අපි ගන්න තීරණ වැරදිද

_source
ඉතින් හැමෝම පරිස්සමෙන් ඇති කියල හිතනවා. අද ලියන්න යන්නෙත් ටිකක් වෙනස් දෙයක්. අපි පොඩි කාලෙ ඉදන් ගන්න විවිධ තීරණ ගැන. අපේ ජීවිතේ වැඩිපුර තීරණ ගන්නෙ අපිද නැත්නම් , අම්මලද? මේක මං කලින් ලිව්ව දික්කසාදය කියන එකටත් ටිකක් සම්බන්ධයි. අපේ ජීවිතේ ගන්න ගොඩක් වටින තීරණ වලට අපේ අම්ම තාත්ත මැදිහත් වෙනව. ඒකට අධ්‍යාපනය, විවාහය , ආදරය යන වැදගත් ඒව අදාල වෙනව. ඉතින් ඔයාල මොකද හිතන්නෙ එහෙම මැදිහත් වෙන එක හොදයිද නැත්නම් හරි නැද්ද? හරි මං මගේ මතය කියන්නම්. ඒක සමහර විට ඔයාලගෙ මතයට සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් වෙන්නත් පුලුවන්. අපි ඉගෙන ගනිද්දි මුලින්ම ගන්න වෙන තීරණය තමයි කාණ්ඩ විශයන් තෝරගන්න එක සාමාන්‍ය පෙල විභාගයට. ඉතින් මේකට ගොඩක් අම්මල මැදිහත් වෙනව. පුතේ මේක කරන්න , මේක කරන එක හොදයි , නමුත් ලමයගෙ කැමැත්ත එතනදි පසෙකට වෙනව. ඒක තමයි ආරම්භය. වාසනාවට මට පුලුවන් වුනා මන් කැමති විශයන් ටික තෝරගන්න. ඇත්තම කිව්වොත් මං කැමති නෙවෙයි අපි කැමති. මොකද @ashen99 මායි කතාවෙලා තමයි විශයන් ටික තෝරගත්තෙ. ඊලගට එන ජීවිතේ ලොකු තීරණයක් තමයි උසස් පෙල.එතනදිනම් අම්මල අනිවාර්‍යයෙන් මැදිහත් වෙනව එහෙම නැති වෙනව ගොඩක් අඩුයි. මං ඉතින් මාවම උදාහරනෙට ගන්නම්. මං ගොඩක් ආස වුනේ කලා විශයන් කරන්න උසස්පෙලට. ඒත් ඒකට අවස්තාතාවක් හම්බුනේ නෑ. අම්මල බල කරේ නෑ . හැබැයි ආර්ට් කරොත් ජොබක් නැතේය , වැඩක් නැතේය කියන එකනම් කට්ටිය එක්කම මට කිව්ව. ඒක ඔලුවට ගියාම මටත් ආර්ට් කරන අදහස වෙනස් වුනා.

ඉතින් දැන් උසස් පෙල ඉවර වෙලා, කාලයක් ගත වෙලා ඉන්ජිනයරින් හදාරමින් ඉද්දි තාමත් මට හිතෙන දෙයක් තමයි ආර්ට් කරන්න බැරි වුන එක. ඒ පසුතැවීම තාමත් මගේ හිතේ තියෙනව. සමහර ව්ට අම්මල කිව්ව දේ ඇත්ත වෙන්නත් තිබ්බ.ඒත් මට හිතෙනව් අපරාදෙ කියල. ඉතින් සමහර දේවල් වලට අම්මල මැදිහත් වෙනෝ ඕනවට වැඩියි කියලත් හිතෙනව. සමහර තීරණ තියෙනව අපිම කල්පනා කරල ගන්න ඕන. ආදරය , විවාහය ඇරුනම අද්‍යාපනය හා සම්බන්ද සමහර තීරණත් ඒකට අදාල වෙනව. මේකට සම්බන්ධ ලස්සන කතාවකුත් අහන්න පුලුවන් වුනා සියත morning show එකෙන්.ඉතින් ඒකත් මේකටම දාන්නම්කො.මේ කතාවෙන් අමුතුම දෙයක් කියනව දෙමව්පියන්ට ඕනවට වඩා ලමයින්ගෙ ජීවිතේ තීරණ වලට මැදිහත් වෙන එක කොතරම් දුරට සාධාරණද කියල.

_source

මේ එක පාසලක උන සිද්ධියක්. ළමයින්ගෙ අවසාන වාර පරීක්ශනය. ඉතින් ළමයි ඒකට ලියන්න කලින් ගුරුවරයට ආචාර කරල පිටවෙන්න යද්දි ගුරුතුමා හරි අපූරු වැඩක් කරා. ගුරුතුමා හැම ලමයටම දුන්න පොඩි ලියුමක් මේක ගිහින් අම්මට හරි තාත්තට හරි දෙන්න කියල. මෙන්න මෙතනයි කතාවෙ හොදම හරිය තීන්නෙ. ඒ ලියුමෙ මෙන්න මෙහෙම හරි අපූරු සටහනක් ලියල තිබුන.ආදරණීය අම්මේ තාත්තේ,ඔබ දැනටමත් හරි උනන්දුවෙන් ඇති මොකද ඔබේ දරුවන්ගෙ වාර අවසාන විභාගය ආරම්භ වෙනවා තව දව්ස් කීපයකින්.ඔබේ දරුවා දිරිමත් කරන්න ඔබ දර්න් වෙහෙස ගැන ආදරණීය අම්මේ තාත්තේ මන් ගොඩක් සතුටු වෙනව.නමුත් මතක තියාගන්න මේ විභාගෙට මුහුණ දෙන දරුවො අතරෙ ඉන්න පුලුවන් ගණිත දැනුම අවශ්‍ය නොවන දක්ශ කලාකරුවෙක්.ඉතිහාසය , ඉන්ග්‍රීසි සාහිත්‍යය අවශ්‍ය නොවන අනාගත දක්ශ ව්‍යාපාරිකයෙක් ,මේ අතර ඉන්න පුලුවන් අම්මේ තාත්තෙ අති විශිශ්ට ගී පද රචකයෙක්, ක්‍රීඩකයෙක් රසායන විද්‍යාවට ලකුණු අඩුවීම ප්‍රශ්නයක් නොවෙන. ඔබේ දරුවාට වැඩි ලකුනු තිබ්බොත් ඒක බොහොම හොද් දෙයක්. නමුත් එක විභාගෙක ලකුනු අඩුවුන පමණින් ඒක ඔහුගේ ජීවිතයේ ලොකුම කඩාවැටීම නොවෙන බවත් ජීවිතය තීරණය වන්නේ ඔහු ඉදිරියට ගන්න තීරණ මත බවත් ඔහුට කියාදෙන්න.මතක ඇතුව ඔහුට කියන්න මේ ලෝකේ සතුටින්ම ඉන පිරිස ඉන්ජිනේරුවන් සහ ව්‍යිද්‍යවරුන් නොවන වග.

ඇල්බට් අයින්ස්ටයින් කියල තීනව හැම පුද්ගලයෙකුටම දක්ශතාවක් තියෙනව.හැබැයි ඔබ මාලුවගෙ දක්ශතාව මනින්නෙ ඔහුගේ ගස් නැගීමේ හැකියාව මතනම් ඔහු ජීවිත කාලෙම මෝඩයෙක් හැටියට ඉදීවි.

ලියුමෙ අග්ගිස්සෙ ඔය පුංචි කරුනත් එක්ක ලියුම අවසන් කරනව . මන් තව අමුතුවෙන් දේවල් ලියන්නෙ නෑ. ඉතුරුව සංවාදයට බාරයි......