සීමා මායිම්
source
ඉතින් හැමෝම පරිස්සමින් ඇති කියලා හිතනවා.අද ලියන්න යන්නේ ගොඩක් වෙලාවට දෙමව්පියන් ගේ අතින් නොදැනුවත්ව සිදුවන වැරැද්දක් ගැන.ඇත්තටම එක වැරැද්දක් කියන්නත් බැහැ, මොකද සමාජය සම්ප්‍රදාය විසින් එය එලෙස ගොඩනඟල තියෙනවා.ළමයි කුඩා වයසේදී දෙමව්පියන් විසින් ළමයින්ට ගොඩක් දුරට සීමා මායිම් දානවා.නෑ නෑ මම ඒකෙ වැරැද්දක් කියන්නේ නෑ , නමුත් දෙමව්පියන් ඒ දාන සීමා මායිම් කොයි තරම් දුරට සාධාරණද කියන එකේ ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා. මටත් මේක ගැන හිතුණේ අහපු ලස්සන කවි පන්තියකට පස්සේ. ගොඩක් වෙලාවට මේක කරන්න එපා , අරක කරන්න එපා කිව්වට , මේ දේ කරන එකෙන් වෙන දේ ගැන ලමයින්ට අවබෝදයක් දෙන්න දෙම්ව්පියන් ගොඩක් වෙලාවට උත්සාහ කරන්නෙ නෑ. ඉතින් ලමයි එපා කියන දේ ගොඩක් වෙලාවට කරන්න ට්‍රයි කරනව.ඉතින් ලමයින්ට සීමා මායිම් දාද්දි ඔවුන්ට ඒ ගැන මනා අවබෝදයකුත් සහිතව ඒක කරනවනම් වඩා හොදයි කියල තමයි මන් විශ්වාස කරන්නෙ. මේ කවියත් ටිකක් කියවල බලන්නකො.
ඊයෙ පන්තිය ඇරිල යනකොට
ගෙදර අය සාලෙට වෙලා
වෙනද වාගෙම හිනාවෙනවා
චිත්‍රපටයක් බල බලා
මොකුත් තේරුනෙ නැති උනත් ඒ
රූප හරි ලස්සන නිසා
නිදිමතේ පැත්තකින් හිදගෙන
මාත් හිටිය බල බලා
හොදම ටික උනෙ ඊටපස්සේ
අම්මා දිව්වා නැගිටලා
ශෝ එකෙ හිටි අයිය ඇන්ටිව
බදාගෙන ඉබගෙන ගියා
ටික වෙලාවක් ඔහේ හිටියා
තාත්තා මගෙ ඇස් වහ්න්
ටික වෙලාවක් බලන් ඉද්දී
ඇවිත් තව අංකල් කෙනෙක්
වෙඩි තියාගෙන යනවා පෙනුනා
මැරුණා එතනම හුඟ දෙනෙක්
තාත්තා ඔහෙ බලන් හිටියා
වැටෙන හැටි ඔලු කුඩු වෙලා
මගේ ඇස් දෙක වැහුවෙ නැතුව ඇති
ඒකෙ අවුලක් නැති නිසා
ඇත්තටම මෙතන ඒ අම්මගේ තාත්තගේ වැරැද්දක් විතරක් නෙමෙයි තියෙන්නේ, ශ්‍රී ලංකාවේ මුළු සමාජ ක්‍රමයම වැරැද්දක් තියෙන්නේ.මොකද ලිංගිකත්වය කියන එක ගැන හරිහැටි අවබෝධයක් ළමයට කුඩා කාලේ ඉඳන් කිසිම තැනකින් ලබාගන්න වෙන්නෙ නෑ. අපයෝජන ,දූෂණ යන අපරාධ වලදි සද්ද නැතුව ඉන්න ගොඩක් කට්ටිය, ලිංගිකත්වය ගැන අධ්‍යාපනයක් පාසල් ළමයින්ට දෙන්න යද්දි ඒකට එරෙහි වෙන්න උද්ඝෝෂණ පවා කරන්න පැකිලෙන්නෙ නෑ.ඉතින් ඇත්තටම වැඩිහිටියො විදියට ළමයින්ට සීමා මායිම් දාලා වෙන් කරලා දෙන්නේ හොඳයි කියලා හොඳම දේද කියල ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා.
ඇත්ත තමයි