Κυριακατικες σκέψεις

Αναψε το τσιγάρο της και πέταξε στην άκρη το κουτί με το τελεταίο καμμένο σπίρτο. Θα πήγαινε να αγοράσει άλλα ή έστω αναπτήρα, όμως το μαγαζί της γειτονιάς κλείνει νωρίς από τότε που ο μπαρμπα Μήτσος έπαθε το εγκεφαλικό. Ήταν σχετικά νέος και αυτός, αλλά αγχωνόταν πολύ και τα έπαιρνε κατάκαρδα. Ακόμη και τις μέρες που κατσάδιαζε τη γυναίκα του, ακόμη και τότε ήταν βαθιά πιεσμένος με τα χρέη του μαγαζιού, των παιδιών, της ζωής του όλης.

Η γάτα ήταν ακόμη στο παράθυρο. Μισή ώρα που είχε φάει και πάλευε μανιωδώς με τα νύχια της να ξεκολλήσει ένα στικάκι από τα πλαϊνά του παραθύρου που είχε κολλήσει και δεν της έκανε τη χάρη να γίνει το νέο της παιχνίδι. Οπου να ' ναι θα έκανε επίθεση στα αυτιά του σκύλου για να αρχίσει να την κυνηγάει και να την γλύφει, ήταν η ώρα της.

Το παράθυρο είχε ακόμη την ίδια θέα. Το πάρκο. Γεμάτο παιδιά που παίζουν χαρούμενα και μαλλώνουν για μια μπάλα και για ένα παγωτό. Θύμιζε πολύ τα δικά της παιδικά χρόνια, με τη μόνη διαφορά ότι στα δικά της χρόνια τα παιδάκια δε βρίζανε ούτε κατά διάννοια πριν να πάνε στο γυμνάσιο, γιατί έπεφτε παντόφλα και τιμωρία για πάνω από ένα μήνα με μειωμένο χαρτζιλίκι και κόμικς. Από τη μία την έβλεπες θυμωμένη να σχολιάζει την κατάμτια της σημερινής εποχής από την άλλη χαμογελούσε και έλεγε πως ίσως έτσι είναι καλύτερα, ίσως έτσι τα παιδιά προλάβουν να εκτονωθούν και δε γεμίσουν αποθημένα και κακίες που θα βγουν στην ενήλικη ζωή τους για να κλείσουν σπίτια, χαρακτήρες και διαθέσεις που δε διορθώνονται. Ίσως τελικά αυτή η γενιά να έχασε επίτηδες το τιμόνι, γιατί είδε πως οι προηγούμενοι πήραν κάπως περίεργα τις στροφές.

Το ήξερε καλά πως με τα ψυχολογικά προβλήματα των αλλωνών δε θα υπάρξει ποτέ ένα τέλος και ότι πάντα θα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα κάρο ανολοκλήρωτες καταστάσεις που οι άλλοι θα την χρέωναν για να νιώσουν καλύτερα χωρίς λόγο και αιτία. Κι έτσι πλέον είχε σταματήσει να αγχώνεται άμα κάποιος έλεγε κάτι, άμα κάποιος τη μείωνε, άμα κάποιος δεν της μίλαγε πια, άμα κάποιος γενικά δεν ήταν ξεκάθαρος.
Μα θυμόταν την μαμά της που της έλεγε πάντα να γίνει ψυχολόγος, γιατί έτσι θα έβγαζε πολλά λεφτά και δε θα χρειαζόταν να γίνει πωλήτρια. Αλλά σάματις όλοι αυτοί οι άνθρωποι πήγαν κάπου; Αν είχαν πάει θα είχε φανεί το αποτέλεσμα τους, με υγιής δεν είχε πλάκα να δουλέψει. Δεν της άναβε το ενδιαφέρον καν. Θα ήταν πολύ βαρετή η ζωή της και ας είχε παραπάνω λεφτά ή φήμη. Όπως έλεγε και προχθές η φήμη έχει αξία μόνο σε ανθρώπους που κάποτε νιώσανε ότι δεν πήρανε αρκετή προσοχή ή αγάπη. Αυτοί την αποζητούν διακαώς....

Οι υπόλοιποι είναι σαν τις γάτες: Ανεξάρτητοι, περήφανοι, ολιγαρκείς, απολαμβάνουν τον εαυτό τους και την σπιρτάδα τους, το φαγητό τους, το στικάκι στο παράθυρο, το παράθυρο, τον κόσμο έξω από το παράθυρο έχοντας μια γάτα στα πόδια τους να σταμπάρει το στικάκι για να παίξει....