සුවිසල් පොකුණු රදු අබියස/5% to SL Charity

කලින් දවසක මං ලිව්වා අපි අනුරාධපුර පූජා නගරය තුලම එක් දින චාරිකාවක් ගිය කතාව.මේ කවියට පාදක වුණෙත් ඒ ගමනෙ තවත් අපූර්ව නැවතුමක විස්මය.

photo credit goes to :picture.lk

මෙතැනට ගිය වහාම මං පුදුමයෙන් ගල් ගැහුණා. කොහොම විශ්වකර්ම ශිල්පීන් ඉන්න ඇතිද ඒ කාලෙ ? මට එතැන දණ ගහල වඳින්න හිතුණා.

මේ තරම් විශාල පොකුණක් අද වගේ යන්ත්‍ර සූත්‍ර නොතිබුණු කාලයක මිනිස් අත්වලින් කොහොමද හැදුවෙ කියල මට හිතා ගන්න බැරි වුණා.

මිනිස්සු කී දෙනෙක් කොයි තරම් කාලයක් තිස්සෙ මේ කැණීම සහ ඉදිකිරීම කරන්න ඇති ද ඒකට කොයි තරම් කාලයක් ගත වෙන්න ඇත් ද ?

ඒ කාලෙ අභයගිරිය කියන්නෙ අක්කර පන්සියයක වපසරියක් සහිත භූමියක පැතිරුණු මහ විශාල සංඝාරාමයක්. එහි වැඩ විසූ පන් දහසක භික්ෂූන්වහන්සේලා ස්නානය කරද්දි කොහොම තියෙන්න ඇති ද ?

ඒ අවට පරිසරයෙත් තියෙන්නෙ පෞරාණික පෙනුමක්. පොකුණට ආසන්නව තියෙන රෑස්ස ගස් ඒ කාලෙත් තිබුණද ?

මේ වගේ මගේ හිතේ මැවුණු දේයි කවියෙන් ඔබ කියවන්නෙ.

ස්ක්‍රීන් ෂොට්ස් විදියට මෙහි යෙදුවෙ විකිපීඩියා වෙබ් අඩවියෙන් උපුටා ගත් කොටසක්.

--- චාම් ---