ආයෙමත් බෝඩිමට | 5% to SL Charity

ගෙදර ගියේ වෙසක් නිවාඩුවට. කිහිප දවසක් ඉදල එන්න. ඒ උනාට රටේ තත්වේ එක්ක හිතුවට වඩා දවසක් ගෙදර හිටියා. ලොකුම හේතුව උනේ සැරින් සැරේ දාපු ඇදිරි නීතිය. අපේ රටෙ පාලකයන්‍ගේ ආරක්ශාවට දාන දෙයක් වෙලා දැන් ඒක. ගෙවල් වලින් උනත් එවන්න කති උනේ නෑ ඒක සැරින් සැරේ දාද්දි වගේම තැණ තැන රටේ පොඩි කල කෝලාහල ඇති වෙද්දි. ඉතින් කිහිප දවසක්ම ගෙදර හිටියා.

ගෙදර ඉන්නවා කියන්නේ වෙනම සතුටක්නේ. විශේශෙන් අම්මා ලග ඉද්දී කොච්චර හිතට හොදද. ඔක්කොටමත් වඩා තමන් කැමති විදියට තමන්ට පහසුවෙන් ඕන විදියකට ඉන්න පුලුවන්. ඒකය් ලොකුම වාසිය. ඉතින් කවුරුත් ගෙදර ඉන්න ආසය්.

ඒත් ගේදර ඉද්දි මන් කිසිම වැඩක් කරන්නෙම නෑ වගේ. මේ පාර ගිය වෙලේ නම් කිසිම දෙයක් කරේ නෑම වගේ. වෙනදට මන් ඉගෙන ගන්නේව නොකරත් වෙන දෙයක් හරි කරනවනේ. මේ පාර කම්මැලියෙක් වගේ ඇදේම හිටියේ. ඒත් එහෙම ඉන්න බෑ කියලා මත ක්වෙවී වැඩ කරන්න ඕන කියල දැන දැන නිකන් හිටියා.

ඒ වගේම පහුගිය පාර විබාගෙ කාලෙ මට සෑහෙන්න බාදා ආව විබාගෙ හොදින් කරගන්න බැරි වෙන්න. ඉතින් මට විබාගෙ හොදට කරගන්න උනේ නෑ. වපුරන තරමටනෙ අස්වැන්න. ඉතින් මන් විබාගෙ හොදට නොකරා වගේම රිසාල්ට් ආවමත් ඒවාත් හොද ඒව උනේ නෑ. මන් ඊට කලින් පාරවල් දෙකේම ගනිපු ලකුනු වල වටිනාකමත් නැති වෙලා ගියා වගේ හැගීමක් ආවේ ඒවා දැක්කම.

අපේ අක්කා නම් කියන්නෙ අපිට ගෙදර ඉදන් අම්ම දෙන බත් එක කාලා සැපෙන් ඉදන් විබාගෙ කරන්නලු තියෙන්නෙ. ගොඩක් අයට එහෙම හිතෙනවා ඇති. ඒත් ඒ අයට ඒක තේරෙන්නේ කරන්න ගියොත්. ගෙදර ඉද්දි අපි ගෙදර අයගෙ දේවල් වලට ලොකු අවදානයක් දෙනවා. කරන වැඩේ නඅවත්තලා එවට දුවනවා. ගෙදර අයට ප්‍රශ්නයක් නම් ලෙඩක් දුකක් නම් අපිටත් ඉගෙන ගන්න අමාරුය්. ගෙදර ප්‍රශ්න කොච්චරක් නම් තියෙන ලමය් ඇතිද. මේ ලොකු වැඩ කන්ද ගෙදර ඉදන් කරන්න ගියා නම් මේ පාර කලින් පාරට වඩා අන්ත තත්වෙට වැටෙන බව මන් තේරුන් අරන් හිටියේ. මට වගේම යාලුවො ගොඩකටත් ඕකම උන නිසාත් ඒ අයත් කිව්ව මේ පාර නම් මෙහේ එමු කියලා.

රටේ මොන තත්වේ තිබුනත් අපිව මෙහේ ගෙන්නලා විබාග තියන්න ඉන්න තීරනේ වෙනසක් කරලා නෑ. ඉතින් අපි ර්‍ ඒක වෙනස් උනත් නොවුනත් කරනවා දැන්. මන් මෙහෙ ආවේ පෙරේදා. ආවම ඒ වෙනස සෑහෙන්න තියෙනවා. මෙහේ තියෙන්නෙ ඉගෙන ගන්න පරිසරයක්. වැඩ කරන්න හිතෙනවා කරන වෙලාවට. තව තමන්ගේ වයසේ අය ගොඩක් ඉන්න නිසා හිතේ සතුට නිදහස පිරුන වෙනස්ම හැගීමක් තියෙනවා. මන් හැමදාමත් හිතුව වගේම අපි ගෙදරට වෙලා නෝසිටිය යුතු කාලයක් අපි ගෙදර හිටපු බව හොදටම දැනෙන්නේ මෙහේ ආවම.

ගොඩක් අය කියනවා කරන ඩිග්‍රී එකත් වැඩක් නැති වෙඉ රටේ අව්ල් එක්ක වගේ කතා. මගේ අදහස නම් දැණට අපට කරන්න වෙන දෙයක් නැති නිසා හොදම දේ අපට කරන්න පුලුවන් දේ කරන එක කියලා කවෘ මොන දේ කිව්වත්.

ඉතින් මෙහේ ආවා. කොච්චර හැමදේම වැරදිලා මේ රටේ තත්වේ එක්ක හිත කිව්වත් හිත යටින් අදහසක් තියේනවා කවද හරි හොද කාලයක් ඒවි කියලා. ඒ අපේ වගේම අම්මාලා තාත්තලාගෙ මහන්සිය නිසත් ඒ අයත් අපි වගේම කියන්න තරම් වරදක් කාටවත් කරලා නැති බව දන්න නිසාත්. බලමු ඉතින් ඉස්සරහට මොනවා වෙය්ද කියලා.