင္းသက္လာတဲ့သူေတြက ေငြဂုဏ္ေမာက္ၿပီး ေလာကေကာင္းက်ိဳးမသိေတာ့ဘူးျဖစ္လာမယ္။ဆိုးတဲ့သူေတြျဖစ္လာႏိုင္ၾကတယ္။ တစ္ကယ္တမ္းက်ေနာ္တို႔တေတြဟာ ေနာင္လာေနာက္သားေတြကို ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ တိုးတက္ေကာင္းမြန္တဲ့အနာဂတ္ ဘဝေတြကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးလာႏိုင္ၾကေစဖို႔ အသိပညာ အတက္ပညာနဲ႔ ဗဟုသုတေတြကိုသာ အေမြေပးသင့္တယ္။ က်ေနာ္တို႔႐ွာေဖြတာေတြကိုအေမြမေပးသင့္ဘူး၊ အဆင္သင့္ထိုင္စားေနသူေတြမျဖစ္ေစသင့္ဘူး။

ဒီအတြက္ က်ေနာ္ ေမးစရာေမးခြန္းတစ္ခု႐ွိလို႔ အခုလိုpostကို အ႐ွည္ဆြဲေရးလိုက္ရတာပါ။ က်ေနာ္ေမးခ်င္တဲ့ေမးခြန္းေလးက စာတစ္ေၾကာင္းထဲပါပဲ။
ေငြကို အတင္းနင္းကန္႐ွာၿပီး ေကာင္းမႈလည္းမလုပ္ ရပ္ရြာအက်ိဳးလည္းမပါဝင္၊သူမ်ားမ်က္ခံုးေမႊးေပၚမွာေတာ့ စၾကၤန္ေလွ်ာက္အရသာခံခ်င္သူေတြကိုသာေမးၾကည့္ခ်င္တာပါ။ သူတို႔တေတြက ေနာင္လာေနာက္သား သားစဥ္ေျမးဆက္ ေကာင္းစားေစခ်င္လို႔ ႐ွာေဖြတယ္ဆိုလို႔ပါ။

ေမးခ်င္တာက....
သင္တို႔တေတြက သားစဥ္ေျမးဆက္အတြက္႐ွာေဖြတယ္ဆိုရေအာင္ သင္တို႔ရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြမွာ ေျခလက္ အဂါၤေတြမပါေတာ့ဘူးလား၊ ဦးေဏွာက္အသိဥာဏ္ေတြမပါဝင္လာေတာ့ဘူးလား လို႔ ေမးၾကည့္ခ်င္တာပါ။

က်ေနာ္ဆိုလိုခ်င္တာက လြယ္လြယ္ထိုင္စားလို႔ရေအာင္ဖန္တီးေပးလိုက္ရင္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးခ်င္စိတ္မ႐ွိပဲ အခ်ိန္ၾကာလာလို႔ အားကိုးရမယ့္သူေတြမ႐ွိရင္ လြယ္လြယ္ထိုင္စားမိလို႔ လြယ္လြယ္ဘဝပ်က္ၾကရေတာ့မယ္မဟုတ္လားဗ်ာ။ ကုေဋ ႐ွစ္ဆယ္ သူေ႒းသားရဲ႕ ဥပမာကို သေဘာေပါက္ၾကရင္ က်ေနာ္ေျပာတာကိုလည္း သေဘာေပါက္မွာပါ။

Credit image source

က်ေနာ္လည္း တစ္ေန႔ေသမွာပါ။ သင္တို႔လည္းတစ္ေန႔ေသမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအတြက္ေၾကာက္စရာလိုေနၾကအံုးမွာလား။ ေၾကာက္ေနအံုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ သင့္မွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္နည္းေနေသးတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းနည္းေလးေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို ယခုပင္စတင္လုပ္ေဆာင္လိုက္ပါလို႔အၾကံျပဳေျပာၾကားရင္း postေလးကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။

ဖတ္႐ႈေပးတဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးစလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ.....

@komoezaw

MSC-030