Haberci Vaşak - ''Bir Vaşak Herşeyin Habercisi Olabilir Mi?''

  Bir vaşak herşeyin habercisi olabilir mi?
İlkbaharın son günlerinden bir gün,hava yavaş yavaş ısınmaya başlamıştı.Yaz gelmişti artık.Arabamla her gün olduğu gibi arkadaşların yanından ayrılmış,hafif kulağıma gelen bir Tuna Kiremitçi şarkısı ile evime gidiyordum. Evimin sokağına yaklaşıp arabamı park ederken,amcam köşedeki kuruyemişçi ile muhabbet ettiğini fark ediyorum.Yanına yaklaşıp.
- Naparsın
- İyiyim yeğenim,Mustafa abinle muhabbet ediyoruz.Nerden geliyorsun.
- Aha bizim arkadaşların yanından geliyorum.Eve geçiçem.Yemek felan yiyeceğim.
- Bizim internetti naptın düzeltebildin mi? - Ya daha bakamadım da bugün bir bak...
Cümlemi bitirmeye kalmadan sağ taraftaki yolda birşey dikkatimi çekmeye başladı.Gördüğüme ilk anda pek idrak edemediğimi hatırlıyorum.Beynim sıradan birşey gibi karşılamak istesede, mantığım bunun burda ne işi var diyorum.Bi anda bu düşünce korkuyla yer değiştiriyordu.Çünkü olayın şokunu atlatıp karşımda bir ‘’vaşak’’ duruyordu.Şehrin göbeğinde dev bir kedi..Artık ne işi olduğunu önemsemiyordum,oradaydı.Ama bu hayvan anadoluda nesli tükenmemiş miydi?
İşin garip tarafı herkes sanki sokak hayvanıymış gibi hiç yadırgamıyordu.Şok bile olmuyorlardı.Amcamın yanına yaklaşıp bir sokak kedisi edasıyla kendisini sevdiriyordu.Bi anda panikle.
- Amca aman dikkat.!! Şaşırmış bir ifadeyle,’’noldu yeğenim’’.
-Vaşak bu amca napıyorsun,elini kapar,yırtıcı hayvan bu.
-Yok yok ne yapcak,bak sevdiriyor kendini.
Anlam veremiyordum.Telefonuma sarıldım hemen.İnternetten vaşak kelimesini aratıp, ikna etmeye çalışıyordum.Herşey olağan gibi karşılamaları beni şaşırtıyordu.Bir an kendime galiba bu bir rüya dediğimi hatırlar gibiyim.Sonra rüya olmadığını anlıyorum.Çünkü bu bir rüya olamayacak kadar gerçek bir şeydi.Çaktırmadan kendimi cimcikliyordum.Acı ve bu bir rüya değil.Korkum yavaş yavaş geçiyor.Amcam da bu vahşi kediciği,sanki ev kedisi gibi sevmeye devam ediyor.Gösterdiğim internetteki bilgilerle bununla ne yapacağız,diyor.Yetkililere haber vermeliydik.Telefonla polisi arayıp olan biteni haber veriyoruz.Ses tonlarından onlarında şaşırdıklarını anlayabiliyorum.Ciddiye almadıklarını yarım saat sonra gelmeyince farkediyoruz.Tekrar telefona sarılmadan önce birşey dikkatimi çekiyor.Bu iri kedinin sağ ön patisinde bir yara var.Yanımızda bir süre durduğundan mıdır bilmem korkum geçmiş farkında değilim.Yaklaşıp yarasına bakmak istiyorum.Ama hırlamaya başlıyor.Ellerim havada teslim olmuş bir suçlu gibi yaklaşıp,patisine dokunuyorum.Patileri ne kadarda büyük.Sanki hormonlu bir sokak kedisi patisi.Parmakları tüylerinde sünger gibi duruyor.Kartal gibi tırnakları.
-Kurşun yarası bu!!
Şaşkınlığımdan bağırmışım.Şehir de bu hayvanı kim yaralamak istemişti.Bir canlıyı helede bu nesli tükenen hayvanla ne alıp veremediği vardı.Bu hayvanı acaba yaralamak isteyenlerden kaçıp şehre mi sığınmak istemişti.Aklımdaki sorular git giderek artmaya başlıyordu ve hala polis gelmiyordu.Eve çıkıp ev telefonu ile tekrar aramaya koştum.Apartman kapısının önünde mahallenin çocukları oyun oynarken bir hızla girdim içeri.Telefonun tuşlarını çevirirken ellerim titremekten alıkoyamıyordum.Telefonu genç bir polis memuru açtığını kadife bir sesden anlıyorum.
’’Buyrun 155 acil’’
- Memur bey bugün üçüncü kez arıyorum.Sokağımızda bir vaşak hayvanı var ve yaralı.Yetkili birisini yollayabilir misiniz? Galiba önceki aramalarımı ciddiye almadılar.
- Anlıyorum.Adresinizi verin yakındaki bir ekibi yönlendiriyorum hemen.
Adresimi söyleyip evin camına geçiyorum.Sokağı izliyorum.Bir şey dikkatimi çekiyor.Vaşak yok ortalıkda,çocuklara sesleniyorum. ‘’nerde’’ diye.Çocuklar hiç farketmemiş gibi aşağıdan yukarıya seslenip,’’kim,,nerde abi ?’’.
-Vaşak oğlum vaşak.
O sırada bir ekip arabası geldiğini fark ediyorum.İçinden üç adet memur inip apartmanın etrafına bakıyor.Sesleniyorum,’’memur bey’’.
- İhbarı yapan siz misin?
- Evet benim.Bekleyin geliyorum aşağıya.
Derdemez, fırlıyorum.Apartman kapısını açarken ikisi uzun ince polis memuru bana dönüp.Dalga geçer bir tavırla.
-Az önce bir ihbar vermişsiniz.Yırtıcı bir hayvanın cadde de yaralı olduğunu söylemişsiniz.Ne tarafda..
Kaşlarım ister istemiz çatıldı ve;
- 1 saat önce ihbar etmiştim.İkinci aramadan sonra bir yetkili gelmeyince eve çıktım,amcamda başındaydı.O da yok ortalard..
Demeye kalmadan,asker giyinimli 4 kişi yaklaştı.Daha olayı anlamadan silahları çekip ateş etmeye başladılar.Ben bize ateş ettiklerini sanıp apartman içine saklanırken.Kafamı kaldırıp baktığımda sokağın yukarısına doğru ateş ettikleri gördüm.Polisler silahını çekip olayı kontrol altına almaya çalışıyorlar ama asker giyinimli bu insanlar gözden kayboluyor.Neler oluyordu.Sakin olan buralar.Bugün garip birşeyler dönüyordu.Polislerden cesaretlenip apartmanın önüne çıktım.O kişiler kimlere ateş ettiklerini görmek için.Yerdeki kişiler askerdi.Anlam veremiyordum.O ateş eden insanlarda asker giyinimliydi.Ama resmi değildi.Yerdekiler resmi asker.Herkes olay yerine toplanırken ben sokağın başına geçip,etrafa bakmak istiyordum.Belki bi iz görürüm diye.Sokağın başına geçtim.Sağ sola bakarken,arkamda iki kişi sezdiğimi hatırlıyorum gerisini hatırlamıyorum...  

Her hakkı bana aittir. Wattpad  ilk bölüm paylaşılmıştır.

Yazan:Taha Cerit