ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေသာ စကၤပူ - အပိုင္း ( ၂၈ ) ( Henry Aung )

မဂၤလာပါ။ ကၽြန္ေတာ္၏ မၿပီးျပတ္ႏိုင္ေသးေသာ စကၤပူ လုပ္ငန္းခြင္အေၾကာင္း ဆက္ပါအံုးမည္။ ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ စကၤပူ သေဘၤာက်င္း တြင္ ႏိုင္ငံတကာမွ အလုပ္သမား အေတာ္မ်ားမ်ား ျဖင့္ သိကၽြမ္း ခြင့္ရခဲ့ရာ ထိုႏိုင္ငံတကာမွ မတူညီေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ား၏ ဓေလ့စ႐ိုက္မ်ား အေတာ္မ်ားမ်ား ကိုသိခြင့္ရခဲ့ပါသည္။

ယခင္က စကၤပူ သေဘၤာက်င္းတြင္ ယိုဒယား အလုပ္သမားမ်ားလည္း အေတာ္မ်ားမ်ားရွိခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သိရသေလာက္ သေဘၤာက်င္းတြင္ အလုပ္လာလုပ္ၾကေသာ ယိုးဒယားမ်ားမွာ လံုဝပညာမတတ္ၾကေသာ ၊ လယ္သမား မ်ားႏွင့္ တံငါသည္မ်ား သာျဖစ္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ စကၤပူလုပ္ငန္းခြင္ အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ က်င္လည္ ခဲ့ဘူးရာ ယိုဒယား အဂၤ်င္နီယာဟူ၍ မေတြ႕ဘူးသလို ယိုးဒယားလူမ်ိဳး မန္ေနဂ်ာဟူ၍ လည္း မေတြ႕ဘူးပါ။

ယခုေတာ့ ယိုးဒယား အလုပ္ၾကမ္းသမား မ်ား စကၤပူတြင္ အေတာ္ကို နည္းပါးသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ယိုးဒယား ဘတ္ေငြ တန္ဖိုး တက္လာ၍ စကၤပူ တြင္ အလုပ္ၾကမ္း လုပ္ျခင္း ႏွင့္ ယိုဒယားတြင္ အိုးမကြာ အိမ္မကြာ အလုပ္လုပ္ရျခင္း တြင္ ရရွိလာေသာ ေငြေၾကးမွာ မ်ားစြာ မကြာျခားလာေသာေၾကာင့္ ယိုးဒယား မ်ား တျဖည္းျဖည္း စကၤပူမွ ထြက္ခြာ သြားၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

စကၤပူ တြင္ အမ်ားအားျဖင့္ အဂၤ်င္နီယာ ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ၾကသူမ်ား မွာ အိႏၵိယ ၊ ဖိလစ္ပိုင္ႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ မ်ားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ Logistic, Supply chain တြင္ အလုပ္လုပ္ေနစဥ္ကေတာ့ ဗီယက္နမ္ လူမ်ိဳးႏွင့္ အာဖရိကန္ နီဂ႐ိုး အလုပ္သမား အနည္းငယ္ ျမင္ေတြ႕ဘူးပါသည္။ ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း သေဘၤာက်င္း တြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ယိုဒယားလူမ်ိဳးမ်ား မွာ အမ်ားအားျဖင့္ ဝရိန္ေဆာ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ ေျပာရလ်င္ ယိုဒယားလူမ်ိဳးမ်ားမွာ အျခားသူမ်ား ျဖင့္ ေရာေႏွာ ေနေလ့မရွိပါ။ သီးသန္႔ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္အုပ္စုျဖင့္သာ ေနေလ့ရွိပါသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ခင္မင္ႏွစ္လိုဖြယ္ မရွိပါ။ ေမးထူး ေခၚေျပာ အဆင့္သာရွိ၍ ရင္းရင္း ႏွီးႏွီး ေပါင္းသင္လို စိတ္မရွိၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ့ အေနျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ ေမးထူးေခၚေျပာ အဆင့္သာ ဆက္ဆံ သည္ဟူ၍ ထင္ခဲ့ဘူးပါသည္။ မဟုတ္ပါ။

အျခားေသာ အႏၵိယမ်ား ၊ ဘင္ဂလား မ်ားအားလည္း ထိုအတိုင္းသာ ဆက္ဆံပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သိေသာ ယိုဒယား လူမ်ိဳးမ်ားမွာ ထမင္းမစားၾကပါ။ ေကာက္ညႇင္းေပါင္းသာ စားၾကပါသည္။ ေကာက္ညႇင္း ေပါင္းအား လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကာ ဆုပ္ကာ အလံုးေလး မ်ား လုပ္ၿပီး ဟင္းမ်ားျဖင့္ တို႔စားၾကပါသည္။

တရက္ ႏွစ္ရက္ မဟုတ္ပါ။ ေနတိုင္း ေကာက္ညႇင္းေပါင္းသာ စားၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ ေတာ့ ေကာက္ညႇင္းေပါင္းဟူသည္မွာ သေရစာ အျဖစ္သာ စားၾကပါသည္။ ဤ အစားအေသာက္ႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားမွာ အေတာ္ပင္ အံ့ၾသစရာေကာင္းပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ အိႏၵိယကုလား မ်ားအား တ႐ုတ္ဟင္းလ်ာမ်ား ေကၽြး၍ မရပါ။ မဆလာ မပါလ်င္ မစားတတ္ၾကပါ။

ျပည္ႀကီး တ႐ုတ္မ်ားကလည္း ကုလားဟင္းလ်ာမ်ား အနံ႕ျပင္းလြန္းသည္ဟူ၍ မစားတတ္ၾကပါ။ ထို႔အတူ ယိုးဒယားမ်ားကလည္း တံုယမ္း ဟင္းခ်ိဳႏွင့္ အျခားေသာ င႐ုတ္သီးစပ္သည့္ အစားအေသာက္မ်ားသာ စားၾကေသာ္လည္း ကုလားဟင္းမ်ားအား စိတ္မဝင္စားၾကပါ။ ျမန္မာမ်ားကေတာ့ ဘာလာလာ အကုန္ ေဒါင္းပါသည္။ ကုလားထမင္း အား ငွက္ေပ်ာဖက္ တြင္ထည့္၍ လက္ျဖင့္ ႏွယ္ဖတ္ စားႏိုင္သလို ၊ တ႐ုတ္အစားအစာ ဆိုလ်င္လည္း မျငင္းပါ။ ယိုဒယား ဟင္းဆိုလ်င္ေတာ့ မႀကိဳက္သူ မရွိေလာက္ပါ။

ဤတြင္ စကားၾကံဳ၍ စကၤပူတြင္ အစားေသာင္းက်န္းလြန္းေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးရံုတက္ရသည့္ အျဖစ္အား ေဖၚျပေပးခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာက်င္း Supervisor ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ဝင္ေငြ အသင့္ အသင့္ေကာင္း လာၿပီ ဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ကိုယ္ဝယ္စားခ်င္ေသာ အစားအစာမ်ား ဝယ္စားႏိုင္ၿပီ ဟုေတာ့ ဆိုႏိုင္ပါသည္။

တရက္တြင္ ဇမ္ႀကီး ၊ မြန္ေလး ၊ ကိုကရင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၄ ေယာက္သား seafood hot pot သြားစားၾကပါသည္။ အမွန္ကို ေျပာရလ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေယာက္မွ် hot pot မစားဘူးၾကပါ။ ယခင္ကလည္း စားႏိုင္ေသာ အေျခအေနမရွိခဲ့ပါ။ ထိုေန႔ကေတာ့ တံုယမ္ ဟင္းခ်ိဳ အစပ္ထဲတြင္ အသားငါးမ်ား ထည့္ျပဳတ္၍ စားၾကပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ စားေသာ အစားအစာမွာ ၂ မ်ိဳးတည္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဂဏန္းလက္မမ်ား ႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ မစားႏိုင္ခဲ့ေသာ က်ားပုစြန္ တုပ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ တေယာက္လ်င္ 15$ ေပးစားရေသာ Hot pot ျဖစ္၍ ငတ္ႀကီးက်ေနေသာ သေကာင့္သား ၄ ေယာက္စားလိုက္ၾကသည္မွာ အစားအေသာက္မ်ား ထည့္ထားေသာ သားငါး ဗန္းတြင္ ပုစြန္ႏွင့္ ဂဏန္းလက္မ မွာ ထည့္မေလာက္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာပြဲးေပၚတြင္လည္း ပုစြန္ အခြံမ်ားႏွင့္ ဂဏန္း လက္မ ခြံတို႔မွာ အပံုလိုက္ရွိေနပါေတာ့သည္။ ေကာင္တာတြင္ ပိုက္ဆံ သိမ္းေနေသာ ဆိုင္ရွင္ႏွင့္ အလုပ္သမား တို႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား မ်က္လံုး ျပဴးေနၾကပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဆိုင္ရွင္ အရင္းျပဳတ္မတတ္ တက္ညီ လက္ညီ စားလိုက္ၾကသည္မွာ ဗန္းထဲသို႔ ေနာက္ထပ္ ပုစြန္ႏွင့္ ဂဏန္းလက္မမ်ား ထပ္မထည့္ ဝံ့ေတာ့ပါ။

သူတို႔က ထပ္ျဖည့္လိုက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း သြားၾကံဳးယူ၍ ခ်က္စားလိုက္ျဖင့္ ေဝသာလီျပည္ ဘီလူးမ်ား က်ေနသကဲ့သို႔သာ။ ထို႔ေနာက္ ဗိုက္အေတာ္ တင္းသြားေသာအခါ မြန္ေလးက အစာပိတ္ အေနျဖင့္ ပင္လယ္ခ႐ုမ်ား ျပဳတ္စားရန္ ယူလာပါသည္။ မွတ္မိပါေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ့အား စကၤပူ ေဆးရံု သို႔ အမွတ္တရ ရွိစိမ့္ေသာငွာ အေရာက္ပို႔လိုက္ေသာ ထိုခ႐ု ၏ အေရာင္မွာ အစိမ္းေရာင္ျဖစ္ပါသည္။

လူကလည္း တနင့္တပိုး စားထားသည္က ပုစြန္ႏွင့္ ဂဏန္းလက္မ မ်ား ေသာက္ထားသည္ကလည္း Tiger Beer ။ မြန္ေလး ျပဳတ္ေပးေသာ ထို ပင္လယ္ခ႐ု အစိမ္းေရာင္ေလး အား စားၾကည့္ေသာ အခါ ညႇီနံ႔ ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ဥ္ေရျဖင့္ တို႔စားေသာအခါ စားလို႔ေကာင္းပါသည္။

ေနာက္မွ သိရသည္မွာ ထို ပင္လယ္ခ႐ု အစိမ္းေရာင္မွာ ခ႐ုခြံအား ခြဲ၍ အထဲမွ အသားအား ျပဳတ္စားရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အခြံႏွင့္ ထည့္ျပဳတ္စားၾကပါသည္။ ထိုေန႔ညေန ၈ နာရီခန္႔တြင္ အေဆာင္သို႔ ျပန္ေရာက္လာၾကပါသည္။ ၉ နာရီ ခန္႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ဗိုက္နာလာပါေတာ့သည္။ နာရီဝက္အတြင္း အိမ္သာ ၄ ႀကိမ္ ခန္႔ ေျပးတက္ရေသာ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ပါၿပီ။ အစာ အဆိပ္ သင့္ပါၿပီ။

၆ ႀကိမ္ေျမာက္ အိမ္သာ တက္ၿပီးေနာက္ ဝမ္းမွာ ဆန္ေဆးေရ ကဲ့သို႔ ျဖဴေဖြးေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ေရွ႕ဦးသူနာျပဳ သင္တန္းတက္ထား ေသာေၾကာင့္ မည္ကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို သိထားပါသည္။ ပထမဦးဆံုး ကိုယ္ခႏၶာတြင္ သၾကားဓါတ္ျပန္ျဖည့္ရန္ ကိုကာကိုလာ ၃ ဘူး ဆက္တိုက္ ေသာက္လိုက္ပါသည္။

ထို႔ ေနာက္ အေဆာင္၏ Security ဂိတ္သို႔ သြား၍ အေရးေပၚလူနာတင္ယ်ဥ္ တစီး မွာလိုက္ပါေတာ့သည္။ ၅ မိနစ္ အတြင္း လူနာတင္ယ်ဥ္ ambulance ေရာက္လာ၍ ကၽြန္ေတာ့အား ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စဥ္ ေမးၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့ အား ေစာင္ထူထူ ျဖင့္ ပတ္၍ ထမ္းစဥ္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္ ေစ၍ လူနာတင္ယ်ဥ္ျဖင့္ ေဆးရံုသို႔ ေခၚေဆာင္သြားပါေတာ့သည္။

လမ္း တြင္ လူနာတင္ယ်ဥ္တြင္ ပါလာေသာ Paramedic ေခၚ ေဆးအကူမ်ားက ကၽြန္ေတာ့အား ေသြးတိုင္း ျခင္း ၊ ေမးခြန္း မ်ား ေမးေနစဥ္ အတြင္း ကၽြန္ေတာ့ ကိ္ုယ္ခႏၶာမ်ား ေအးစက္လာ၍ တခ်က္ တခ်က္ သတိလစ္သြားပါသည္။ ဤသည္မွာ shock ဝင္သြားျခင္း ျဖစ္၍ ေနာက္ဆံုး လံုးဝ သတိလစ္သြားပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သတိရလာေသာ အခါ ေနာက္တေန႔ နံနက္သို႔ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္၏ လက္ဖ်ံ တဖက္ တခ်က္ စီတြင္ ပုလင္း ႀကီး ၂ လံုး တၿပိဳင္တည္း ခ်ိတ္ထားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ သူနာျပဳ ေခ်ာေခ်ာေလး တေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ေဆး ထပ္တိုက္ပါသည္။ ေဆးေသာက္ၿပီး ၅ မီနစ္ပင္မၾကာပါ မ်က္ခြံမ်ား ေလးလာ၍ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါသည္။ ဤ စကၤပူတြင္ Hotel ေပၚတြင္ အနားယူရသကဲ့သို႔ ေကာင္းမြန္ေသာ ေဆးရံု တက္ရေသာ ( National University Hospital ) အေတြ႕အၾကံဳအား ေနာက္ေဆာင္းပါးတြင္ အျပည့္ အစံု ေဖၚျပေပးပါမည္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Photo Credit : Original Source
Author : Henry Aung ( Kachin )
MSC : 001