කොහෙ හරි යමුද 🙂

නිවාඩු දවස් කිහිපයක් ආවාම ඉස්සර නම් අපිට මතක් වෙන්නේ කොහෙ හරි ඇවිදින්න යන්න තිබ්බනම් මරු නේද කියලා. හැබැයි දැන් නම් ඒ සිතුවිලි සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් වෙලා. නිවාඩුවක් ආවත් ඒක ලොකුවට අපිට දැනෙන්නේ නැති දෙයක් වෙලා. මොකද රටේ තියෙන ප්‍රශ්නත් එක්ක දැන් විනෝදය කියන දේ ඔළුවට එන්නේ නැති දෙයක් වෙලා ඉවරයි. A/L කරන කාලේ එහෙම නම් කොහේ හරි යන්න හිතුනාම කාගේ හරි බයික් එකකට රුපියල් 500ක විතර තෙල් ටිකක් ගහගෙන ලොකු දුරක් ගිහිල්ලා එනවා. හැබැයි දැන් කොහේ හරි යන් කිව්වාම ඉස්සෙලම මතක් වෙන්නේ තෙල් ප්‍රශ්නේ තමයි. තෙල් වල ගානත් වැඩියි, පෝලිමේ ඉන්නත් ඕනේ.

කොහොම හරි දවසක් යාලුවෙක්ගේ කඩේකට වෙලා ඉන්නකොට එතනට දන්නෙම නැතුව අපේ යාළුවෝ හතරක් පහක් විතර එකතු වුනා. කට්ටිය සෙට් වෙලා කතාවට වැටිලා ඉන්නකොට අයිඩියා එකක් ආවා කොහෙහරි යමු කියලා. එතන හිටපු එක යාලුවෙකුගේ ගෙදර අය කතරගම යන්න තමා ඉදලා තියෙන්නේ. ඉතින් ඒ ගමන එදාම හවසට දාගන්නම් කියලා වියදම් ගැනත් හිතන්න එපා යමු කියලා කිව්වා. ඉතින් කාලෙකින් කොහෙවත් යන්න බැරි වුන නිසා මාත් ගමන යන්න කැමති උනා.

හවස 04.30 වගේ වෙනකොට අපි ගමන යන්න පිටත් වුනා. කතරගමට යනකොට හවස 06 විතර වුනා. ඉස්සෙලම කිරි වෙහෙර වැදලා අපි කතරගම දේවාලේ පැත්තට ආවා. ඒ එනකොට කාවාඩි නටන කණ්ඩායම් දෙකක්ම දේවාලේ ඉස්සරහ කවාඩි නටනවා. මං දන්න විදිහට නම් ඒ භාර ඔප්පු කරන්න තමා ඒ විදිහට නටන්නේ. හැබැයි සමහරු නම් බොරුවට ආවේස වෙලා වගේ බිම පෙරළි පෙරළි නටනවා. හැබැයි ඇත්තටම එහෙම කරන එකෙන් මොනවද ලැබෙන්නේ කියලා නම් දන්නෑ 🙄

ඊට පස්සේ අපි ගියේ රෑට නැවතිලා ඉන්න බුක් කරපු තැනට. යාලුවෙක්ගේ මාර්ගෙන් තමයි ඒ තැනට ගියේ අපි. හැබැයි එතන අපි හිතපු තරම් හොද වුනේ නෑ. ඒ නිසා ඒ යාලුවටම කියලා ඒ ලගම වෙනම තැනක් අපි ආපහු බුක් කලා.

මේ තැන තියෙන්නේ කිරින්දේ මුහුද අයිනෙමයි. හුගාක් අඩු ගාණකට තමයි ඒ තැන අපිට හම්බුනේ. හැම කාමරයක්ම A/C කාමර තමයි මෙහේ තියෙන්නේ. උදේට මුහුදත් එක්ක තියෙන්නේ මාර ලස්සන විව් එකක්.

තව දෙයක් තමයි අපිට ඒ නවාතැන ලගම තිබුන රෙස්ටුරන්ට් එකකින් තමයි කෑම හම්බුනේ. මම කාලෙකින් කාපු රසම කෑම ටික එදා තමයි කෑවේ. මෙච්චර කාලෙකට කාපු රසම රස චොප්සි රයිස් එක මම එදා තමයි කෑවේ. ඒ කෑම ටික කොච්චර රහයිද කියනවනම් මේක ලියන වෙලාවෙත් ඒ කෑමවල රස තමයි මට මතක් වෙන්නේ. කොහොම උනත් කාලෙකට පස්සේ හොද ගමනක් ගිහිල්ලා එන්න අවස්ථාව හම්බුනා. අවසානෙදි හවස 03 විතර වෙනකොට අපි ගෙදර ආවා.