ඔයාලට කොහොමද ඉතින්.හැමෝම පරිස්සමින් ඉන්නව කියල මම හිතනව.අපි හැමෝටම ඉතාමත් අමාරු කාලයක් මේක.නමුත් අපි කොහොම හරි ශක්තිමත්ව ජීවත් වෙමු.ඉතින් අපි දන්නව මේ දවස් වල අපොස සාමාන්‍ය පෙල විබාගය පවත්වනව කියල. මගේ පොඩි මල්ලිත් මේ පාර ඒ විබාගයට මුහුන දෙනව. මම තමයි හැමදාම එයාව උදේට පාසල ලගට ගිහින් දාන්නෙත් නැවත එයාව නිවසට එක්කරගෙන එන්න යන්නෙත්. අපේ ගෙදර පාසලට ටිකක් ලගින් තමයි තියෙන්නෙ.ඒ නිසා අපි දෙන්න හැමදාම පාසලට යන්නෙ රේල්පාර දිගේ පයින්ම තමා. රේල්පාරෙන් උදේම යනකොට අවට පරිසරය ඉතාමත් ලස්සනයි.ඉතින් ඒක මල්ලිටත් මනස ටිකක් නිදගස් වෙන්න හොදයි කියල මම හිතනව.
ඉතින් අපි එහෙම පාසලට ආවට හැමෝටම එහෙම එන්න බෑනෙ.ගොඩක් ලමයි මාරම දුකක් විදින්නෙ.මොකද රටේ තියන උග්‍ර තෙල් ප්‍රශ්නය නිසා බස් රථ වැඩ කරන්නෙ සීමිත ප්‍රමානයක්.ඒ නිසා සමහර ලමයි විබාග ශාලාවට එන්නෙ විබාගය පටන් ගන්න ඔන්න මෙන්න තියල.තවත් සමහර ලමයි උදේ 6.30 වෙනකොට එනව.ඒ මොකද ගමට තියන එකම බස් එක ඒක නිසා.ඒ ලමයි උදේට කාලා එනවද කියන්නවත් මං දන්නෑ. සමහර දෙමව්පියන් කොහොමහරි තියන වාහනයෙන් තමන්ගෙ ලමයව පාසලට ගෙනත් දානව. කුමන විබාගය ඉවර වෙලත් එහෙමමයි.සමහර ලමයි නිවසට යන්නෙ ගොඩක් පරක්කු වෙලා.මොකද ප්‍රවාහන පහසුකම් නැති නිසා. බස් වැඩ කරන්නෙ සීමිත ප්‍රමානයක් නෙ.ඒවගෙ ගියත් මාරම සෙනගක් ඉන්නෙ ඒ බස් වල. විබාගයට මුහුන දෙන ලමයි අතිශය දුශ්කර කාලයක තමා මේ ක්‍රියාවත් කරන්නෙ.
ඉතින් ඔය මොනදේ උනත් සියලු දෙනාගේම මුහුන බැලුවම මට පෙනෙන්නෙ අහිංසක අපේක්ෂාවක්. ලමයින්,දෙමව්පියන් සියලු දෙනාටම ඕනි කෙසේ හෝ මේ විබාගය සමත් වෙලා ජීවිතේ ජයගන්න.
හොදට ඉගෙන ගෙන අනාගතය හොදින් ගතකරන්න. හැමෝම දුක් වින්දත් අහිංසකව ඒ සියලු දෙනා විබාගයට හොදින් මුහුන දෙනව.මම ප්‍රාර්ථනා කරනවා මගේ සහෝදරයා වගේම සියලු දෙනාටම හොදින් මේ විබාගයට මුහුන දෙන්න පුලුවන් වෙන්න කියල.
ජයවේවා !!!