අවසානයේදී එකිනෙකා විසිරයාමට පටන් ගත්තා...💔

මාස දෙකකට පස්සේ ආපහු මට පෝස්ටුවක් දාගන්න වෙලාවක් හම්බුනානේ කියලා හිතෙන කොටම මට පොඩි ජුජුබ්සාජනක සතුටක් එනවා. මාස දෙකක්ම steemit එක පැත්ත බලන්නවත් උනේ නැත්තේ රස්සාව නිසායි, කැම්පස් එකේ ෆයිනල් එක්සැම් එක නිසායි.

ඉතිං ඊයේ තමයි හතරවන වසරේ අවසාන විභාගේ තිබ්බේ. කොහොම හරි දැන් රස්සාවට යන්න තව දවස දෙකක්ම තියෙනවා. ඉතිං ඒ හම්බුන විවේකයෙන් වැඩකට ඇති වැඩක් කරනවා කියලා හිතාගෙන තමයි මේ පොස්ටුව ලියන්න ෆෝන් එක අතට ගත්තේ.

එලේවල් එක්සැම් එක දෙවෙනි පාරටත් කරලා කැම්පස් යන්න ලකුණු මදි උනා නිසා රජයේ විශ්වවිද්‍යාලයකින් උපාධියක් ගන්න තිබුන හීනේ මට නැති වුනා. ඒත් එක්කම මං එලේවල් කරපු කොමස් කියන සබ්ජෙක්ට් එක මට එපා උනා. ඉතිං කොහොම හරි ඩිග්‍රියක් ගන්න ඕනේ කියන අසාව නම් නැතිවෙලා තිබ්බේ නෑ. ඒ නිසාම Private කැම්පස් එකකින් හරි ඩිග්‍රියක් කරගන්න ඕනේ කියන දේ ඔලුවේ තියාගෙන හිටියා. ඊට පස්සේ තිබ්බේ කරනවනම් මොන වගේ සබ්ජෙක්ට් එකක්ද තෝරගන්න ඕනේ කියන ප්‍රශ්නේ.

ඉතිං ඒ දවස් වල ලොකුවටම තිබුන ට්‍රැවල් කරන පිස්සුව නිසායි, 2018 වසර සහ 2019 වසරේ මුල් කාර්තුව ලංකාවේ සංචාරක කර්මාන්තයේ Golden era එක වුන නිසායි මහ අමුතු ලෝකයක් මවාගෙන හීන ගොඩක් එක්ක මම Tourism & Hospitality Management කියන සබ්ජෙක්ට් එක තෝරගත්තේ මට හොඳටම පුලුවන් Accounting, Economics වගේ සබ්ජෙක්ට් අතැරලා.

ඒ දවස් වල Tourism and Hospitality Management ඉගෙන ගන්න තිබුන ප්‍රයිවට් කැම්පස් වලින් මං තෝරගත්තේ මාලඹේ Cinec කැම්පස් එක. ඒ වෙනකොට Tourism කරන එක බැජ් එකයි ඒ කැම්පස් එකේ හිටියේ. එතකොට අපි තමයි Cinec එකේ Tourism and Hospitality Management දෙවෙනි බැජ් එක. ඉතිං 2019/04/16 වෙනිදා ඉස්සෙල්ලම විශ්වවිද්‍යාල ගමන ආරම්භ කරේ හීන ගොඩක් හිතේ තියාගෙන. ඒ හීන බොදවීමේ පළවෙනි පියවර විදිහට කැම්පස් ඇවිල්ලා සතියට පස්සේ අප්‍රේල් 21 පාස්කු ප්‍රහාරය සිද්ද වුනා. මේ නිසා කැම්පස් එක සති තුනක් විතර වහලා තිබ්බේ. කැම්පස් එක වහපු එකට වඩා සංචාරක කර්මාන්තයේ කඩාවැටිම ආරම්භ උනේ එතනින් තමා. හැබැයි ඒවගේ තත්වයක් උඩ 2019 වසරේදී ශ්‍රී ලංකාවට විදෙස් සංචාරකයින් මිලියන 1.9ක් පමණ ඇවිල්ලා තිබුනා.

කොහොම හරි පළවෙනි වසර 2020 මාර්තු 10 වෙනිදා ඉවරවෙලා 11 වෙනිදා ගෙදර ආවට පස්සේ නිව්ස් එකක් යනවා ටිවී එකේ "ශ්‍රී ලංකාවේ පළවෙනි කොවිඩ් අසාදිතයා වාර්තා වුනා" කියලා..😪 අපි කොච්චර වාසනාවන්තද කියනවනවනම් එතන ඉදන් අවුරුදු දෙකක්ම ගෙදර තමා ඉන්න වුනේ. ඊට පස්සේ ඉන්ටර්න්ශිප් එහෙමත් පටන් ගෙන තිබුන නිසා ආපහු අපිට කැම්පස් එකට ඇවිල්ලා ඉගෙන ගන්න තිබුන චාන්ස් එකත් නැතිවුණා. අපේ සබ්ජෙක්ට් එක ගොඩක් ප්‍රැක්ටිකල් සබ්ජෙක්ට් එකක් නිසා මේ කොරෝනා ප්‍රශ්නේ එක්ක අපිට ඒ පැක්ට්‍රිකල් දේවල් සේරම අහිමිවුනා. ඒ නිසා අපි industry එකට පය තිව්වේ පොතේ දැනුම විතරක් ඔලුවේ තියාගෙන.

Event Management, Travel agency වලට යන්න ආසාවෙන් හිටියත් අන්තිමට මමත් නතර වුනේ හොටෙල් industry එකේ. ආපස්ස හැරිලා බලද්දි මං මේ තෝරගත්තේ හරි දේ ද කියලා සමහර වෙලාවට හිතෙන්නේ නැතුවම නෙමෙයි. දැන් ගමනේ ගොඩක් දුර ඇවිල්ලා ඉවරයිනේ, දැන් තියෙන්නේ මේ ගමන දිගටම continue කරගෙන යන එක. ඉතිං ඒ බලාපොරොත්තුත් හිතේ තියාගෙන ඊයේ කැම්පස් එකෙන් එළියට ආවේ හැමෝම ආපහු Graduation දවසේදි මුනගැහෙන තුරු සුභ ගමන් කියාගෙන. කාලය ගෙවෙන්නේ හරි පුදුම විදිහට අපි යාළුවෝ විදිහට ගත කරපු මතක, ආදරේ පිරුණු මතක හැමදේකින්ම ටික ටික හැමෝම විසිර යැමේ ගමන පටන් ගත්තා. අවසානදේ හැමෝගෙම බලාපොරොත්තු ඒ විදිහටම ඉටුවුනෝතින් ඒ හොදටම ඇති....❤️