Kim Kimdir?

Ali Kemal SUNAL

82 filmde oynadı.Onu, Müşfik Kenter tiyatrocu yaptı, Ertem Eğilmez ise sinemaya aldı. Hababam sınıfı onu sonsuza kadar ‘’Şaban’’ yaptı. Onu çok sevdik ve onunla büyüdük.

Peki aslında o kimdi? Ve daha önemlisi oynadığı roller ile bize neyi anlatıyordu?

İstanbul Vefa doğumlu, mütevazi bir ailenin oğluydu. Liseyi 11 senede bitirdi, tabi kafası çalışmadığı için değil. O dönemler başladı sahne merakı. Felsefe öğretmeni Belkıs Hoca, ondaki ışığı görmüş olacak ki, Müşfik Kenter ile tanıştırdı.

Çeyrek ekmek arası helvaya talim ettiği günlerdi.

Tiyatro hayatı 6 yıl sürdü. Devekuşu Kabare’de Haldun Taner’in oyunu Dün Bugün’deki ilk rolünü aldığında, o zamanın parası ile 1500 TL maaş alıyordu. Fakat baştan beri ne olacağını biliyordu, film yıldızı olacağını ve bunu herkese söylüyordu.

Kaynak

Ve ilk teklif geldi. Ertem Eğilmez, onu sahnede gördü, onun saf ve temiz gülüşünü beyazperdeye taşıdı.

Tatlı Dillim filminde kısa bir rol aldı. Yakışıklı Tarık Akan’ın basket arkadaşıydı. Filmde az görünse de, göründüğü sahnelerde sinemalar yıkılıyordu, halk onu sevmişti. İşte o zaman, Kemal Sunal ‘’Bu iş tamamdır.’’ dedi.

Kaynak

Kemal Sunal’ın hiçbir işi tesadüflere dayalı değildi, beklide bundandır şimdikiler gibi emeklemeden koşmaya çalışmaması.

Önce tiyatrocu oldu, işin mutfağından çıktı.

Canım Kardeşim, Oh Olsun, Salak Milyoner, Köyden İndim Şehirederken aldığı roller de büyüdü.

Mavi Boncuk filminde, Emel Sayın’ı kaçırırken herkesle eşit rol almıştı.

Sonunda, 1974 yılında Atıf Yılmaz’ın yönettiği, Salako filminde ilk başrolünü kaptı.

Kaynak

Sonra, Şaşkın Damat oldu, sonra Hanzo’ya bağladı, baktı ki Ertem Eğilmez’in havasından uzak kalıyor, tekrar dönüş yaptı.

Yıl 1975 ‘’Aç kapıyı Veysel Efendi’’ ile Hababam serüveni başladı.

İnek Şaban, Kemal Sunal’ın çekim eki almış hali.Halkın trajikomik sağduyusu, şark kurnazı, değişik bir kahraman, öyle uçanlardan orası burası oynayanlardan değil, pelerini yok, adaleti gülüşünde saklı.

Kaynak

Yavuz Turgul’un senaryosunu yazdığı Tosun Paşa ve Süt Kardeşler geldi.

Antalya, film festivalinde her zaman en iyi erkek oyuncu ödülü jönlere verilirdi, o düzeni Zeki Ökten’in Kapıcılar Kralı ile yıktı.

Sonra, Çöpçüler Kralı geldi, Hacer’in ağabeylerinden çok çekti.

Kaynak

Yıl 1978, Fatma Girik ile ortak olup, Can Film Şirketi’ni kurdular.

Şaban gün geçtikçe daha da asileşiyordu. Ezilenin yanında hakkını arıyor, kimseyi iplemez ve kaybetme korkusu olmayan havası ile anarşisine, her türlü tabuya ve kuruma kahkaha atarak öyle güzel yediriyordu ki. :) Ta ki Maho Ağa ile karşılaşana kadar.

Kaynak

Atıf Yılmaz’ın yönettiği ve Ertem Eğilmez’in yapımcılığını üstlendiği Kibar Feyzo, kadınların metalaştırılmasından, feodal düzene başkaldırıya, köylü ve kentli ilişkisinden hukuk düzenine adeta politik bir başyapıt.

1979’da Şark Bülbülü ile kısa yoldan meşhur olanları -pek fazla sallamadan- tiye aldı Şaban.

Bekçiler Kralı ile acımasız fabrika sahibine kafa tuttu.

1980’lerin başında Kartal Tibet’in yönettiği Zübük’te, usta yazar Aziz Nesin’in İbrahim Zübükzade karakterini büyük ustalıkla oynadı. Siyasetteki çarpıklaşmayı ve karakterleri hicvetti. O dönem yapılan birçok film, 1980 olaylarından dolayı sansüre uğradıysa da; o, film çekmeye devam etti. Politik filmlerde rol alsa da kutuplaşmadan hep uzak durdu.

Kaynak

1980’den sonra ‘’Şaban filmi’’ diye adlandırılan birçok film yaptı, hatta Şaban olmaktan vazgeçti,Şabaniye oldu. Davaro ve Şabaniye filmlerinde kandavası konularını işledi.

Kaynak

1985’te Gurbetçi Şaban filmi ile son Şaban filmine imza atmış oldu, yeni bir döneme geçti.

Artık Şaban yoktu onun yerine, Atla Gel Niyazi vardı. Film şirketi o kadar çok alışmıştı ki, yanlışlıkla film afişlerini‘’Atla Gel Şaban’’ olarak basmıştı.

1985’ten sonra, halkın içinden porteler ve karakterler ile komedinin yanına biraz dram ekleyerek yoluna devam etti.

1986’da Memduh Ün imzalı Garip’te, bizi hep güldüren adamın, aynı zamanda bizi hüngür hüngür ağlatabildiğini de gördük.

1988 yılında, Düttürü Dünya ile bize, küçük insanların büyük hayallerini anlattı. Bu, ona, Ankara Uluslararası Film Festivali’nde en iyi erkek oyuncu ödülünü kazandırdı. Bu dönemden 1991 yılına kadar yaptığı birçok filmde; o asi, halkçı ve adaletli yapısını bozmadı, Kemal Sunal.

1991 yılında uzun bir ara verdi sinema hayatına. Bitirmesi gereken bir okulu vardı, 1995 yılında Marmara üniversitesi Radyo Televizyon ve Sinema Bölümünü bitirdi. Daha sonra yine aynı üniversitede yüksek lisans yaptı.

Kemal Sunal’ı en son 1999 yılında Propaganda filminde gördük.

2000 yılının Temmuz ayında Balalayka filminin çekimi için uçağa binerken, onu kaybetmedik, onu kazandık.Şanslıydık onu anladığımız için, izlediğimiz için.

O emlak kralı, medya kralı, kraldan çok kralcı olmak yerine; kapıcıların, çöpçülerin ve bekçilerin kralı olmayı seçti.

Bize bıraktığı o mahzun, naif ve her şeyi ortada gülümsemesi ile her zaman kalbimizde olacak.

Bu yazı bir veya birden fazla kişiden esinlenerek hazırlanmıştır.

---

Posted from my blog with SteemPress : http://cekopaspas.unaux.com/?p=236

---