ဗီယက္နမ္သြား ေတာလား - အပိုင္း ( ၂ ) ( Henry Aung )

မဂၤလာပါ။ ကၽြန္ေတာ္၏ မၿပီးျပတ္ေသးေသာ ဗီယက္နမ္သြား ေတာလား အေၾကာင္းအား ဆက္ပါအံုးမည္။ ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ကၽြႏုပ္တို႔စီးလာေသာေလယ်ဥ္သည္ ညေန၅ နာရီခြဲခန္႔တြင္ ဟနြိဳင္း အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ ( နြိဳင္ဗိုင္ ) ေလဆိပ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေလေတာ့၏။ ေလယ်ဥ္ေျပးလမ္းမွာ အေတာ္ရွည္၏။

ေျပးလမ္းမွ ေလဆိပ္ အေဆာက္အဦး ေရာက္သည့္တိုင္ ေနာက္ထပ္ နာရီဝက္ခန္႔ ေမာင္းေနရေသး၏။ ေလဆိပ္ အေဆာက္အဦးအတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ေသာအခါ အေတာ္ရွည္ေသာ ေလွ်ာက္လမ္းကို ျဖတ္ရ၏။ ေလွ်ာက္လွမ္းတေလွ်ာက္ ပန္းခ်ီကားမ်ား ေထာင္ထားေပး၏။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ပန္းခ်ီတပံု ၿပီး တပံု ေငးေမာၾကည့္ေနၾက၏။

ယခင္ေဆာင္းပါးတြင္ ေဖၚျပခဲ့သည့္အတိုင္း ဗီယက္နမ္ လဝက အား ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္ ေလဆိပ္ အတြင္းဘက္ခန္းမတြင္ အိတ္မ်ားယူရန္ ေစာင့္ေနရ၏။ မေဟသီကေတာ့ selfie ႐ိုက္မဆံုး ရွိေခ်ၿပီ။ ျမင္ျမင္သမွ် အထူးအဆန္း ခ်ည္း ျဖစ္ေနပံုရ၏။ အလွဆင္ထားေသာ ပန္းမ်ားအားလည္း ႐ိုက္၏။ ပန္းခ်ီကားမ်ားအားလည္း ႐ိုက္၏။ ဆိုင္ခန္းမ်ားအားလည္း ႐ိုက္၏။ ျမင္ျမင္သမွ် ဓါတ္ပံုျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေသာဟူ၏။

တခါတရံ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ရသည္မွာ အားမရေရာ့ထင့္ ၃၆၀ ပါတ္လည္ ဗီဒီယို ႐ိုက္လိုက္ေသး၏။ သူ႔အတြက္ ဖုန္းဝယ္ေပးစဥ္က မွာၾကားခဲ့ေသာ အမွာစကားအား ယခုမွ သေဘာေပါက္မိ၏။ မေဟသီမွ I Phone ဝယ္ေပးပါ ၊ Samsung ဝယ္ေပးပါ မပူဆာခဲ့ပါ။ သူမွာလိုက္သည္မွၾကိုက္သည့္ဖုန္းဝယ္ခဲ့ပါ သို႔ေသာ္ (၁) ဖုန္းကင္မရာ ေကာင္းရမည္ ၊ effect မ်ားမ်ားပါရမည္။ (၂) ဖုန္း Memory မ်ားမ်ားပါရမည္ အနည္းဆံုး 100 GB ခန္႔ရွိရမည္ ဟူလို။ ထို အမွာ စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္း မီးေတာက္ေအာင္ စဥ္းစားခဲ့ရသည္တမံု႔။

ဤသို႔ျဖင့္ အိတ္မ်ား ယူးေသာ္ ၿပီမိမိတို႔အား ဟိုတယ္မွအႀကိဳလႊတ္မည္သူအား ရွာေဖြရန္ ေလဆိပ္အျပင္ဘက္သို႔ ထြက္ခဲ့ေလေတာ့၏။ ေလဆိပ္အျပင္ဘက္တြင္ ဗီယက္နမ္၏ ညအလွကာ မာက်ဴရီမီးမ်ားျဖင့္ လွပေနေတာ့၏။ ေလဆိပ္အျပင္ဘက္တြင္ မိမိအိတ္အား လာဆြဲသူ မရွိသလို Taxi လိုသလား ဟု လာေမသူလည္း တေယာက္မွ မရွိ။ Taxi လိုခ်င္လ်င္ သတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာတြင္သြားေရာက္တန္းစီယံုသာ။

မိမိတို႔လည္း ဟိုတယ္မွအႀကိဳလြတ္လိုက္သူအား ေစာင့္ေနစဥ္ Henry Aung ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္အား လည္ပင္းတြင္ ဆြဲ၍ ဖုန္း ပြတ္ေနသူ တေယာက္အား ေတြ႕ရေလေတာ့၏။သေကာင့္သားကာ မိမိတို႔အား ဆိုင္းဘုတ္ လည္ပင္း ခ်ိတ္၍ ေစာင့္ေနျခင္း ျဖစ္၏။ ေလဆိပ္မွ ဟို တယ္သို႔ အသြား လမ္းတြင္ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပၚမွ ေလဆိပ္ တခုလံုး ျမင္လိုက္ရမွ အလြန္အံ့ၾသမိေတာ့၏။

ေလဆိပ္ အေဆာက္ အဦး ဒီဇိုင္းကာ အလြန္ခန္႔ညားလွပ၏။ ဟနြိဳင္း ေလဆိပ္ႏွင့္ ေလဆိပ္သို႔သြားေသာ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးအား ဂ်ပန္ တို႔ေဆာက္ထားေပးေၾကာင္း ကားဆရာေျပာမွသိရ၏။ ဗီယက္နမ္ ႏိုင္ငံ၏ ဒုတိယ ၿမိဳ႕ေတာ္ဟု ေခၚဆိုအပ္ေသာ ဟနြိဳင္း ေလဆိပ္အားၾကည့္၍ ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ႏွင့္ နိႈင္းယ်ဥ္ၾကည့္မိ၏။

မိမိတို႔ လြတ္လပ္ေရး ရေသာအခ်ိန္တြင္ သူတို႔က အေမရိကန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ေကာင္းတုန္းရွိေသး၏။ မိမိတို႔ ကြဲ ၿပဲၾကေသာအခါ သူတို႔ ႏိုင္ငံ စတင္ထူေထာင္၏။ ယခု မိမိတို႔ အခ်င္းခ်င္း သတ္ေနေသာအခါ သူတို႔က မိမိတို႔ ႏိုင္ငံတြင္ သကၠသိုလ္ လာဖြင့္ယံုသာမက mytel ဟူေသာနည္းပညာျဖင့္ မိမိတို႔ ပိုက္ဆံ မ်ား သဲ့ယူေနႏိုင္ေပၿပီ။

Original Source

မိမိတို႔ကာ အနီ တမ်ိဳး အစိမ္းတမ်ိဳး သူခိုးတမ်ိဳး ေပၚတင္လုသူကတမ်ိဳး ဘာသာေရးက တမ်ိဳး ကြဲၾကၿပဲၾက ဆဲေကာင္းတုန္းရွိေနၾကေသး၏။ ရွိေစေတာ့။ မိမိမွာ ေတြးရင္းေတြးရင္ ရင္ေမာလာ၏။ ကားဆရာ၏ စကားအားၾကားတခ်က္ မၾကားတခ်က္။ ေဘးမွ မေဟသီအား လွမ္းၾကည့္ရာ အေဝးေျပးလမ္းမတြင္ ဆိုင္ကယ္စီးသူမ်ားအား ေငးၾကည့္ေန၏။ မႏၲေလးအား လြမ္းေရာ့ထင့္။

မိမိတို႔ ဟိုတယ္ကာ ဟနြိဳင္းၿမိဳ႕တြင္းတြင္ ရွိသျဖင့္ ေလဆိပ္မွ အတန္ၾကာေမာင္းရ၏။ ဟိုတယ္သို႔ သြားေသာလမ္းတြင္ မီးေရာင္စံုမ်ားျဖင့္အလွဆင္ထားေသာ လွပေသာ ျမစ္ကူးတံတား ၂ စင္းျဖတ္ရ၏။ မ်ားမၾကာမွီ ေဟာ္တယ္သို႔ ေရာက္ေလေတာ့၏။ ဟိုတယ္၏ အမည္မွာ Flower Garden ျဖစ္၍ 4 Star အဆင့္ရွိေသာ ဟိုတယ္ျဖစ္၏။

ေကာင္တာတြင္ အမည္စာရင္းမ်ား ေရးသြင္းၿပီး မိမိတို႔အခန္းတြင္ အိတ္မ်ား ထားကာ ထိုညအဖို႔ ဟႏြိဳင္းၿမိဳ႕ အား အလည္အပတ္ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ၾက၏။ ေကာင္တာမွ စာေရးမေလးအား မိမိတို႔ ညစာစားရန္ မည္သည့္ေနရာသည္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ျဖစ္ေၾကာင္း ေမးေသာအခါ ေျမပံု ထုတ္ျပ၍ ဟိုတယ္ တည္ေနရာ မွ ညေစ်းတန္းရွိေသာ ေနရာအထိ ေသခ်ာ ရွင္းျပေပး၏။

ေျမပံုလည္း ေပးလိုက္၏။ လမ္းေပ်ာက္သြားလ်င္လည္း ပူစရာမလို နီးစပ္ရာလူအား အကူအညီေတာင္း၍ ဟိုတယ္သို႔ ဖုန္းဆက္ လိုက္လ်င္ ဟိုတယ္မွလာႀကိဳေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း မွာလိုက္ေသး၏။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုေသာ ဝန္ေဆာင္မႈ ေကာင္းျခင္း ဆိုသည္မွာ ထိုအရာမ်ားျဖစ္၏။ မိမိ၏ တာဝန္မွာ ဟိုတယ္အတြင္းရွိတာဝန္မ်ားသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိတာဝန္တြင္ ေစတနာတည္းဟူေသာ ဝန္ေဆာင္မႈ အပိုထည့္ေပးလိုက္ေသာအခါ လက္ခံရယူသူတို႔သည္ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ၾကရ၏။ အသိအမွတ္ျပဳၾကရ၏။

ထိုသို႔ေသာ ဝန္ေဆာင္မႈအား လိုခ်င္လ်င္ ေနာက္တခါ ထိုဟိုတယ္သို႔သာ ျပန္လာၾကမည္မွာ ေသခ်ာလွ၏။ ဝန္ေဆာင္မႈေပးေသာ လုပ္ငန္းလုပ္သူတို႔ အတုယူထိုက္လွ၏။ ကၽြႏုပ္တို႔လည္း ညေစ်းတန္း ရွိေသာေနရာသို႔ တလမ္းဝင္တလမ္းထြက္ ဟိုခ်ိဳးဒီေကြ႕ျဖင့္ သြားၾက၏။ မိမိမသိေသာေနရာျဖစ္သျဖင့္ အေတြ႕အၾကံဳ သစ္မ်ား ရရန္အလို႔ငွာ ဟိုေငးဒီေမာ ျဖင့္သြားၾက၏။ ဓါတိပံု႐ိုက္သည့္ေနရာ႐ိုက္ ၊ ဗီဒီယို ႐ိုက္သည့္ေနရာ ႐ိုက္ ျဖင့္ အဆံုးတြင္ ညေစ်းတန္းသို႔ ေရာက္ရေသာဟူ၏။

ဆက္လက္ေဖၚျပေပးပါမည္။

ျမန္မာလူငယ္မ်ား steemit တြင္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ....

Author : Henry Aung ( Kachin )
MSC : 001