สวัสดีวันพุธ สดใส โชคดี รำ่รวย สุขสันต์

มิตรภาพทีดีมีต่อกันค่ะ Auntie Mame......ตอนที่5. ชายญี่ปุ่นร่างเล็กคนนั้นกระโดดถอยหลังราวกับตุ๊กตาไขลาน ไม่.....น่าไม่อยากเอาเด็กผู้ชายวันนี้ แต่ว่า.....นอราห์พูดเสียงอ่อนอย่าวจนตรอก ฉันเป็นคนส่งโทรเลขด้วยตัวเอง บอกว่าถึงตอนหกโมงเย็นวันนี้ วันที่1.กรกฎา ไม่สำคัญ ชายญี่ปุ่นร่างเล็กพูดพลางยักไหล่ไม่รู้ไม่รู้ชี้ตามแบบฉบับชาวตะวันออกเต็มที่ เด็กอยู่นี่ บ้านอยู่นี่ มาดามอยู่นี่ แต่มาดามกำลังยุ่งตอนนี้ ไม่เป็นไร เข้ามาได้ นั่งลอก่อน ฉันจะไปบอกให้ คิดว่าเราน่าจะเข้าไปข้างในหรือครับ ผมกระชิบถามนอราห์ แอบชำเลืองมองผนังสีดำสนิทกับรูปปั้นนั้นอีกครั้ง ก่อนจะบีบมือหยาบชราของเธอไว้แน่น แต่มือของนอราห์กลับสั่นยิ่งกว่าผมอีก เข้ามาข้างใน แล้วลอก่อน ชายญี่ปุ่นพูดหน้าทะเล้น เข้ามา เข้ามาได้ เขาพูดชำ้ เราทำตามทีเขาบอกราวกับต้องมนตร์สะกด เราค่อยๆเดินเข้าสู่ห้องโถงของอพารต์เม้นอย่างเชื่องช้า ด้วยสไตล์การตกแต่งอันน่าพิศวง ห้องโถงจึงยิ่งดูน่ากลัวกว่าโถงทางเข้าด้านนอกเสียอีก .....โอเคนะคะ ขอจบก่อนแค่นี้ก่อนนะเอาไว้ต่อวันพรุ่งนี้ถ้าไม่นอนหลับเสียก่อนคะ อิอิอิ....