Wiele ludzi postrzega graczy jako oderwanych od rzeczywistości, wyizolowanych od społeczeństwa ludzi, którzy siedzą w piwnicy mając w jednej ręce klawiaturę, w drugiej pada i od czasu do czasu przegryzają wczorajszą pizze przepijając ją wygazowaną colą. Sam według społeczeństwa jestem taką osobą a ten artykuł będzie o tym dlaczego gracze grają w gry i dlaczego postrzeganie grania w gry jako stratę czasu jest błędem.

Źródło

Gry single player

Na samym początku skupimy się na tym co takiego dają gry single player - gry, w których gracz gra sam.

Poznawanie nieistniejących światów oraz alternatywnych wersji wydarzeń

Zwiedzanie kosmosu w Mass Effect, walka z templariuszami o fragmenty Edenu, III Rzesza jako jedyny kraj na kuli ziemskiej, mroczna Wyzima z upiorami... Jaki jest element wspólny? Wymienione miejsca nie istnieją w świecie rzeczywistym oraz wymienione wydarzenia nigdy nie wydarzyły się naprawdę, jednak my jako gracze możemy poznać alternatywną wersję historii oraz spróbować czegoś, co nie jest jeszcze dostępne albo nigdy nie będzie. Podróżowanie pomiędzy planetami nie jest obecnie możliwe, ale dzięki Mass Effect możemy oderwać się od naszej matki Ziemi i zobaczyć jak ludzie wyobrażają sobie inne planety w odległych galaktykach.

Podejmowanie decyzji i oglądanie ich konsekwencji

Zapewne każdy z nas musiał podjąć w życiu decyzję, od której zależało wiele innych czynników - podobne sytuacje mają miejsce w grach. Do tej pory pamiętam decyzje z Dragon Age, Wiedźmina, gdzie pierwotnie błahe sprawy przeradzały się potem w ogromne konsekwencje odczuwalne nie tylko dla nas, ale i na całych społeczeństwach. Niektóre gry zaś pozostawiają nam wolny wybór w kreacji moralnej bohatera - możemy być osobą, która niesie pomoc lub być bezwzględnie złym człowiekiem.

Źródło

Dobre, wredne i dwuznaczne charaktery

Vaas Montenegro, komandor Shepard, Wei Shen, pan Lusterko... można by wymieniać w nieskończoność. Gry komputerowe pozwalają wejrzeć nam w psychikę totalnych psychopatów, ludzi którzy nigdy się nie poddają bądź też bohaterów, którzy w imię dobra potrafią uczynić największe zło. Wiele portretów psychologicznych ciężko znaleźć w świecie realnym, z tego też powodu gry uczą trochę socjologii i zrozumienia ludzi. Czasami okazuje się, że ten najgorszy antagonista może mieć w wielu sprawach rację.

Wcielanie się w role, w których nigdy nie będziemy

Raczej nikt z nas nie będzie wiedźminem walczącym z Dzikim Gonem, komandorem Shepardem ratującym świat przed żniwiarzami czy też Artyomem, bohaterem rosyjskiego metra. Gry pozwalają się wcielić w alternatywną wersję siebie i sprawdzić jak byśmy sobie z nią poradzili. Chcesz sprawdzić się jako producent gier komputerowych, zarządzać własnym studiem, ale nie chcesz podejmować ryzyka w świecie realnym? Uruchamiasz grę Game Dev Tycoon i jesteś właśnie tą osobą. Chcesz sprawdzić się jako wódz starożytnego Państwa i prowadzić wojny? Sprawdź się w grze 0 A.D.

Źródło

Możliwość przeżywania różnych stanów emocjonalnych

Ile to razy poczuliśmy smutek kiedy bohater, z którym się zżyliśmy umierał? Ile razy przeżywaliśmy żądze zemsty na kimś, kto przyczynił się do naszej tragedii w grze? Gry mogą... są generatorami różnych uczuć jednak tego podpunktu nie da się tak jak innych opisać w standardowy sposób. Aby to zrozumieć należy wejść do świata gry i wczuć się w rolę głównego bohatera - wtedy gracz jest wstanie odczuwać dwa razy - nie tylko swoje uczucia, ale i sterowanego bohatera.

Gry multiplayer

Teraz rzucimy okiem na gry multiplayer, czyli produkcje które umożliwiają nam zabawę z innymi graczami.

Nauka taktycznego myślenia i dopasowania do sytuacji

Swego czasu bardzo dużo grałem w Counter Strike i ta gra chcąc nie chcąc wymagała taktycznego podejścia do zabawy. Gdzie iść, jak rzucić granaty, w jakim miejscu przeciwnik mógł się schować, co zrobić w sytuacji bez wyjścia... Jest to gra, gdzie sytuacja potrafi się zmieniać bardzo dynamicznie a my musimy się dostosować do aktualnie panujących warunków w grze. Jeśli tego nie zrobimy to możemy przyczynić się do porażki naszej drużyny.

Źródło

Nauka współpracy

Współpraca to jeden z elementów życia społecznego a gry komputerowe tego uczą. Grając w drużynie musimy podzielić się zadaniami, wyznaczyć sobie cele i konsekwentnie do nich dążyć. Jeżeli nie będziemy współpracować albo przestrzegać określonych zasad, po prostu zostaniemy wyrzuceni bądź też nikt nie będzie liczył się z naszym zdaniem.

Nauka znoszenia porażek

Gry uczą radzenia sobie z przegranymi. Ile to razy zdarzyło się nam zepsuć praktycznie wygraną sytuację? Wiele razy tak miałem, że najlepiej byłoby wyłączyć grę, zapaść się pod ziemię i nigdy nie wystawiać nawet głowy na światło dzienne. Trzeba było jednak się przełamać i pokazać innym członkom drużyny, że to był tylko wypadek przy pracy.

Źródło

Poznawanie nowych ludzi

Gry multiplayer to okazja do poznawania nowych ludzi. Ile razy było tak, że po grze z nieznajomymi potrafiliśmy przegadać na TeamSpeaku pół nocy na różne tematy? Często tak zawarte znajomości mogą ciągnąć się latami.

Nauka refleksu

Żywym przykładem jest moja osoba. Kiedy zaczynałem grać w strzelanki sieciowe to praktycznie zawsze byłem na samym dole tabeli. Nim zauważyłem przeciwnika to ten zdążył wpakować we mnie cały magazynek. Z czasem jednak doszedłem do takiej wprawy że wystarczyło, abym tylko kątem oka zauważył przeciwnika i już wiedziałem jak w niego wycelować, aby pierwszy nabój poszedł między oczy. A jak wiadomo z życia codziennego, refleks się przydaje chociażby w jeździe samochodem.

Gry a uzależnienia

Często się słyszy od przeciwników cyfrowej rozrywki, że gry uzależniają... W sumie jak wszystko. Można uzależnić się od oglądania telewizji, alkoholu, seksu, jedzenia słodkiego, od gier też można się uzależnić, jednak uzależnień nie można rozpatrywać pod kątem ogółu, gdyż bardzo często przyczyny są indywidualne dla każdego człowieka. Apropo uzależnień - niech przeciwnicy gier, którzy z tego powodu wygłaszają negatywną narrację spróbują przez miesiąc nie korzystać ze smartfonów tylko ze zwykłych telefonów pokroju Nokii 3310. Życzę powodzenia.

Gry, przemoc, dzieci

Kolejnym argumentem przeciwko grom jest przemoc. Czy ktoś z obecnych wyobraża sobie stworzenie takich gier jak GTA, Wiedźmin, Battlefield czy też The Last of Us gdzie wszyscy mówią do siebie per pan? Czy ktoś wyobraża sobie grę o tematyce wojennej bez przemocy? Przemoc była, jest i będzie obecna grach komputerowych. Nawet w takiej grze Valiant Hearts, która według mnie dla młodszych odbiorców jest fenomenalna z powodu możliwości nauki historii również jest przemoc, ból i cierpienie, ponieważ gra pokazuje, w kreskówkowej formie, ale jednak, oblicza I wojny światowej. A decyzja, czy dana gra jest dla dzieci czy nie pozostaje w gestii rodziców.

Źródło

Gry lepsze od książek i filmów

Już słyszę gwizd pomidorów i jajek rzucanych w moją stronę, ale ochłońmy trochę i na spokojnie przeanalizujmy to zdanie. Czym różni się gra od filmu i książki? Tym, że mamy realny wpływ na świat przedstawiony, że mamy kontrolę nad głównym bohaterem. W filmach czy też książkach odbieramy głównego bohatera w taki sposób w jaki został on wykreowany przez swego twórcę - nie mamy możliwości zmiany jego decyzji, nie mamy żadnego wpływu na dalsze losy historii. Jesteśmy w świecie, gdzie z góry zostało już wszystko ustalone a my możemy ten świat tylko oglądać lub czytać. Gry fundują swoim odbiorcom dodatkowy stopień imersji w postaci zżycia się z głównym bohaterem oraz wpływania na świat w którym się znajdujemy. Żeby nie było, że neguję sens istnienia filmów czy też książek - książki chociażby wzbogacają nasze słownictwo i sprawiają, że stosujemy się do zasad ortografii zaś filmy mogą nas zmuszać do refleksji nad różnymi tematami lub poruszają tematy, których nikt innych nie dotyka. Nie mniej jednak to gry pozwalają człowiekowi wejść w strukturę świata i poczuć się, jakby chociaż na chwilę był w całkowicie innym uniwersum.

Epilog

W tekście nie brałem pod uwagę gier mobilnych.

Wsparcie

Podobało się? Wesprzyj!