Kiedy prawdziwa dorosłość

"Osiemnastka' - to data na którą czeka bardzo wielu nastolatków na Świecie - a przynajmniej w Polsce i kilku innych krajach, w których ten wiek jest uznawany za symboliczny moment "wejścia w dorosłość'.

Czy jednak osiemnaście lat to rzeczywiście odpowiedni wiek na uznanie kogoś za dorosłego? Czy ten wiek powinien być wyższy czy też niższy? A może w ogóle nie da się lub nie ma sensu ustalać konkretnego wieku?

Oczywiście najczęściej spotykana w różnych krajach "osiemnastka" to dość sztuczna granica, wyznaczona przez prawodawców jako granica prawna między okresem niepełnego dysponowania prawnego swą własną osobą a dorosłością, będącą okresem gdy człowiekowi więcej wolno. 

Chyba nie będzie przesadą, jeśli stwierdzi się w tym miejscu, iż ta magiczna liczba "18" powoduje po jej przekroczeniu pewnego rodzaju euforię w niemal wszystkich nowo upieczonych dorosłych - zaczyna się palenie (a przynajmniej to oficjalnie akceptowane), picie i jak najszybsze wyrabianie "prawka" aby móc pokorzystać z samochodu rodziców. To ostatnie zazwyczaj kończy się dość szybkimi drogowymi problemami, jednak nie teraz o tym.

Z punktu widzenia krajowego prawa graniczna data wejścia w dorosłość jest raczej niezbędna, lecz ze względu na prawdę obiektywną należało by zastanowić się - kiedy można uznać siebie samego za na prawdę dorosłego:

• dorosłość biologiczna - według badań ludzki mózg rozwija się najdłużej - przez rozwój uznaje się w tym przypadku moment gdy ilość pojawiających się nowych połączeń nerwowych przestaje być większa niż połączeń zanikających, czyli od tego momentu możemy się nadal uczyć, jednak ilość połączeń (pojemność naszego mózgu) nie będzie już większa - mimo iż nie ustalono tu powszechnie akceptowanej sztywnej granicy średnio za punkt przełomowy uznaje się okolice 24 lat; można zatem powiedzieć, że to właśnie w wieku około 24 lat człowiek - jako organizm - osiąga swą biologiczną dorosłość;
• dorosłość etyczna - o znaczeniu etyki w życiu pisałem już tu: link - skoro etyka jest dla człowieka rodzajem drogowskazu, kodeksu zasad, jakimi powinien kierować się w czasie swego życia i każdy człowiek powinien (i może) odnaleźć swoją etykę, etykę taką jaką z czystym sumieniem będzie mógł stosować, to za moment dorosłości należałoby logicznie wnioskując uznać moment, w którym człowiek wykształci w sobie swoje poglądy etyczne; oczywiście szkolić się w ich przestrzeganiu można całe życie (i zapewne tak zwykle jest, gdyż rzeczą jedną jest wydedukowanie, poznanie zasad a inną wytrwanie przy nich), lecz od chwili utrwalenia w sobie swego jasnego, klarownego kodeksu etycznego człowiek jest gotowy do podjęcia w pełni świadomej drogi przez resztę swego ziemskiego bytowania;
• wiedza, doświadczenie, światopogląd polityczno-ekonomiczny   -   wiedza w rozumieniu wiedzy naukowej, zawodowej nie jest wyznacznikiem dorosłości - wiedzę można i w zasadzie należy zdobywać przez całe swe życie, nie jest ona konkretnym, możliwym do trwałego osiągnięcia punktem; doświadczenie - podobnie jak wiedza jest zdobywane przez całe życie; światopogląd polityczno-ekonomiczny - jest on budowany na podwalinie etyki, jeśli ktoś wyznaje silnie jakąś religię lub też opowiada się za przekonaniami ateistycznymi, to  jego poglądy na stosunki społeczne, ekonomię, politykę będą nacechowane zgodnie z podstawowymi zasadami jego etyki (czy to chrześcijańskiej, muzułmańskiej, buddystycznej, obiektywistycznej czy innej);

Podsumowanie

Na rozkład naszego rozwoju w czasie mamy dość mały wpływ. Możemy oczywiście ćwiczyć i zdrowo się odżywiać, prowadzić higieniczny tryb życia, aby nasze biologiczne dorastanie przebiegało jak najlepiej, jednak wiek 23-25 lat osiągniemy i tak, a w raz z nim zapewne i koniec rozwoju fizycznego.

Mamy jednak znaczący wpływ na wykształcenie własnego systemu etycznego. Ma to być "własny" system etyczny, zatem sami musimy zdecydować jaki przyjmiemy i kiedy to zrobimy. Sami powinniśmy zdecydować z czym się zgadzamy, skąd czerpać ideały, wskazówki do naszej etyki - z ksiąg, od innych ludzi, z własnych przemyśleń. Oczywiście słuszność naszych wyborów na polu etyki zrewiduje samo życie - udane będzie oznaczało dobre zasady etyczne, złe będzie konsekwencją nieodpowiednich zasad.

Zadziwiające ale gdy się spojrzy na dorosłość nie tylko jako na moment zaprzestania wzrostu i rozpoczęcie swojej kariery za kółkiem samochodu, człowiek zdaje sobie sprawę jak wiele poznał na swej drodze osób często już "mocno" dorosłych lub nawet w podeszłym wieku, którym ciągle brakowało sporo do bycia "na prawdę dorosłymi". Czasem także zdaje sobie samemu sprawę, iż i jemu zostało sporo pracy  do wykonania na tej płaszczyźnie.

Stałe zakończenie: upvote - jeśli materiał zasługuje.