ŞEMSİYEDEKİ GÖKYÜZÜ...

Kynk

Zümrüt kızların (kendilerini süper kız kardeşler olarak tanırsınız :)) çokta meşhur olmayan bahçelerinde, göğü kararmış dünyanın prangalarından kurtulup şöyle bir gezinti yapmaktı niyetim, üstümüzden @tahirozgen'in zihin kafesinden kaçmış, rengarenk ve ahenkle dans eden abuk kuşları uçuşurken. Kaçmalıydım biliyordum, @doctorbishop'un verdiği ilaçların bir etkisini görememiştim, insanlar hala kötüydü ve düzelen bir şey yoktu, yoksa yanlış anladığım bir şeylermi vardı?
Olabilir belkide benim kullandığım ilaçların insanların üzerinde bir etkisi olmayabilirdi. Bu düşünceleri bir kenara iterek heybemde ki umutları serpe serpe dolaşıyordum bahçede ve umut ediyordum yeşeren bunca umut arasında benim umutlarım da boy versin diye. Umudun yeşereceğini umut etmek, umudu unutturmaya, ufukları karartmaya çalışan dünya içinde mümkün mü acaba diye beynimi kemirirken nehrin hemen kıyısında şiir koklayan @sahinadm hocamın sular kirlenmesin diye şemsiye açan çocuklarını gördüm ve umut ettim yine "dünya güzel bir yer olacak" diye.

Güneş seyir defterine bir günün daha izlerini bırakmak üzereyken koyuldum dönüş yoluna. Elma şekerinden tabelalarla çıkışa doğru ilerliyordum, anılarımda yer edinmiş abuk kuşlar, insanların üzerinde etkisiz reçeteler, şemsiye açan çocuklarla, elimde elma şekerinden tabela, ruhumda çocukluğumla yürürken çıkışta bekleyen ve çıkanlara turkuaz renginde şemsiyeler hediye eden zümrüt kızlar görünüyordu. "Neden turkuaz?" diye sordum, "herkes kendi gökyüzüne sahip olsun diye" yanıtladılar. Teşekkür ederek aldığım şemsiye ile kirli dünyanın dönüş yoluna koyuldum ama önümde yürüyen bir gökyüzü, yürüyen umutlarla. Herkes kendi gökyüzünü taşıyordu üzerinde, tertemiz ve mermilerin yağmur gibi yağmadığı gökyüzünü. Anlamıştım o an zümrüt kızların çıkışta beklemesinin sebebini, mesele karşılamak değildi, asıl mesele en güzel şekilde uğurlamaktı. Bu sebeptendir belkide az bir @mesafe ileride yürüyen @maonx'in yüzünü aydınlatan bu tebessüm. Bu güzel uğurlamanın ardından umutların yeşerdiği bahçeden ayrılmanın vaktiydi şairlerin öldürüldüğü dünyaya doğru yüzümde çocukça bir gülümsemeyle...

Gönül isterdi ki bütün #tr topluluğunun ismini burada anmak, anmış olamasakta her biri buranın turkuaz renginde güzellikleridir. Bu yazıya @sahinadm'in hikayesi ilham vermiştir bu sebepten içinde bir çok isim anıldı ve bu yazı süper kız kardeşler (hikayede zümrüt kızlar olarak geçmektedir) @damla @sudefteri ve @baycan hanımefendilerin yarışmasına katılım için hazırlanmıştır. Kendilerine sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum ve katılan herkese başarılar diliyorum ayrıca resteem yapamadığım için hoşgörülerine sığınıyorum. Okumaya zaman ayırdığınız için sonsuz teşekkürler...

e.avina

Kynk