Shan Star Jeep ႐ွာပံုေတာ္

ဒီေန႔ ေနခတစ္ေယာက္ အားေန၏ ။ ဒီေန႔မွ အားသည္ဆိုလို႔ ယခင္ရက္ေတြကေတာ့ အလုပ္မ်ားေနသလိုလိုေပါ့ အမွန္မွာေတာ့ နဂိုတည္းက ေနခတြင္ လုပ္စရာ အလုပ္ကို မယ္မယ္ရ မရွိတာ ။ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနတာေလ ။ ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ႕“ လူငယ္ေျခက် ” သီခ်င္းထဲကလိုေပါ့ ။ ခပ္ပ်င္းပ်င္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရန္ ထြက္လာလိုက္၏ ။ ထိုင္ေနက်ဆိုင္ေလးမွာ ေအးေအးလူလူထိုင္ေန လိုက္၏ ။ ဖြင့္ထားသည့္ သီခ်င္းေလးကို နားေထာင္လိုက္ လက္ဘက္ရည္ေလး ငံုလိုက္နဲ႔ ဇိမ္က်ေနတာေပါ့ ။

“ ထိုင္လို႔ရမလား ”

အသံေၾကာင့္ ေနခ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္၏ ။ အျခား၀ိုင္းေတြ အားေနသားႏွင့္ မိမိ၀ိုင္းတြင္ထိုင္လိုသူက ဘယ္သူလဲေပါ့ ။ ျမန္မာျပည္သားမဟုတ္သည့္ ႏိုင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ေန၏ ။ ေအးေအးေနခ်င္ေပမယ့္ လည္း ယဥ္ေက်းမႈအရ ေနခ ထိုင္ခံု ထိုးေပးလိုက္၏ ။ ထိုင္ၿပီးမၾကာ ထိုလူက စကားစေတာ့၏ ။

“ ကိုယ္က ဟင္နရီဖိုဒ့္ပါ ။ ကိုယ့္ အေၾကာင္းကို ၾကားဖူးမွာေပါ့ ။ ကိုယ့္ညီနား အကူအညီနည္းနည္းေတာင္းမလို႔။ ကိုယ္ ဒီိမွာရွိေနတုန္း ဟိုနားဒီနား သြားသြားလာလာလုပ္ဖို႔ ကားတစ္စီးေလာက္လိုခ်င္လို႔ ။ မငွားဘူးေနာ္ အပိုင္၀ယ္မွာ ၊ ကိုယ္ျပန္မွ ျပန္ေရာင္းခဲ့မွာ ။ အဲ့ဒါ …”

ေအးေအးေနလိုကာမွ ကနဦးကားေလာက နာမည္ႀကီးပုဂၢိဳလ္ ဟင္နရီဖိုဒ့္နဲ႔မွ လာေတြ႕ေနရတယ္လို႔ ။ ခက္ေန တာက ေနခတစ္ေယာက္ ကားလည္းမေမာင္းတတ္သလို ကားအေၾကာင္းလည္း လံုး၀မသိ ။ ဒါနဲ႔

“ တျခားသူနား သြားေမးၾကည့္ပါလားဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္က ကားအေၾကာင္း ဘာမွသိတာမဟုတ္ဘူး ။”

ေနခစကားမဆံုးခင္မွာပင္ ဖိုဒ့္ က ၾကားျဖတ္ကာ

“ တျခားလူ … ကိုယ္မွ မသိတာ ။ ကိုယ့္ညီကိုေတြ႕လို႔ ေျပာၾကည့္တာပါ ။ကိုယ့္ညီ အဆင္မေျပလည္း ၿပီးတာပါပဲ ။ ဒါဆိုဟိုဆုိင္းဘုတ္က အလွခ်ိတ္ထားတာထင္ပါ့ေနာ့္ ”
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေမးေငါ့ ျပ၏ ။

Warmly welcome and take care of tourists.“ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ကူညီပါ”

ေတာ္ေတာ္လည္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ .. ခ်ည္ၿပီးတုပ္ၿပီးတစ္ခါတည္း ရိုက္လိုက္၏ ။ ေနခ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ေတာ့မည္နည္း ။ ဒါနဲ႔ ကား၀ယ္ေရာင္းလုပ္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းထံ ဖုန္းဆက္ေပးလိုက္၏ ။ သူငယ္ခ်င္းက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ လိုက္လာ၏ ။ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ သူ႔နားမွာေတာ့ေလာေလာဆယ္ကားမရွိေၾကာင္း အေရးႀကီးက အသိတစ္ေယာက္နားလိုက္ပို႔ေပးမည္ဆိုသျဖင့္ ဖို႔ဒ္ က

“ ေကာင္းၿပီေလ လိုက္ၾကည့္တာေပါ့ ။ ကိုယ့္ညီလည္း လိုက္ကူပါလား ၊ အခ်ိန္ရရင္ေပါ့ ”

အခ်ိန္ရရင္ေပါ့လို႔သာ ေျပာေနတာ သူ႔မ်က္လံုးေတြက ဆိုင္းဘုတ္ကို ဦးတည္ျပေနသျဖင့္ ေနခတစ္ေယာက္ ေအးေအးေနခြင့္ မရဘဲ လိုက္ခဲ့ရေလေတာ့၏ ။ သူငယ္ခ်င္း၏ အသိက ကား၀ယ္ေရာင္းလုပ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ တစ္ရက္သားက အစ္ကိုတစ္ေယာက္ ကား၀ယ္တုန္းက ထုိလူနားကပင္ ၀ယ္သြား၏။ အဲ့တုန္းက အသိ work shop ဆရာတစ္ေယက္ႏွင့္အတူ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ကား၀ယ္ေရာင္းလုပ္သူက ေနခကို မမွတ္မိေပ။ ေကာင္းေတာ့လည္းေကာင္းသည္ ႏႈတ္ဆက္ရသက္သာသည္ မဟုတ္ေလာ။ သူ႔ထံတြင္ fit ႏွင့္ ေရႊငါး ရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္းက fit ကိုပိုသေဘာက်၏။ ၀ယ္ေရာင္းဆရာႀကီးက ေရႊငါးကိုသာ ယူေစခ်င္သည့္သေဘာႏွင့္

“အာ fit ဘာလုပ္မွာလဲ။ ခန္႔မွ မခန္႔ဘဲ ေရႊငါးကပဲစီး စမ္းပါ ငါ့ညီရာ”

အမ္ … အစ္ကိုႏွင့္ ေနခတို႔လာခဲ့တုန္းက က်ေတာ့ fit ေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေျပာခဲ့သူမွာ သူမွ ဟုတ္ပါေလစ ဟု ေနခ ေတြးေနမိ၏။ တက္လည္းတက္ႏိုင္တဲ့သူ။ သူငယ္ခ်င္းက fit ကိုၾကည့္ၿပီး ေရႊငါးကိုၾကည့္ ကားေပၚတက္ စက္ႏႈိး ဟိုစမ္းဒီစမ္း ဟိုဖြင့္ဒီဖြင့္ေပါ့။ ေနခကေတာ့ သိပ္နားမလည္လွေပ။ သူငယ္ခ်င္းက စမ္းေနရင္း ၀ယ္ေရာင္းဆရာႀကီးကို လွမ္းေျပာ၏။

“အစ္ကို ဘတ္မွန္ခ်ိန္တဲ့ ခလုတ္က အလုပ္မလုပ္ဘူးေကာ”

ဟိုလူ႔ အေျဖက ရွင္းသည္။

“ပါတာပဲ ဟုတ္ေနၿပီ ငါ့ညီကလည္း၊ က်န္တာအကုန္ အေကာင္းပါကြ၊ ရွယ္ဂြတ္ ရွယ္သန္႔။”

ေတာ္ေတာ္ ဟုတ္တဲ့လူ။ ေနခ သူငယ္ခ်င္းက ကားႏွစ္စီးလံုးကို သိပ္မႀကိဳက္လွေပ။ ေနခ ဖိုဒ့္ ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။ သူ႔ပံုစံကလည္း သေဘာမေတြ႔သည့္ပံု။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနခတို႔ ထို၀ယ္ေရာင္းသမားႀကီး ထံမွ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျပန္ခဲ့ၾက၏။
လမ္းမွာ ဖိုဒ့္က စကားစ၏။

“အမွန္ေတာ့ ကိုယ္က ဒီႏိုင္ငံျပင္ပက ၀င္တဲ့ ကားေတြထက္ ညီေလးတို႔ ႏိုင္ငံက ကိုယ္တိုင္္ထုတ္တဲ့ ကားမ်ဳိး စီးခ်င္တာကြ။ ဟို ဘာတဲ့ စက္မႈဇုန္ထုတ္ Shan Star Jeep ဆိုတာလား၊ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ နာမည္ ႀကီးတယ္ဆို”

ဗုေဒၶါ … ကိုယ္တိုင္ထုတ္ကားတဲ့။ ၿပီးက ဘယ္က ဘယ္လို ရွာေဖြမွတ္သားလာလည္းမသိပါဘူး။ Shan Star Jeep တဲ့။ ေနခ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းကေတာ့ ၾကားဖူးလိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ ၃၊၄၊၅ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အႏွီ Jeep ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘာသတင္းမွ ထပ္မၾကားရေတာ့။ ေအးသာယာ စက္မႈဇုန္ ထုတ္ Shan Star ႏွင့္ Light Truck တို႔သည္ တေခတ္တခါကေတာ့ အလြန္ နာမည္ေကာင္းရသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဘာမွမၾကားရ မသိရေတာ့ေပ။ ေနခက ဟုတ္မွတ္ေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး စကားျပန္ေျပာရန္ ျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္ ဖိုဒ့္က ျဖတ္၍

“အကို႔ကို လိုက္ပို႔ပါလား ညီေလး၊ အဲ့ ကားထုတ္တဲ့ စက္မႈဇုန္ကို”

သြားၿပီ … သြားၿပီ။ ဘယ္လိုမ်ား ျငင္းရမည္လဲ။ ေအးေအးေနလိုပါတယ္ဆိုမွ ဖိုဒ့္ကေတာ့ ဟုတ္ေနၿပီ။ ေလသံကသာ ပို႔ေပးပါေနာ္၊ စတိုင္က မင္းပို႔ကိုပို႔ေပးရမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်ိဳးနဲ႔။ စိတ္ကူးေပါက္တိုင္းလည္း “Warmly welcome and take care of tourists” ဆိုတာေလးကို တိုးတိုးေလး သတိရတိုင္း ဆိုေန၏။ တိုးတိုးေလး ဆိုေပမယ့္ အမွန္ေတာ့ ေနခ ၾကားေအာင္ရြတ္ျပေနျခင္းပင္။ ေနခသည္ သူ၏ Guide လည္း မဟုတ္။ အကူအညီဆိုလည္း ဒီေလာက္ထိဆို ေတာ္သင့္ေပၿပီ။ ခုဟာက လြန္လြန္းေနၿပီ။ အားနာတတ္ေသာ၊ ကူညီတတ္ေသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးကို သတ္သတ္အႏိုင္က်င့္တာ။ သုိ႔ေသာ္ ေနခ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မည္လဲ။ ေစာကေစာက လိုက္ကူေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ အတူ သူငယ္ခ်င္းကားႏွင့္ပင္ အႏွီ ဖိုဒ့္ကို လိုက္ပို႔ရေပဦးမည္။ သူငယ္ခ်င္းက ကားေမာင္းေနရင္း လွမ္းေျပာ၏။

“ ေနခ .. အဲ့ကားေတြက ရွိေကာ ရွိေသးလို႔လား။ ငါေတာင္ ဘာမွ မၾကားမိေတာ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ”

“ ေအး .. ငါေကာပဲ၊ သို႔ေပမယ့္ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲကြာ၊ ဖိုဒ့္ႀကီး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လိုက္ပို႔လိုက္ၾကတာေပါ့ကြာ။ ေနာက္ၿပီး ငါတို႔လည္း အဲ့ကားေတြ ဆက္ထုတ္ေသးလား၊ မထုတ္ျဖစ္ေတာ့ ဘူးလား သိရတာေပါ့”

ေနခတို႔ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ေလး ေမာင္းလာလိုက္ရာ ေအးသာယာၿမိဳ႕ကို ေက်ာ္လာၿပီးေနာက္ ေနခတို႔ရဲ႕ နည္းပညာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းၾကီးေရွ႕နားသုိ႔တိုင္ ေရာက္လာေပ၏။ မၾကာၿပီ စက္မႈဇုန္ေတာင္ ေရာက္ေပေတာ့မည္။ ေနခလည္း ေက်ာင္းၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း မေရာက္ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို လြမ္းေမာစြာ ေငးၾကည့္ေနမိ၏။ အလို ေက်ာင္းေရွ႕အလြန္နား၌ ကားတစီးကို ေထာ္လာဂ်ီ(တုတ္တုတ္) နဲ႔ ဆြဲလာသည္ကို ေနချမင္လိုက္မိ၏။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ဖိုဒ့္ ၾကည့္ခ်င္သည္ ဆိုသည့္ Shan Star Jeep ႀကီးျဖစ္ေန၏။ စိုးရိမ္တႀကီး ေနခ ဖိုဒ့္ကို လွမ္းၾကည့္မိ၏။ ဖိုဒ့္မွာ ခန္႔ျငားေသာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေငးေမာၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ အႏွီျမင္ကြင္းကို မျမင္လိုက္ေပ။ ေတာ္ေသး၏ Shan Star power က်လို႔ မျဖစ္။ လမ္းမွာပင္ အရွက္ကြဲလို႔ မျဖစ္။ ဟိုေရာက္မွ ေကာင္းမြန္ေသာ ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ ေက်ာ္ေစာသည့္ အေကာင္းစား Jeep ကို ျပရမည္။ ေျပာသာေျပာရသည္ Jeep ႏွင့္ Light truck သတင္းက သိပ္မၾကားရတာပင္ ၾကာေနၿပီ။ အို .. ဟိုေရာက္မွ မီးစင္ ၾကည့္ကမည္ဟု ေနခ ေတြးလိုက္သည္။

စက္မႈဇုန္ေရာက္တာ့ ေနခ သိသည့္ ကားထုတ္လုပ္သည့္ ေနရာသို႔ သြားလိုက္၏။ အလို … ကားထုတ္သည့္ ေနရာက်ယ္ၾကီးတြင္ ေစ်းဆိုင္တိုက္ခန္းတြဲေလးေတြ ေနရာယူထားလို႔ပါလား။ သူငယ္ခ်င္းက ေမးေကာ့ျပသည္။ ေနခလည္း မလွမ္းမကမ္းက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ကားရပ္ခိုင္းလိုက္၏။

“မင္းတို႔ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ေနလိုက္ဦးကြာ။ ငါ သြားေမးလိုက္ဦးမယ္”

ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ေနခ ေစ်းဆိုင္တန္းဘက္သို႔ ထြက္လာလိုက္၏။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းဆိုင္ခန္းက ႀကီးမားၿပီး ေသသပ္လွပသည့္ Phone အေရာင္းဆိုင္ တဆိုင္။ ေနခလည္း ထိုဆိုင္ထဲသို႔ ၀င္ေမးလိုက္၏။

“အကို ေရ … အရင္က ဒီိမွာ ကားထုတ္လုပ္တဲ့ စက္ရံုမဟုတ္ဘူးလားဗ်။ ေနရာမ်ားေရႊ႕သြားလားဗ်။ ေရႊ႕သြားရင္လည္း ေနရာ အသစ္ကို သိရင္ တဆိတ္ေလာက္ ညႊန္ေပးပါဗ်။”

၀န္ထမ္းေကာင္ေလးက ေနခကို အူလည္လည္ႏွင့္ ၾကည့္ေန၏။ စားပြဲခံုေနာက္နားမွာ ထိုင္ေနေသာ ဆိုင္ရွင္ျဖစ္ဟန္တူသည့္ အကိုတေယာက္ထလာၿပီးေမး၏။

“ဘာလို႔လဲ ညီေလး”

“ဟို က်ေတာ္ စက္မႈဇုန္ထုတ္ ကားေတြ ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါအကို”

ေနခ စကား အဆံုး၌ ဆိုင္ရွင္အကိုသည္ အံ့ၾသစြာျဖင့္

“ကားေတြက မထုတ္ေတာ့ဘူးညီရဲ႕။ ကားထုတ္တာက တျခားသူ မဟုတ္ဘူး။ အကိုတို႔ မိသားစုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေရရွည္မွာၾကေတာ့ မလြယ္ကူဘူးကြ။ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီး၊ အခ်ိန္၊ နည္းပညာ နဲ႔ သင့္ေတာ္ေသာ ကူညီေဖးမ လမ္းညႊန္ေပးမႈေလးေတြ လိုေတာေပါ့ကြာ။ ခုေတာ့ အေျခအေန မေကာင္းလို႔ ညီျမင္တဲ့ အတိုင္း Phone ဆိုင္ေလးပဲ ဖြင့္လိုက္ေတာ့တယ္။ တႏွစ္ေလာက္ေတာင္ရွိေတာ့မယ္ ဖြင့္ထားတာ။ ဒါက ပိုကိုက္တယ္ေလ။ လူတိုင္းကားမစီးႏိုင္ေပမယ့္။ လူတိုင္း Phone ကိုင္ႏိုင္ေနတာကိုး။”

စကားေျပာေနရင္း မီးကျပတ္သြား၏။ Phone မ်ားထည့္တင္ထားရာ မွန္ဗီဒိုအလွဆင္ၿပီးမ်ားမလင္းေတာ့ေသာေၾကာင့္ ၀န္ထမ္းေကာင္ေလး ထိုင္ေနရာမွ ထလိုက္၏။ ၀န္ထမ္းေကာင္ေလးက အရင္သင့္ ထားထားေသာ မီးစက္ရွိရာသို႔ ေျပးသြားၿပီး မီးစက္ ႏႈိးဖို႔ လုပ္ေန၏။ ခဏေနေတာ့ ျပန္ေျပးထြက္လာၿပီး

“အကို မီးစက္က ႏႈိးမရဘူး ျဖစ္ေနတယ္၊ ဘာလို႔လဲ မသိဘူး”

“ ေရာ္ ...မင္းတို႔ကလည္း ခက္ၿပီ။ ဒီမီးစက္ကို ခုထိ ေကာင္းေကာင္း မႏႈိးတတ္ၾကေသးဘူး။ ေအးေပါ့ မီးကမမွန္ေတာ့ သူ႕ပဲ ထပ္ကာထပ္ကာ အလုပ္ေပးေနေတာ့ သူ႔ခဗ်ာလည္း အေမာေဖာက္ေပါ့။ မင္းတို႔ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာေလး ဂရုတစိုက္လိုက္ၾကည့္ထားၾကေလကြာ။ ႏႈိးမရရင္ ငါ ဘယ္လို လုပ္လဲ ဆိုတာ။ ဆိုင္မွာ ငါ မရွိခ်ိန္ဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ကဲ ညီေလး ခဏကြာ။ အကို မီးစက္သြား ႏႈိးလက္ဦးမယ္။ ေအာ္ ဇုန္ထုတ္ကား ၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေဟာ့ ျခံ၀န္းေထာင့္နားမွာ ပစ္ထားတဲ့ Shan Star ေဘာ္ဒီခြံေလးေတာ့ ရွိတယ္”

ဆိုင္ရွင္အကိုက လက္ညႇိဳးထိုးျပၿပီး ထဖို႔ျပင္၏။

“ ေနေန … အကို၊ ညီလည္း ျပန္ေတာ့မွာ။ ခုလို ေျပာျပေပးလို႔ ေက်းဇူးေနာ့္ အကို”

ေနခလည္း ေက်းဇူးတင္စကားဆိုၿပီး ဆိုင္ထဲမွ ထြက္လာလိုက္၏။ ဖိုဒ့္တို႔ထိုင္ေနေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖက္သို႔ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ မလွမ္းခ်င္ လွမ္းခ်င္ ေလွ်ာက္လိုက္၏။ ဖုိဒ့္ကို မည္သို႔ ေျပာျပလွ်င္ေကာင္းမည္နည္းဟု ေနခ စဥ္းစားေန၏။ စဥ္းစားလို႔က မရ။ ထိုခဏ၌ ခပ္လွမ္းလွမ္း ထီလွည္းမွ သီခ်င္းသံက ျပန္႔လြင့္လာ၏။ ေသခ်ာနားေထာင္ၾကည့္ေတာ့ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း၏ လူခၽြန္လူေကာင္း သီခ်င္း …

“လွ်ပ္စစ္အား အသံုးအမ်ားတဲ့ အျပင္ … တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ထက္ေအာက္ေျမတခြင္
သစ္ပင္ေတြ ေျမတြင္းဓါတ္ေတြ ေဖာ္ယူႏိုင္စြမ္း တက္ကၽြမ္းက်င္
ကမၻာေျမ ပထ၀ီ၀င္ ကမၻာ့သမိုင္းရာဇ၀င္ သံုးသပ္ ေလ့လာသင္
အၾကံဥာဏ္ေ၀ဖန္ ေျမႇာ္လို႔ျမင္
ငါတို႔ ျပည္ေထာင္စုတြင္”

Don Jaun